Став на ОМО „Илинден“- Пирин
Партијата на Македонците во Бугарија изнесе мислење за декларацијата на Советот на општина Благоевград против отворањето на македонскиот културен клуб во Благоевград. Ви го пренесуваме соопштението во целост
Ако нешто несомнено стана јасно од декларацијата на Советот на општина Благоевград против отворањето на македонскиот културен клуб „Никола Вапцаров“, тоа е дека во него има најмалку четворица достојни советници: Милена Бунцева, Мехмед Ваклиев, Исмет Узунов, Љубомира Хамбарџијска. Ова се оние кои се воздржаа од срамната декларација. Дванаесет беа отсутни, можеби не сакаа да учествуваат во овој националистички циркус, а 29 (т.е. 64 отсто) се понижиле себеси и Благоевград гласајќи „за“. А уште посрамно е што тоа го направија мотивирани „како Бугари“, со што го понижуваа бугарскиот народ.
Некои од нив се тајно Македонци. Многумина имаат такви родители или баби и дедовци. Останатите, ако не се „приоданци“ кои дошле надвор од Пиринска Македонија (како што Антон Попов некогаш ги нарекувал „колонисти“), имаат и македонски роднини или пријатели. ЗНААТ дека во Бугарија има Македонци и македонско малцинство. Но, сепак се чувствуваат должни да ја поддржат официјалната лага дека нема, дури и да одат дотаму да ја клеветат македонската нација и да замислуваат дека на тој начин придонесуваат за добрососедството на македонската држава.
Вистината не може да биде „антибугарска провокација“, освен ако не си ја направил лагата бугарска.
Токму тоа го направија 29-те општински советници кога лагите ги изнесуваат како „историски факт“. Македонската нација, спротивно на лагите во кои се обучени да веруваат општинските советници, постоела многу пред 1944 година, а истото важи и за оној дел од македонскиот народ кој живее како малцинство во границите на Бугарија. Еден од нив беше Никола Вапцаров, чија македонска самосвест е многу добро документирана во неговото пишано наследство, за него е негово, а не „туѓо“. Имено, како македонски патриот и како поет кој пишува на бугарски јазик, тој е погодна личност за зближување на двата соседни народи. Вистината не е „навреда“ освен ако не сте лажго.
Колку жално ве „навредува“ вистината, и тоа „како Бугари“. Отворањето културен клуб во име на културна личност не е провокација. Сепак, вашата реакција е.
Дека живеете во лага која ве прави дрзок, се гледа и од тоа што тврдите дека организациите што го отвориле клубот биле „нелегитимни“, кога зборуваме за организации регистрирани од бугарската држава. Кој ви дава право да ги оспорувате одлуките на надлежните (за разлика од вас) државни органи на Република Бугарија? И дали тоа го правите „како Бугари“?
Докажавте дека сте суштински правно неспособни со вашата луда изјава дека „сите постапки за создавање организација во која група луѓе се дефинираат како „малцинство“ во рамките на нашата национална држава се грубо кршење на Уставот и законите. во Република Бугарија“. Токму спротивното. А твоето фашистичко антиуставно мислење е официјализирано во одлука на институција.
И како, о советници на неспособноста, отворањето на културен клуб од бугарски државјани во Република Бугарија може да прекрши договор со друга држава, и тоа грубо?! А зошто и се заканувате на Македонија за постапките на бугарските граѓани? Кој си ти да имаш право да го кажеш тоа?
Колку само заблудени и неписмени луѓе се избрани за „советници“ во Благоевград! Тешко на градот, кој го носи името на Македонецот Димитар Благоев, кој своевремено во бугарскиот парламент изјави дека не е Бугарин, туку Словен од Македонија, кој е за Македонија да биде независна држава!
Во Бугарија стана навика куци и осакатени институции да си ги присвојуваат правата што ги немаат со закон, имено да зборуваат дали има или нема македонска нација и малцинство. За вакви работи општинскиот совет не е надлежен, мнозинството негови членови очигледно се и целосно ненадлежни поединечно. Немаат право да се изјаснуваат за такви работи! Дали има или нема малцинство е факт, а не надворешно мислење од луѓе кои имаат поинаква самосвест, како што е случајот со 29 советници кои се идентификуваат како Бугари, а не како Македонци. Тоа го одредува фактот што илјадници луѓе во Бугарија повеќе од сто години се дефинираат како Македонци, а не како Бугари. Ова е право на самоопределување кое му припаѓа на поединецот, а со нивната одлука 29-те општински советници само ги погазија правата на илјадници свои сограѓани. 29-те имаа само право поединечно да се изјаснат дека лично не се чувствуваат Македонци и толку. Наместо тоа, тие се задолжија да им кажат на другите што не треба да бидат.
Ова е тажниот плод на 60-годишната асимилација, дискриминација и пропаганда врз Македонците. Изјавувањето на Советот на општината не само што е надвор од неговите овластувања, туку е и сосема непотребно – само желбата на дел од советниците да ја искористат насобраната антимакедонска злоба за политички цели, како и кукавичлукот на другите, за да не мислам во Софија дека не се се целосно Бугари и можеби сочувствуваат со отворањето на клубот – можат да објаснат таква налудничава и срамна декларација за цивилизирано општество.
И Советот на општината нема надлежност да ги прекине јавните собири, па со декларацијата на 29-те обесчестени членови на Советот на општина Благоевград останува само тоа – декларација на неспособни кукавици и искомплексирани националисти кои сакаат да се докажат пред своите господари во Софија.
