Преспанското Езеро, кое се протега од околу 260 квадратни километри, што е повеќе од двојно од територијата на Париз, изгуби седум отсто од својата површина и половина од својот волумен во периодот од 1984 до 2020 година, објави денеска „Еурактив“, повикувајќи се на извештај на НАСА.
Посочувајќи дека повеќе од две третини од езерото и припаѓа на земјава, а остатокот на Грција и Албанија, порталот наведува дека станува збор за едно од најстарите езера во Европа, старо пет милиони години, кое е дом на повеќе од 2.000 видови риби, птици, цицачи и растенија.
Локалниот рибар Ванчо Василевски за „Еурактив“ вели дека неговото кајче често се насукува, додавајќи дека само во последните два-три месеци нивото на водата опаднало за 36 сантиметри, а во последните денови „веројатно за уште два-три сантиметри“.
– Ќе се намали повеќе. Нема дожд, нема зима, нема снег, нема реки. Само една река влегува во езерото… Ова е катастрофа, природна катастрофа – додава Василевски.
Во текстот се наведува дека водата во Преспанското Езеро сега е за повеќе од осум метри под нивото од доцните 70-ти години на минатиот век, при што се додава дека Програмата за развој на Обединетите нации (УНДП) предупредила оти некои видови на диви животни во езерото се изложени на ризик од исчезнување, поради „уништување на нивното живеалиште преку штетни земјоделски практики, ерозија и испуштање непречистен отпад и отпадни води“.
– Секој пад на нивото на водата може да влијае и на многу поголемото Охридско Езеро, кое е на само 10 километри од Преспа и кое црпи околу една третина од својата вода од Преспанското Езеро. Екологистите велат дека недостигот на дожд, испарувањето и прекумерната употреба на водата за наводнување од сите три земји се главните причини за нејзината загуба, се додава во текстот.
Биологот Драган Арсовски од Македонско геолошко друштво за порталот вели дека нивото на езерото растело и опаѓало низ вековите и природата преживеала, но денес луѓето не успеваат да се прилагодат и да преземат акција.
– Има некои работи кога станува збор за глобалните климатски промени кои едноставно не можеме да ги промениме и треба да се прилагодиме на она што доаѓа. Некои работи можеби можеме да ги промениме, како што се нашите секојдневни навики, изјавува Арсовски.
Дополнително закана за ендемските видови во Езерото претставува и употребата на пестициди од страна на овоштарите, кои преку земјата одат во подземните води, а од таму и во Преспанското Езеро и насекаде, се додава во текстот.
