УНЕСКО
Италијанската опера е стара четири века и е позната по спојот на костими, драма и музика, а се развива во Фиренца, на дворот на семејството Медичи. Во моментов се отворени околу 60 оперски куќи низ Италија, најмногу во светот.
Организацијата на ОН за образование, наука и култура (УНЕСКО) лани ја вклучи уметноста на италијанското оперско пеење на листата на нематеријално светско наследство.
Оперското пеење е светска извонредност
Италијанската опера е стара повеќе од 400 години. Позната е по спојот на костими, драма и музика, а се развила кон крајот на 16 век и почетокот на 17 век во Фиренца, на дворот на семејството Медичи. По различни експерименти со музичките театри во 16 век, операта се појавила околу 1600 година во Фиренца, со основање академија што промовирала иновативна комбинација на испеан текст и музика.
Италијанската опера обично вклучува сложени заплети, разработена сценографија и извонредно пеење.
– Ова е официјална потврда на она што веќе го знаевме: оперското пеење е светска извонредност – рече италијанскиот министер за култура Џенаро Санџулијано по прогласувањето на операта за наследство.
УНЕСКО ја опиша италијанската опера како „физиолошки контролиран начин на пеење што ја збогатува моќта на гласот во акустичните простори како што се црквите и амфитеатрите“. Оперската уметност, исто така, промовира „колективна кохезија на социјалната и културната меморија“ и служи како „средство за слободно изразување и меѓугенерациски дијалог“, се додава во објаснувањето.
Некои од најголемите светски оперски арии потекнуваат од Италија и се компонирани од италијански композитори. Италијанецот Клаудио Монтеверди, кој живеел од 1567 до 1643 година, се смета за првиот голем оперски композитор.
Неапол бил културен центар
Французинот Стефан Лиснер, сегашен директор на „Театро Сан Карло“ во Неапол, отворен во 1737 година, се сеќава дека тоа е најстарата оперска куќа во светот. Неговата изградба била наредена од бурбонскиот крал Чарлс Седми, кој сакаше да му даде на Неапол прекрасен театар за да му обезбеди на градот завидно уметничко наследство. Јужниот италијански град тогаш бил главен град на Кралството Неапол под власта на Бурбоните.
– Ако ја проучувате историјата на операта во 18 век, ќе откриете дека само во Неапол во тоа време биле создадени 400 нови композиции – вели Лиснер.
За него, изведбата на опера на италијански буди најголеми емоции кај љубителите на операта.
– Без да ги ставам моите колеги или француските и германските композитори во втор план, мислам дека италијанската песна има нешто дополнително, а тоа е способноста да се изразат емоции какви што никој друг не може – рече Лиснер.
Во мај минатата година, тогашниот министер за култура Дарио Франческини изјави дека операта е еден од „најавтентичните и најоригинални културни изрази на Италија“ што се прошири низ целиот свет.
Тој се присети на потресните сцени од украинскиот град Одеса во март, непосредно по руската инвазија на Украина, кога жителите излегоа на улиците пеејќи ја „Va, pensiero“, хорската арија „Хор на Евреите“ од „Набуко“ на Верди.
Италија има околу 60 оперски куќи
Тогаш тој изјави дека тоа е „уште еден доказ дека италијанското оперско пеење е составен дел од светското културно наследство, кое дава светлина, сила и убавина во најтемните моменти“. Италијанскиот весник „Ла република“ истакнува дека веста доаѓа во пресрет на традиционалната инаугурација на сезоната 2023/2024 во миланската опера „Ла скала“.
Во моментов низ Италија се отворени околу 60 оперски куќи, најмногу во светот. Оперските пејачи, како што е тенорот од 20 век, Лучијано Павароти, се почитувани како големи ѕвезди.
– Италија е поинаква, италијанските театри и оперски куќи се различни… Ако одите во селата – тие не се ни градови – таму ќе најдете мали театри – рече Лиснер.
