Филмски вести
Сценаристот, чија соработка со Бернардо Бертолучи во 1987 година му донесе девет „оскари“, беше познат и по „Патникот“, кој го режираше легендарниот Микеланџело Антониони
Марк Пепло, сценарист добитник на „оскар“, кој соработуваше со некои од најголемите имиња во европската филмска продукција, вклучувајќи ги Микеланџело Антониони и Бернардо Бертолучи, почина на 82-годишна возраст. Семејството на Пепло за „Гардијан“ изјави дека тој починал во Фиренца, Италија, по долго боледување.
Угледот на Пепло беше насочен кон сценаријата што ги напиша за некои од најголемите европски режисери од таа ера, особено италијанските автори од новиот бран Антониони и Бертолучи. Филмот „Патникот“ од 1975 година, во режија на Антониони, со Џек Николсон во главната улога, е прогласен за едно од кинематографските ремек-дела на деценијата, а Пепло продолжи да гради редовна соработка со Бертолучи, освојувајќи „оскар“ во 1988 година за најдобро адаптирано сценарио за „Последниот император“.
Џереми Томас, продуцент на „Последниот император“, изјави за „Гардијан“: „Марк беше човек од ренесансата, брилијантен писател на сценарија, а исто така и уметник – тој имаше посебен дар за негување на минатото што го обликуваше како писател. Марк никогаш не беше без тетратка и примерок од ’Интернешнл хералд трибјун’. Тој беше многу импресивна личност.“
Пепло е роден во 1943 година во Најроби во уметничко семејство. Негов дедо од страната на татко му бил прославениот шкотски колорист С.Ј. Пепло, додека од страната на мајка му бил правнук на германскиот скулптор Адолф фон Хилдебранд. (Неговата мајка Клотилда исто така била позната сликарка, а неговиот татко Вили бил трговец со уметнички дела.) По краток период живеејќи во вила што ја поседувало семејството во Фиренца, Пепло студирал на Универзитетот Оксфорд, а потоа бил вработен од лондонскиот канадски продуцент Алан Кинг, работејќи на документарни филмови за широк спектар на креативни личности, вклучувајќи ги писателот Норман Мејлер, пионерот на оп-артот Виктор Вазарели и ѕвездата на „Никогаш во недела“, Мелина Меркури.
Пепло рекол дека се свртел кон пишувањето откако станал фрустриран од снимањето документарци: „Мислев дека ако го напишете сценариото, ќе можете да го контролирате филмот повеќе отколку јас. Тоа беше илузија, но така мислев во тоа време!“
Пепло работеше на сценариото за мјузиклот на Жак Деми од 1972 година „Свирачот“ (во кој глумат Донован и Дајана Дорс), а потоа неговата приказна „Патникот“ – првично насловена како „Фатален излез“ – ја презеде Антониони како трет дел од трилогијата филмови на англиски јазик на италијанскиот режисер, по „Блоу-ап“ и „Забриские поинт“.
Откако го напишал сценариото со филмскиот теоретичар Питер Волен, Пепло имал намера самиот да го режира филмот, но продуцентот Карло Понти му го понудил на Антониони откако претходниот проект на вториот, насловен како „Технички слатко“, бил откажан поради буџетски проблеми. Во филмот „Патникот“, во Николсон глуми ТВ-репортер што го менува идентитетот со мртовец, глумат и Марија Шнајдер и Џени Рунакр, а станал познат по седумминутниот кадар за време на последната сцена. Поради спор со продуцентите на МГМ, Николсон ги стекнал правата за филмот, а тој повторно се појавил во средината на 2000-тите со значително признание.
Сестрата на Пепло, Клер, исто така била режисерка, а двајцата соработувале на сценариото за „Висок зимски период“, нејзиното режисерско деби во 1987 година. Истата година бил објавен и „Последниот император“, на кој Пепло работела со Бертолучи (кој се оженил со Клер во 1979 година). Продуциран од Томас, филмот освои девет „оскари“ во 1988 година за раскошниот третман на приказната за кинескиот император Пуји, кој беше соборен во 1912 година, но му беше дозволено да живее во Забранетиот Град во Пекинг до 1924 година. Пепло потоа работеше уште на два филма на Бертолучи: адаптацијата на Пол Боулс „Засолништето небо“, објавена во 1990 година, и „Малиот Буда“, со Кијану Ривс во главната улога како принцот Сидарта, во 1994 година.
Пепло ја оствари својата амбиција да се занимава со режија со психолошкиот хорор од 1991 година „Страв од темнината“, со Џејмс Фокс и Фани Ардан во главните улоги, кој стана еден вид култен филм и адаптација на приказната „Победа“ од Џозеф Конрад, објавена во 1996 година, со Вилем Дефо и Ирен Жакоб во главните улоги.
