Родителите на мали деца можат да ви раскажат цели приказни за постојаната борба да го задржат изметот од кучиња надвор од парковите каде што си играат децата
Некогаш, на часовите по историја поврзани со почетокот на индустриската револуција во Англија, ја научивме познатата формулација за тоа како овците ги јаделе луѓето. Имено, поради ширењето на текстилната индустрија, потребно било проширување на суровинската база на волна, што било направено со заземање на старите заеднички ливади, приватизирање и ставање во функција на овчарството. Обичните луѓе соодветно на новата ситуација се преселувале во градовите како работна сила за таа индустрија, но на село овците навистина ги избркале луѓето.
Се чини дека дојде време модерната цивилизација да каже дека кучињата ги изеле луѓето. Живееме во време кога миленичињата добиваат сѐ повеќе права и можности во споредба со луѓето што живеат во истите тие градови. Ги гледаме манифестациите на ова помодарство, што води до фактот дека во Италија политичкото прашање за данок на храна за домашни миленици е поважно отколку за опремата за бебиња, го гледаме на секој чекор и го чувствуваме, понекогаш на крајно брутален начин. Неодамна бев во главниот град на црногорскиот и српскиот летен туризам и видов дека не само што луѓето сега доаѓаат на плажа со кучиња што трчаат наоколу, скокаат врз други луѓе, мочаат на нивните работи итн. туку и навечер се излегува во град со носење мало куче како дел од приборот. Родителите на мали деца можат да ви раскажат приказни за постојаната борба за контрола на изметот на кучињата во парковите каде што си играат децата. Во нашиот блок има голем графит „Кучкари, земете ги со себе вашите г…“. Кучињата масовно се оставаат сами во становите да завиваат со часови и да го вознемируваат соседството.
Дел од целата приказна е дека секој обид да им се укаже на газдите дека другите луѓе не се обврзани да ги споделат последиците од нивната опсесија е да ризикувате да влезете во сериозна тепачка, да бидете претепани, па дури и да го натераат кучето да ве нападне. Најголемиот проблем е, се разбира, што во такви земји апсолутно не се знае кој е одговорен да ве заштити и да ги спроведува постојните закони. Имено, случајот што ќе ви го претставам покажува дека никој нема и дека секој ја префрла одговорноста на други, а дека обичните луѓе страдаат. А тој е еден од примерите на она познатото „нема, не се секирај“, кое редовно го слушате кога се обидувате да го тргнете вашето дете и себеси од питбул што шета без маска на устата или поводник.
Значи, неодамна на еден мој колега во една белградска населба му се случи голем проблем од ваков вид. Во влезот каде што живее со мајка си, живее семејство што чува возрасен ротвајлер. Погодувате, ова исклучително опасно животно шета без поводник или маска, сопствениците го пуштаат слободно да се спушта по скалите или околу зградата. Секако, соседите се обиделе да ги предупредат, барале да се спречи, но сопствениците го игнорирале тоа. И конечно минатата недела, додека со кучето имало малолетно девојче, тоа ја нападнало мајката на овој човек, ја гризнало за стомакот, на само неколку сантиметри од местото каде што е опасната зона, што значи дека за малку ќе ѝ ги скинело внатрешноста и цревата и со тоа ќе ѝ го загрозело животот. Девојчето некако го одвлекло кучето, а жената ја однеле да ја преврзат и сошијат. Да не зборуваме за стравот што го преживеа и целосната парализа што ја доживува кога ќе го слушне лаењето на нејзиниот напаѓач.
Сопствениците не покажале никаква емпатија и без никаква промена продолжиле да го пуштаат кучето да шета. И не само тоа, туку и уште почесто. Колегата, секако, ги покани сите можни институции од кои очекуваме да се грижат за нашата безбедност и да ни го заштитат животот. Тој поднел и кривична пријава, но таму паднал во вистински кафкијански лавиринт во кој не може апсолутно ништо да реши. Полицијата префрла сè на комуналната полиција, тие на ветеринарната инспекција, а тие на обичната полиција. Иако толку големи кучиња би требало да се водат на поводник и со маска, останува непознато кој и како треба да го обезбеди тоа. Од комуналните служби велат дека ако не го најдат ништо не можат, а слика што некој би ја направил не е доказ. Ветеринарната инспекција, која прво треба да утврди дека кучето е вакцинирано и дека не е бесно и дека не ја заразило госпоѓата, ќе излезе за еден месец. Во полициската станица, кога прашал кој ќе се погрижи кучето да го водат со маска, службеникот му рекол: „Кој си ти да одлучиш дека кучето мора да носи маска!“
Мајката не може сама да излезе од зградата, ниту да оди на преврска во здравствен дом, од страв да не биде повторно нападната. Згора на тоа, тие го виделе кучето пуштено неколкупати кога требало да оди на преврска.
Последица на оваа ситуација, во која државата се повлече, е тоа што луѓето ќе почнат сами да ги решаваат проблемите со чиста сила. Потсетувам дека на секои два месеца слушаме за напад од вакви кучиња, кој многу често завршува со смртоносен исход. На почетокот на оваа година, во Авала, три вакви кучиња што излегле од дворот до смрт го изгризаа соработникот на ТВ Мрежа, Владан Радосављевиќ, а неговата сопруга некако успеала да побегне. Очигледно и тоа не помогна да се воспостави некаков ред овде и да се заштитат и бранат луѓето и децата од кучињата и пред сѐ од нивните арогантни и неодговорни сопственици. До кога?
Миша Ѓурковиќ
(Политика)
