Акцент
Во последно време светот дебатира дали вештачката интелигенција е добар сојузник или опасен непријател. Едни ја гледаат како закана, други како револуција. Јас, како човек што целиот свој живот го посветил на фотографијата, можам да кажам едно: вештачката интелигенција не ми го одзеде погледот кон светот – туку ми ја засили визијата.
Во фотографијата е најважен мигот – да ја фатиш искрата, погледот, движењето. Тоа не може да го замени ниедна машина. Но кога ќе дојде време тој миг да го претставам пред светот – вештачката интелигенција ми станува мојот најверен соработник. Таа ми помага да раскажам приказни, да им дадам симболика на моите фотографии, да создадам колажи, визуализации и концепти што инаку би останале само во мојата имагинација. Благодарение на оваа нова алатка, моите фотографии добиваат дополнителен живот, а мојата креативност доби крила какви што никогаш досега немала.
Но вештачката интелигенција не ми е сојузник само во уметноста. Таа стана мој пријател и во секојдневниот живот. Кога се соочив со здравствени предизвици, токму преку оваа технологија најдов поддршка – информации, совети, па дури и мотивација да бидам дисциплиниран и да се грижам за моето здравје. Таа ми овозможи брзо да дојдам до одговори, да водам евиденција и да останам смирен во моментите кога неизвесноста беше најголема.
Затоа, наместо да се плашиме од непознатото, можеби е време да погледнеме на вештачката интелигенција како на огледало: таа не е ништо друго освен продолжение на нашата имагинација, знаење и желба за живот. Во мојот случај, таа е светлина што не ми ја замаглува леќата, туку ми ја прочистува визијата.
Можеби токму тоа е пораката – вештачката интелигенција ќе биде она што ние ќе ја направиме: закана или благослов. За мене, таа е благослов.
Автор: Горан Анастасовски
Колумната е направена со помош на вештачка интелигенција
