Се појавува нов свет. Уште подобар доколку се изгради без придонесот на Урсула фон дер Лајен или Каја Калас и нивните европски „вредности“. А какво место ќе заземеме ние во новиот свет, за жал, во голема мера ќе зависи од нас
Црвен тепих за претседателот на Русија!? По сите тие воени, економски и дипломатски напори за да ѝ се нанесе пораз на Русија, постилањето црвен тепих пред Путин претставува пораз на сите тие сојузнички обиди на НАТО. Непрогласена капитулација во една непрогласена војна! Во оваа смисла, Путин немаше што да изгуби со одењето во Алјаска, а имаше многу да добие; тој сепак победува – затоа што победи сè што беше употребено против него, а беше употребено сè што можеше да се употреби – и единственото прашање е преостанатата цена на таа победа. Природно е што тој сака таа да биде што е можно помала, а помошта на Америка – во форма на нејзино закрепнување од поразот – секако може да биде вредна. И за Русија и за Америка. Поточно, за целиот свет, освен за воените подбуцнувачи.
Она што беше дискутирано и што беше договорено, се разбира, не е познато во детали. Но одредени работи може да се почувствуваат. Почнувајќи од најважното, бидејќи самиот Трамп го објави јавно следниот ден наутро: ништо од примирјето на кое инсистираа воените поттикнувачи на НАТО и нивната марионета од Киев. Наместо тоа, сеопфатен мировен договор, на кој Русија инсистира од самиот почеток. Признавање на новите реалности на терен. Вклучувајќи го и основното барање на Москва за решавање на коренските причини за кризата, од забраната за влез на Украина во НАТО до нејзината денацификација со цел да се ослободи од каква било понатамошна желба НАТО повторно да ја злоупотреби како антируска.
Не е ни чудо што порталот „Аксиос“ го опишува разговорот на Трамп со Володимир Зеленски, кој следуваше по средбата со Владимир Путин, како „не лесен“, односно како „тежок“. Накратко, Путин, како победник, нема причина да се откаже од своите цели. А Трамп, кој сака да избега од поразот на Бајден, може само да го прифати. Затоа го прифати сеопфатниот мировен договор што го бара Русија, наместо примирјето на кое повикуваат непријателите на Русија од НАТО – како нова стапица за Русија, бидејќи со примирје би го запреле рускиот напредок на фронтот, што поинаку не можат да го запрат, а покрај тоа, би го искористиле примирјето за дополнително вооружување на Украина. Нормално, Путин не би помислил да се согласи со тоа, но сега Трамп дури и не помислува да се согласи со тоа.
И уште една важна забелешка што ја даде Путин на заедничката прес-конференција, но во множина, за да може да се разбере и како заеднички став на претседателите на Русија и Америка: дека очекуваат Киев и европските престолнини да го прифатат сето ова конструктивно, да не создаваат пречки и да не се обидуваат да го нарушат планираниот напредок преку провокации и заткулисни интриги. Предвидливите негодувачки реакции што следуваа од Киев и европските престолнини, кои се чувствуваа повикани, најавуваат дека нема да ги прифатат договорите на Путин и Трамп конструктивно.
Зеленски не може да одбие, но не смее ниту да ги прифати барањата на Доналд Трамп договорени со Владимир Путин. Дали Трамп ќе го искористи ова како изговор за да се извлече од војната и поразот на Бајден? Ова е сценариото од кое, логично, најмногу се плашат подбуцнувачите на војна. И ќе сторат сè за да го скршат Трамп и да го принудат да се откаже од тоа. Но по таква средба со Владимир Путин, ќе му биде многу потешко.
И, засега, само уште една впечатлива информација. Не се само Русија и Америка земји што ги поддржаа разговорите и договорите меѓу Путин и Трамп. Туку и Кина и Индија како докажани вистински сојузници на Русија. Додека сојузниците на Америка, Европската Унија и Велика Британија, остануваат сами во својата крволочна воинственост. Се појавува нов свет. Уште подобар доколку се изгради без придонесот на Урсула фон дер Лајен или Каја Калас и нивните европски „вредности“. А какво место ќе заземеме ние во новиот свет, за жал, во голема мера ќе зависи од нас.
Никола Врзиќ
