Осврт врз дејствувањето и заложбите на Чарли Кирк
- Тој ги претставуваше традиционалните, семејни, христијански и конзервативни вредности, силно спротивставувајќи се на абортусот, истополовите бракови и трансродовите права. Тој, исто така, се залагаше за строга имиграциска политика, односно спроведување на американските закони на границата, спротивставувајќи се на нелегалната миграција што, според него, ги загрозува безбедноста, економијата и американскиот идентитет
- Неговиот метод на дејствување пред сè е сократовски, односно да разговара со секој што ќе собере храброст да му пристапи на микрофонот, исто како што Сократ разговараше со сите во Атина. Без да навлегуваме во биографијата на овој Сократ од 21 век, ќе се задржиме на момент на клучните идеолошки позиции на Чарли Кирк
Бевме сведоци на убиството на едно од најголемите имиња на конзервативната американска сцена, Чарли Кирк, кој во време на криза се залагаше за вистината и го крена гласот првенствено за да ги повика и неистомислениците на дијалог, со цел да ги распрсне воспоставените затворени меури и да слушне други ставови и аргументи за да изгради национална (американска) заедница преку комуникација.
Неговиот метод на дејствување пред сè е сократовски, односно да разговара со секој што ќе собере храброст да му пристапи на микрофонот, исто како што Сократ разговараше со сите во Атина. Без да навлегуваме во биографијата на овој Сократ од 21 век, ќе се задржиме на момент на клучните идеолошки позиции на Чарли Кирк.
Како американски патриот, тој се залагаше, пред сè, за идејата за американска доминација и слободен пазар, намалување на даноците и дерегулација, и беше критичен кон државните интервенции и одредени социјални програми, првенствено поради нивното исклучително лошо спроведување од страна на државниот апарат (за што верувам дека повеќето од нас можат да потврдат, меѓутоа, во европскиот континентален контекст нема големи тенденции кон дерегулација и приватизација, освен можеби во областа на образованието и здравствената заштита, што е посебна тема на истражување).
Тој се спротивстави и беше еден од најгласните противници на таканаречената воук идеологија/култура, радикалниот феминизам и културата на исклучување (култура на откажување – модерна форма на остракизам). Тој ги претставуваше традиционалните, семејни, христијански и конзервативни вредности, силно спротивставувајќи се на абортусот, истополовите бракови и трансродовите права. Тој, исто така, се залагаше за строга имиграциска политика, односно спроведување на американските закони на границата, спротивставувајќи се на нелегалната миграција што, според него, ги загрозува безбедноста, економијата и американскиот идентитет.
Неговите позиции во надворешната политика се реалистични, во духот на претседателот Доналд Трамп и програмата „Америка на прво место“, кои ги поддржуваше, иако не се согласуваше со него во сите политики. Покрај тоа, Кирк често нагласуваше за време на кампањата во 2024 година, како околу Трамп се собрала хетерогена група конзервативни, либерални, либертаријански (како и други идеолошки позиции) граѓани, кои не се согласуваат едни со други за сите прашања, но веруваат дека Трамп е најдобриот избор за САД во споредба со сите демократски кандидати. Чарли Кирк и еден од најзаслужните луѓе што ги мобилизираше младите маси да гласаат за Доналд Трамп.
Две становишта што особено го загрижуваа Кирк
Културата на исклучување (или отстранување – cancel culture) значи практика или тенденција за вклучување во масовен бојкот, изолација или отфрлање на идеја, личност, компанија, институција, држава или производ како начин на изразување неодобрување и општествен притисок. Тоа е процес на острацизам, кој често се спроведува преку социјалните мрежи или јавните медиуми преку кои се упатуваат повици за исклучување од таа култура одредени вредности, личности, активности, производи (преку бојкот), земји и други. Потекнува од протестните движења во САД, движењето „И јас исто така“ (#MeToo), кое се бори за правата на жените да ги повикаат на одговорност оние што некогаш ги малтретирале, и „Црните животи значат“ (Black Lives Matter), движење што се бори против расизмот, дискриминацијата и нееднаквоста на црното население.
Некои медиуми го нарекуваат овој тип култура нов тоталитаризам. Покрај опасноста по слободата на говорот, што е особено голем проблем за академската заедница, постои и опасност од отфрлање, наместо разбирање, насилно наметнување на чувствата на срам, ефектот на стадо или флексибилните маси водени од ирационалност. Тие делат гнев, огорченост и фрустрација кон некого, што води кон одумирање на толерантно општество, додека во исто време поддржувачите на културата на исклучување бараат толеранција во нивните либерални манифестации. Културата на исклучување ја уништува толеранцијата затоа што толеранцијата значи постоење на друга, спротивставена позиција со која поединецот не се согласува, но ја толерира оваа позиција, односно не прави ништо против оваа позиција, освен понатамошна аргументација. Луѓето стануваат понетолерантни поради културата на исклучување.
По културата на исклучување, следува „воук“ или култура на будење, која се однесува на претпазливост во врска со прашањата за неправда во (претежно американското/англосаксонското) општество, особено во случаи на расизам, до „чин на претенциозност во врска со тоа колку ви е грижа за некое социјално прашање“. Самото име е постаро и доаѓа од афроамериканскиот жаргон. Сепак, денес има стекнато пејоративно значење, поради таканаречениот култ на социјална правда, кој е тесно поврзан со прогресивните левичарски социјално-либерални политики, феминизмот, ЛГБТ-активизмот, прашањата за културата на расна еднаквост, родовата идеологија и правата на маргинализираните групи.
Што е проблематично во врска со овој тип култура? Имено, наместо да се соочуваат со лошите идеи или прашањата за културата на расна еднаквост преку дискусија, дебата или протест, „разбудените“ луѓе имаат цел да ги заплашат своите неистомисленици до замолчување! Оваа цел се постигнува со користење тактики на исклучување поради говор на омраза и наметнување прогресивни либерални идеологии врз другите и уништување на угледот на сите оние што имаат различни погледи на светот.
Значи, културата на исклучување и културата на будење одат рака под рака и заедно го менуваат општеството во попрогресивно социјално-либерално, кое е основа на профаниот (антифундаменталистички) онтолошки отуѓен човек и станува одреден вид предизвик за денешната јудео-христијанска култура/цивилизација.
Чарли Кирк охрабруваше
разговори со луѓе со кои не се согласуваше
Неколку работи се важни да се нагласат во оваа фаза по трагичната смрт на Чарли Кирк. Прво, крајно е тажно и жално да се види (повторното) прибегнување кон насилство во отсуство на аргументи, потенцијално (хипотетички, бидејќи во времето на пишување на оваа анализа потрагата по убиецот сè уште е во тек, а точните мотиви за нападот се непознати) од страна на еден вид екстремна левица, што е еволуирана форма на идеологијата на Франкенштајн што комбинира одредени елементи на либерализмот и социјализмот од крајот на 1990-тите и британската приказна за Гиденсовиот грет пат (обновувањето на социјалдемократијата во ерата на либералната глобализација, по падот на комунизмот и кризата на класичната социјалдемократија и неолиберализмот, така што тие се идеолошки комбинирани под мотото „ни лево ни десно, туку напред“ со цел да се отфрлат идеолошките крајности, а резултатот се чини дека е нов споен тотализиран либерално-социјален трансхуманистички екстрем).
Секое насилство мора да се осуди како неприфатливо средство во политичките дебати во демократското општество. Единственото нешто што Чарли Кирк го направи беше да поттикне разговори (со големо почитување) со луѓе со кои не се согласуваше. Затоа, Доналд Трамп правилно заклучи во своето обраќање дека радикалната левица со години ја споредува конзервативната сцена со нацистите и фашистите, што е сосема погрешно и намерно политичко етикетирање (конзервативизмот и фашизмот/нацизмот се политички сосема различни идеологии, првенствено затоа што фашизмот и нацизмот се револуционерни идеологии, додека конзервативизмот е просветлена антиреволуционерна идеологија).
Мотивите за ова злосторство ќе бидат утврдени во наредните денови, недели, а можеби и месеци. Се надеваме дека неговото убиство ќе биде решено, убиецот ќе биде пронајден и дека овој случај нема да се претвори како оној со Џ.Ф. Кенеди. Обраќањето на американскиот претседател јасно ја нагласува свеста за опасноста од демонизација на политичките соперници.
Повеќе обиди за политички атентати
Во последните 13 месеци, на либерално-демократскиот Запад (земји членки на евроатлантските интеграции: ЕУ и НАТО) бевме сведоци на неколку обиди за политички атентати (атентати): неуспешни врз Доналд Трамп и словачкиот премиер Роберт Фицо и последниот, за жал, успешен – врз Чарли Кирк.
Заедничко за сите тројца е тоа што се спротивставија на глобалистичките либерални структури по Студената војна, имаа ниско ниво на доверба во мултилатерализмот, скептицизам кон либералните воени „хуманитарни“ интервенции на Западот и се спротивставија на понатамошната воена помош за Украина, повикувајќи на договор со Русија и крај на конфликтот. Секако, наведените ставови не се нужно мотиви за убиствата (и обидите за убиства), туку некои политичко-идеолошки точки на преклопување на оние кон кои се практикува насилство.
И тогаш се поставува прашањето, на кој начин да се биде толерантен (конзервативна десница) кон оние што не се толерантни (тоталитарната либерално-социјална левица) кон другите, а истите овие нетолерантни луѓе самоиницијативно го узурпираат терминот и концептот „толеранција“, можеби токму затоа што прават инверзија претставувајќи се себеси како она што не се?
Вистинското лице на толеранцијата во светот е Чарли Кирк според научната и етимолошката дефиниција на зборот толеранција, што значи да се страда, а тој отворено ги трпел несогласувањата што ги отворал во дијалогот со американските граѓани и секогаш се борел да го зачува нивното право на слобода на говор. Чарли Кирк бил насилно лишен од дарот на говор и дебата, што биле придружени со високо ниво на почит кон луѓето со кои разговарал, длабоко верувајќи дека и тие се Божји деца, како што сведочел за својата вера и по која велел дека сака да биде запаметен. Не треба да се согласуваме, што секако е демократско право, но исто така апсолутно не треба да се убиваме и напаѓаме едни со други само затоа што имаме различни погледи на светот.
САД се соочуваат со сериозни предизвици, првенствено домашни политички, со кои ќе мора да се справат.
Чарли Кирк го живееше својот живот како доказ за моќта на верата, семејството и татковината. Тој беше глас на младите, бранител на слободата и христијанските вредности и херој на нашето време. Ќе биде запаметен не само по неговите зборови, неговата меритократија и неговата борба за вистината туку и по храброста со која ги живееше своите верувања.
