БАЛКАНСКИ ПИСАТЕЛИ ЗА ДЕЦА ВО „КОЛИБРИ“: РУСОМИР Д. АРСИЌ ОД СРБИЈА
Драги мали и големи читатели на „Колибри“, ви благодариме што со радост ги читате нашите страници, но и рубриката Балкански писатели за деца. Токму затоа се трудиме одвреме-навреме да ве почестиме со некој нов автор на вашите омилени страници. Неодамна во Кочани се одржаа Деновите на кочанскиот ориз, па таму запознав еден многу тивок и скромен, а даровит и плоден српски автор. Неговото име е Русомир Д. Арсиќ. Со своето нежно, а силно перо, со својата, скромност, тихост и ненаметливост, тој низ годините им ги освојува срцата на илјадниците дечиња во градинките и во училиштата низ Србија. Петнаесетина негови песни ги красат страниците на букварите и читанките во Србија. Неговата поезија е вистински почеток и отворена врата кон светот на уметноста за многу мали љубопитни и талентирани главчиња.
Така беше и овој пат во Кочани. Рецитирајќи ги своите песни, сите дечиња го слушаа внимателно. Како што се вели народски „и мува да брмчеше ќе се слушнеше“ во училницата, додека Руско, како што го нарекуваат колегите писатели, ги „маѓепсуваше“ дечињата со нежнотијата на неговите стихови. На авторот му посакуваме повторно да ни дојде во Македонија, во Кочани или во некој друг град или село, а сега ви претставуваме две негови песни препеани на македонски.
Русомир Д. Арсиќ е роден во 1949 година во Извор кај Сврљиг, Р Србија. Пишува поезија и проза за деца и за возрасни. Објавил над дваесет книги. Добитник е на повеќе книжевни награди. Застапен е во многу антологии и учебници за предучилишни деца и млади основци. Член е на Учителското друштво на Ниш, Друштвото на писателите на Ниш и на Здружението на писатели на Србија. Основач е на здружението „Училишта на работ на опстанокот“. Дејствува и твори во рамките на уметничката работилница „Арсиќ“-УРА, со синовите Игор и Срѓан и со внуците Алекса и Милутин.
Ф.Д.
Среќниот зајко
Сред шума зајко болен седнал,
не јадел, од бол в глава сведнал.
Го здогледал сватот еж,
му донесол морков свеж.
Волкот виде и брз ко стрела,
салата донесе вреќа цела.
Стаса ете и лиска наша,
со топло млеко една чаша.
Од грмушката славеј се јави:
• Зајко мора да оздрави!
А зајко се смешка,
од милина мижи
среќен е што друштвото,
за него се грижи.
Најубаво
е во природа
Растрчан од утра рани
јас мирисам јорговани..
Гушкам трева, канам крава
летам над својата глава.
Сонцето го засмејувам
со птиците се натпејувам.
Од изворни капки читам,
весело низ шума скитам.
Нема крај на оваа згода,
НАЈУБАВО Е ВО ПРИРОДА.
Препев од српски на македонски јазик: Филип Димкоски
