РЕАКЦИЈА
Во своето интервју за Радио Слободна Европа (6 февруари), копретседателот на заедничката комисија за историски и образовни прашања на поставеното прашање „кое често предизвикува несогласување, кога и да се спомене, е терминот бугарски фашистички окупатор“, тој одговара „Бугарија не може да ја дефинираме како класична фашистичка земја, како што може да се каже за фашистичка Италија или нацистичка Германија. Ние може да ја третираме Бугарија како пронацистичка и профашистичка земја, меѓутоа Бугарија не е фашистичка држава во тоа време“. Оваа изјава некако ме навраќа на она фамозно интервју на поранешниот премиер ЗЗ за БГНЗ, кој во екстаза изјавува дека Бугарија не била фашистичка држава во текот на Втората светска војна. Горгиев во иста екстазна состојба на ТВ го изјавува истото.
НЕ ДИРЕКТОРЕ, НЕ ПРОФЕСОРЕ, НЕ АКАДЕМИЧЕ Горгиев, Бугарија не само што била фашистичка држава туку била нацифашистичка. Говорите за авторитарен режим на цар Борис, кој го суспендирал работењето на бугарското собрание, но немал фашистичко уредување. Продолжувате и велите „постојат внатре условно кажано, фашистички движења, кои имаат фашистички идеи во себе, меѓутоа тие не се во рамките на самата бугарска држава во структурите на владините тела“. Ова излегува како Бугарија да била „село без кучиња“ и секој можел да прави што сака без контрола на државата. Ме чуди што на секој начин гледате да ги оправдате Бугарите и да ги амнестирате од нивното нацифашистичко минато без аргументи или Вие имате свои, непознати за историската наука?! Камо толку да се залагавте за Гоце Делчев, а не политиката да Ве користи како нејзина продолжена рака, па вие да се вадите. Самото тоа што го зборувате дека во Бугарија владеел авторитативен систем под цар Борис го зборува спротивното. Сакате да кажете дека царот и неговата камарила биле хуманисти, а некои таму од граѓанските партии биле фашистички и нацистички. НЕ АКАДЕМИЧЕ целиот бугарски политички врв и воен апарат бил нацифашизиран.
Видете ги зачуваните видеоснимки и документи од тоа време. Самите бугарски научни работници објавиле томови документи во кои се говори за расчистување со фашизмот по војната, и тоа од политичкиот врв, па надолу, а не како што Вие сакате да кажете тоа биле „профашистички“ организации. ГРЕШКА самиот врв: цар Борис, претседателот на Владата, Богдан Филов и министерот за внатрешни работи и народно здравје Петар Габровски стојат на врвот на таа нацифашизирана држава. Тие ги влечат конците. За Ваша информација, во периодот од декември 1944 до април 1945 година, Народниот суд во Бугарија имал „68 состави – четири врховни и 64 обласни. Формира 135 процеси со 11.122 обвинети. Од нив на смрт се осудени 2.730 души (вклучувајќи три регенти, 22 министри, осум царски советници, 67 пратеници, 47 генерали и полковници итн.“ Од ова се гледа дека Вашето тврдење се коси со историскиот факт дека не постои фашистичко движење во „рамките на самата бугарска држава во структурите на владините тела“.
Вие како да сакате преку Комисијата да провнете амнестија т.е. рехабилитација на бугарскиот нацифашизам, како што тоа тие самите го направија, по 1991 година, осудувајќи го комунизмот и неговите жртви ги претворија во херои. Дали може да ми одговорите што претставува Законот за заштита на нацијата, кој го потпиша царот Борис, го усвои Собранието и еден цел народ, еврејскиот, беше ставен надвор од кој било закон. Секој можеше да се изживува со нив, немаа никакви човекови права?! Тоа го направи политичкиот врв на Бугарија. Александар Белев беше специјално испратен во Германија за правнички да ги „проучи“ Нирнбершките закони и истите тие да ги примени во Бугарија. И тоа го направи. Тој закон ги испрати македонските Евреи (7.144) во Треблинка и многу други. Тоа, АКАДЕМИЧЕ, беа НАЦИСТИЧКИ ЗАКОНИ и за тоа нема те биле профашистички, те пронацистички. НЕ, тие беа НАЦИФАШИСТИ и за тоа самиот бугарски народ ги осуди. Немој да се обидуваш, како што го правиш тоа, да ги амнестираш дека политичко-воениот врв не бил фашизиран. Напротив, под негова директива се одвива општествено-политичкиот живот во Бугарија во текот на Втората светска војна. Тука амнестија нема. За тоа што го направија како нацифашисти треба да се извинат.
Уште нешто. Ако немало фашизам како што велите Вие, тогаш Вие ја негирате антифашистичката војна и на македонскиот и на бугарскиот народ. Ако немало фашизам, значи немало ниту антифашизам. Се поставува прашањето, тогаш против кого се бореле македонските партизани исто и бугарските и оние во Пиринска Македонија. Самите против себе?! Комунистичка измислица?! Од кого е убиен Методија Шаторов-Шарло. Треба да го посетите неговиот гроб на кој пишува дека е убиен од тамошните „бугарски фашисти“ или, според Вас, тоа е измислица на комунистите. Или ја оправдувате „брусилица“ историјата на ЗЗ да се брише бугарски пред фашизам?! Тврдите дека сето она што се случи во Македонија во текот на Втората светска војна, убиствата (Страшо Пинџур, Мирче Ацев, Вера Јоциќ, ваташките деца, дабничкото клање и др.) и интернациите, не беше резултат на фашистите туку на профашисти. И овде ГРЕШИТЕ. Немаме антипрофашистичка војна имаме антифашистичка војна и се знае кој ја водел, како завршила и кои се оние што ја изгубија. Секој обид, денес, за нивна рехабилитација поради задоволување лукративни политички цели на одредена политичка гарнитура е рамно на злосторство со кое сите жртви на антифашизмот и на холокаустот повторно се убиваат.
Ќе Ви приопштам два документа од бугарски извори за тоа дали Бугарија била профашистичка или фашистичка држава. На 18 декември 1944 година, Дамјан Велчев, министер на војната во наредбата бр. 481 истакнува: „Народна по состав нашата армија беше претворена од ФАШИСТИЧКИОТ РЕЖИМ во противнародна и противнационална како по својот дух така и по своите цели. Од заштитник на народот таа беше претворена во негов гонител и жандарм… Сенародното востание на 9 септември, во кое зедоа учество и нашите родољубиви војници и стави крај на сепак крвавиот и предавнички ФАШИСТИЧКИ РЕЖИМ… Дури сега ни претстои огромна работа за искоренување на омразеното ФАШИСТИЧКО НАСЛЕДСТВО во СИТЕ ОБЛАСТИ НА НАШИОТ ЖИВОТ“.
На 10 јануари 1945, четирите партии што влегуваат во Отечествениот фронт објавуваат декларација во која истакнуваат:
„Отечествениот фронт не е времена политичка комбинација. Таа е еден траен борбен сојуз на народните сили, и презема голема задача да го ликвидира тешкото наследство оставено од минатите ФАШИСТИЧКИ РЕЖИМИ и да изгради нова слободна, демократска и силна Бугарија;
Групите на Отечествениот фронт ќе ги вложат сите сили во поддршка на народната армија, која заедно со братските армии на СССР, на нова Југославија и тие на Англија, Америка и Франција и другите слободољубиви народи води тешка борба за конечен пораз на ФАШИЗМОТ;
За да се создаде еден здрав кадар чиновници и вработени во ДРЖАВНИТЕ И ОПШТЕСТВЕНИТЕ ИНСТИТУЦИИ… неопходна е чистка на ФАШИСТИЧКИТЕ ЕЛЕМЕНТИ во тие институции…
Групите на Отечествениот фронт ќе ги преземат сите мерки за да се парираат обидите на ФАШИСТИЧКИТЕ ЕЛЕМЕНТИ да влезат во нејзините редови…“
(Големите букви и болдираното е мое за да можете да забележите што пишува во оригиналните бугарски документи, а не Вие да им припишувате дека биле профашисти или пронацисти. Документите кажуваат сѐ). Нема ПРОФАШИСТИ има ФАШИСТИ.
Почитуван АКАДЕМИК Горгиев, со ова само покажувате дека Вие лично, како и Вашите колеги од Комисијата немате капацитет да излезете накрај со периоди за кои не сте квалификувани, а за кои ќе треба да дискутирате со Вашите бугарски колеги. Од овие Ваши истапи резултатите веќе ни се познати. Целосно прифаќање на бугарските ирационални барања и уцени и сѐ поблиску до заедничка (бугарска) историја на еден народ во две држави.
