„Љубов во време на колера“ на Габриел Гарсија Маркес
Година на пишување: 1928 г. (Колумбија)
Прва објава: 1985 г. „Бругуера“, Барселона
Награда: Нобел, 1982 г.
Длабоката младешка љубов на Флорентино Ариса и Фермина Даса се соочува, последователно, со три сериозни пречки: неодобрувањето од таткото на Фермина, едно патување за заборав и докторот Хувенал Урбино, најпосакуваниот ерген во областа. Последната пречка се чини погубна: набрзо Фермина се венчава со Хувенал. Но Флорентино Ариса е поет, музичар, романтичар: педесет и една година, девет месеци и четири дена по нивната прва средба, на погребот на нејзиниот сопруг, со шапка принесена до срцето, Флорентино ѝ го повторува на Фермина својот завет за вечна верност и љубов.
Како што имплицира самиот наслов, добитникот на Нобеловата награда за литература, Габриел Гарсија Маркес, прикажува креативен амалгам на два јасно спротиставени елементи: светоста на емоцијата и нејзиното олицетворено искуство во реалноста. Судејќи по непредвидливата суштина на Маркес, трансценденталната моќ на љубовта се јавува како најубаво изречена тема на ова сугестивно и парадоксално ремек-дело.
Маркес преку еден љубовен завет, на кој му е потребен половина век да ја доживее својата реална симплификација, отсликува колаж на пороци што достигнуваат бројка од 622 афери. Маркес ни нуди една антиљубовна приказна што отстапува од неговиот „магичен реализам“, повеќе отрезнувачка и ослободена од секакви клишеа.
Колумбискиот писател Габриел Гарсија Маркес, нобеловец реалист, е автор на обожаваните романи „Сто години самотија“ и „Љубов во време на колера“. Маркес ја доби Нобеловата награда за литература во 1982 година, кога организаторите ги величаа „неговите романи и раскази, во кои фантастичното и реалното се искомбинирани во богато склопен свет на имагинацијата, одразувајќи ги животот и конфликтите на еден континент“.
