Љубовта е едно од најубавите и најмоќни чувства што луѓето можат да ги доживеат. Но дали љубовта е навистина поврзана со срцето, како што многумина веруваат? Или љубовта всушност е производ на нашиот мозок, кој создава хемиски и електрични сигнали што влијаат на нашите тела и однесување?
Научниците ја истражувале оваа тема и откриле дека љубовта всушност е прашање на мозокот, а не на срцето. Љубовта се смета за емоционална и психолошка реакција што потекнува од мозокот, а срцето е само пумпа што снабдува крв до сите органи, вклучувајќи го и мозокот.
Мозокот игра клучна улога во процесот на формирање, изразување и доживување на љубовта. Мозокот е тој што ги обработува информациите од нашите сетила, сеќавања, мисли и емоции, активирајќи различни делови од мозокот во зависност од тоа дали сме заљубени, приврзани или страсни кон некого.
Љубовни хормони
Кога се заљубуваме, се активираат мозочните региони поврзани со награда и задоволство, а нашиот мозок ослободува хормони како што се допамин, норадреналин, серотонин, окситоцин и вазопресин, кои играат клучна улога во чувствата на еуфорија и привлечност кон нашиот партнер, правејќи нè среќни, возбудени, поврзани и верни. Овие хормони влијаат и на нашето срце, кое забрзува и го зголемува крвниот притисок. Затоа велиме дека нашето срце чука кога ја гледаме личноста што ја сакаме.
Окситоцинот, познат и како хормон на љубовта, е поврзан со поврзувањето, довербата и социјалните интеракции, не само со нашата сакана личност туку и со нашето дете за време на доењето.
Љубовта, сепак, не е само хемија. Љубовта е и психологија, која зависи од нашите ставови, вредности, очекувања и искуства. Нашите мозоци користат и когнитивни механизми како што се рационализација, идеализација и проекција, кои ни помагаат да ги оправдаме, да ги разубавиме и да ѝ ги пренесеме нашите чувства на друга личност. Нашите умови бараат совпаѓање помеѓу нашите и особините, интересите и целите на друга личност, што ни дава чувство на блискост и компатибилност.
Иако ова чувство се јавува во нашиот мозок, тоа влијае на нашите тела, однесување и одлуки. Во многу култури низ светот, срцето е симбол на љубов, храброст и емоционална сила. Метафората „љубов од срце“ често се користи во песни, литература, филмови и други уметнички дела за да се изрази темата на љубовта.
Иако науката покажа дека емоционалните реакции всушност се случуваат во мозокот, а не во срцето, всушност срцето како орган на љубовта останува популарно поради неговата емоционална моќ, универзалност и културна традиција.
Љубовта вклучува психолошки процеси како што се емоционална блискост, интимност, поврзаност и приврзаност. Овие процеси обично се развиваат со текот на времето и преку интеракција со партнерот.
Љубовта како метод на преживување
Еволутивната психологија сугерира дека емоционалните врски и љубовта еволуирале како адаптации за подобрување на преживувањето и репродукцијата. Партнерите што се емоционално поврзани и се поддржуваат еден со друг имаат поголеми шанси да преживеат и успешно да одгледуваат потомство.
Културата, општествените норми и очекувањата, исто така, влијаат на дефиницијата и изразувањето на љубовта. Различните култури имаат различни концепти и обичаи поврзани со љубовта и романтичните врски.
Постојат индивидуални разлики меѓу луѓето и постојат различни начини на изразување на љубовта, како и различни приоритети во врската. Некои луѓе претпочитаат страсни, романтични врски, додека други претпочитаат стабилност и безбедност.
Срцето традиционално се смета за симбол на емоции, љубов и на длабоки чувства. Низ историјата, срцето е централен симбол на љубовта и романтиката, а изразот „од срце“ често се користи за да се изразат длабочината и искреноста на љубовните чувства.
Љубовта е сложен и повеќедимензионален феномен што може да се набљудува и да се проучува од различни научни перспективи, вклучувајќи биологија, психологија, антропологија и социологија.
Како да ја контролирате вашата љубов
Некои научници и психолози тврдат дека е можно да ја контролираме нашата љубов кон некого, барем до одреден степен. Тие велат дека можеме да влијаеме на тоа како се чувствуваме кон некого со промена на начинот на кој размислуваме за таа личност, нашето однесување кон неа или нашата изложеност на неа.
Ако сакаме да ја намалиме нашата љубов кон некого, можеме да се обидеме да се фокусираме на неговите или нејзините недостатоци, да избегнуваме контакт со него или неа или да бараме нови луѓе и активности што ќе ни го одвлечат вниманието.
Ако сакаме да ја зголемиме нашата љубов кон некого, можеме да се обидеме да се фокусираме на неговите или нејзините доблести, да бараме начини да бидеме поблиски со него или да правиме работи што ќе ги зголемат нашите чувства на поврзаност и интимност.
