Ракописот со наслов „Ехото на акробатите“ од Владимир Јанковски е добитник на книжевната награда „Пегаз“ за најдобар необјавен роман во 2024 година. Во најтесниот избор беа разгледани и романите: „И“ од Кристина Краличин, „Брчка или За болешливото здравје“ од Филип Љ. Трајковски и „73 денови“ од Иво Митев. На шестиот конкурс за наградата „Пегаз“, која ја доделува издавачката куќа „Арс ламина“ во соработка со фондацијата за унапредување и промоција на културните вредности „Славко Јаневски“, пристигнаа 56 ракописи. За победникот одлучуваше тричленото стручно жири во состав: проф. д-р Наташа Аврамовска (Институт за македонска литература), проф. д-р Ермис Лафазановски (Институт за фолклор, писател) и Бисера Бендевска (уредничка во издавачката куќа „Арс ламина“).
Во образложението на комисијата се вели дека од пријавените 56 ракописи, педесет и два ракописа го исполнија условот за учество. Од нив 12 се вбројуваат во категоријата роман за деца и младинци, а 40 се романи ракописи за возрасни. Во рамките на жанрот роман за возрасни, комисијата го регистрираше поджанровското и тематско разнообразие на пријавените ракописи во дијапазонот од крими и љубовно заплетени наративи, преку научната фантастика, историографијата, мистификацијата, сатирата и разновидно постмодерно интертекстуални и интермедијални приоди и др., кои отвораат широка панорама на писателските интенции во дадениот миг на книжевната и културната сцена во Македонија.
Комисијата едногласно одлучи наградата „Пегаз“ да му се додели на Владимир Јанковски за ракописот „Ехото на акробатите“.
– Романот „Ехото на акробатите“ од Владимир Јанковски, загатлив во поинтилистичкото и драмско заплетување на дејството, е вешто развиен во семејна сага во која заемно се огледуваат две епохи: денешницата како ехо на онаа што заврши со распадот на СФРЈ. На читателот постепено, дури отпосле му се открива оваа широка општествена слика, во која е воведуван и воден небаре ѕирка низ ниските сутеренски прозорци или низ оптиката на клучалката или оптиката на камерата за надзор. Вешто водената нарација, која постојано го држи будно вниманието на читателот и постепено ја открива семејната фреска на приказната во која централното место му е доделено на таткото на фамилијата, загатнува напати небаре патем и многу значајни аспекти на пулсот на секојдневието. На изразното рамниште исписот го одликува лапидарен или кристално избрусен раскажувачки стил, та сета нарација е раскошна изведба на наративниот минимализам – стои во образложението на стручното жири.
Владимир Јанковски (Скопје, 1977) дипломирал на Катедрата за општа и компаративна книжевност на Филолошкиот факултет „Блаже Конески“ во Скопје. Работел како уредник во неколку издавачки куќи. Има објавено седум книги: „Кабинет на чуда со ѕидови од огледала; разговори со Влада Урошевиќ“ (2023), „Скриени желби, немирни патувања“ (роман, 2020), „Невидливи љубови“ (роман, 2015), „Вечно сегашно време“ (роман, 2010), „Лицата на невидливиот град“ (фотоесеи, заедно со Иван Блажев, 2010), „Скопје со широко отворени очи (фотоесеј, заедно со Иван Блажев, 2008) и „Огледало за загатката; разговори со Влада Урошевиќ“ (2008).
