Оваа 2023 година, веројатно, ќе биде одлучувачка за судбината и изгледот на идната Украина. Не само затоа што сите страни вклучени на кој било начин во овој воен конфликт се веќе многу исцрпени туку и поради фактот што американските и руските претседателски избори ќе се одржат следната година. Хаотичната ситуација што би се проширила следната година, како и големите воени порази тешко дека би работеле во корист и на Бајден и на Путин
Францускиот претседател со желби да ја поттикне Кина да ги помири Русија и Украина веќе ова лето
(Од анализата на „Геополитика“)
Францускиот претседател Емануел Макрон е познат по своите нереални надворешнополитички амбиции (слични на оние од познатата колонијална ера на Франција), со кои се обидува да им покаже на својата јавност и на светот дека важноста на Франција на меѓународната сцена сè уште е незаменлива и несомнена.
Сепак, досега тој не беше многу успешен во тоа: Франција во последните месеци брзо ги губи своите силни позиции и влијание на африканска почва; од страна на англосаксонскиот блок, таа беше исфрлена од игра во врска со формирањето на тројниот сојуз АУКУС (Австралија, Обединетото Кралство, САД) во Индопацифичкиот Регион, па дури и ги загуби потпишаните профитабилни договори за изградба на подморници за австралиска морнарица); во обидите да посредува меѓу Москва и Киев за запирање на украинската војна преку чести повици до рускиот лидер Владимир Путин, Макрон доживеа целосно фијаско.
По ова, тој целосно се префрли на страната на Киев и ги прифати целосната антитурска политика и реторика создадени од Вашингтон и прифатени од Брисел и од сите главни градови на ЕУ.
Но Макрон е незапирлив, и покрај (или поради) големите немири во неговата земја предизвикани од неговата непопуларна пензиска реформа.
Кои се амбициите на Макрон
За тоа сведочи и текстот на американски „Блумберг“ од средата, во кој се вели дека Макрон „се обидува да сврти низа разочарувачки дипломатски кампањи со тоа што ќе ѝ пристапи на Кина со план за кој верува дека на крајот може да доведе до преговори меѓу Русија и Украина“.
Имено, Макрон му додели на својот советник за надворешна политика Емануел Боне да работи со првиот дипломат на Кина во Политбирото на Кинеската комунистичка партија (и поранешен министер за надворешни работи), Ванг Ји, со цел да се воспостави рамка што би можела да се користи како основа за идните преговори.
„Блумберг“, повикувајќи се на свои извори, забележува дека контактите меѓу Москва и Киев би можеле да започнат летово „ако сѐ биде добро“ и додава дека планот на Макрон ќе биде поддржан со долгорочни безбедносни гаранции за Украина.
Според американската агенција, претставник од кабинетот на францускиот претседател потврдил дека Бон планира да разговара со својот кинески колега, но не прецизирал детали за идната средба.
Кинеското министерство за надворешни работи истакна дека не е запознаено со изворот на информацијата, поради што е тешко да се потврди нејзината автентичност.
За потсетување, при посетата на Кина, Макрон заедно со претседателката на Европската комисија, Урсула фон дер Лејен, една од главните теми на разговорите со кинескиот лидер била Украина, како и билатералните кинеско-француски односи. Макрон, всушност, пристигна во Пекинг со голема деловна делегација на францускиот голем бизнис и потпиша некои вредни договори, како оној за кинеското купување патнички авиони од „Ербас“ – европската мегакомпанија и најголем конкурент на американскиот „Боинг“ со седиште во Франција.
Кинескиот претседател Си Џинпинг го покани Макрон да го развие својот план за решение на украинската војна и рече дека Кина ќе го поддржи.
Но портпаролот на Кремљ, Дмитриј Песков, изјави дека „сега е тешко да се замисли Франција како посредник, бидејќи Париз е и директно и индиректно вклучен во конфликтот на страната на Киев“.
Што ќе каже Вашингтон?
Во анализата на „Геополитика“ се истакнува ставот дека „за плановите на Макрон, се разбира дека и Вашингтон има свои ставови“! Имено, САД имаат одлучувачко влијание врз Киев, а имаат и свои геополитички интереси во овој конфликт (кој патем споменато, одамна ги премина границите на Украина. Конфликтот се претвори во глобален геополитички, и тоа меѓу САД и Русија. Тука е и Кина, која, пак, има свои национални интереси и е многу поблиску до руските надворешнополитички позиции имајќи предвид дека сака да формира т.н. мултиполарен свет и, како што изгледа, тие го прават тоа неочекувано успешно и брзо).
На крајот на краиштата, украинската војна беше онаа од самиот почеток: глобален конфликт, чиј исход во голема мера ќе зависи од изгледот на идниот свет и меѓународните односи.
Како што изгледа сега – сите страни во тој конфликт, и оние што директно учествуваат во него (Русија и Украина) и формално индиректно, но многу активно (САД и НАТО), секако ќе треба да направат значителни отстапки доколку вистински и долгорочен мир треба да се постигне…
Сепак, во анализата на „Геополитика“ тежишното прашање е сепак „колку таквиот мир им одговара во моментов, односно дали инволвираните страни сè уште се стремат да постигнат победа на бојното поле или сето тоа е со најавената голема украинска офанзива и подготвен руски контраодговор само дел од големата пропаганда и психолошки игри и подготовка на јавноста за започнување дијалог?“
Улогата на „протекувањето“ на тајните информации од Пентагон за Украина
Во овој контекст, неодамнешното драматично протекување тајни и непријатни информации од Пентагон – првенствено за самиот Киев – игра значајна улога. Мислењата дали „протекувањето“ било намерно или е резултат на нечија намера (а веќе е пронајден првиот виновник во форма на 21-годишен припадник на американската национална гарда, иако се поставуваат голем број прашања, пред сè, како такво лице може да има пристап до тајните информации на Пентагон и во толкаво количество) беа споделени.
Како и да е, 2023 година, веројатно, ќе биде одлучувачка за судбината и идната перспектива на Украина. Не само од причина што сите страни вклучени на кој било начин во овој воен конфликт се веќе многу исцрпени туку и поради фактот што американските и руските претседателски избори ќе се одржат следната година. Хаотичната и неизвесна ситуација, која би се проширила до следната година, како и големите воени порази, тешко дека би работеле во корист на Путин и Бајден. Прво, затоа што тој ја започна оваа војна, и второ – затоа што на неа потроши огромни средства од американските даночни обврзници и ги објави украинската (т.е. американската) победа и стратегискиот пораз на Русија.
Секој ќе мора порано или подоцна да ги отстрани своите „жешки компири“ од украинската војна, а можеби ќе биде најмалку болно ако го направат тоа заедно. Сумирајќи ги успесите и неуспесите, како и толкувањето на конечните резултати, секоја страна и онака ќе направи независно – величајќи се како победник или барем најголем победник. Но единствениот вистински и правилен судија ќе биде историјата – откако ќе ги сумира сите долгорочни последици од оваа војна – и за Украина и за целиот свет.
