„Мотовун филм фестивал“ (26-30 јули) најави посебен фокус на шведската кинематографија, како една од моментално највозбудливите во Европа, а меѓу авторите во програмата се Бергман, Мудсон, Андерсон и Тајберг.
Кога на минатиот Кански филмски фестивал шведските режисери Рубен Остлунд и Тарик Салех беа овенчани со „златната палма“ за нивните провокативни остварувања и со наградата за најдобро сценарио, нивниот успех тешко некого изненади, а најмалку фестивалскиот тим на „Мотовун филм фестивал“, кој отсекогаш горливо ги следел филмовите на новите и старите скандинавски мајстори, како што соопштија организаторите. Тие потсетија и дека во 2021 година, „Пропелер на Мотовун“ го освои Нинја Тајберг за дебитантско остварување „Уживање“, додека пред три години претходно почесната награда „Маверик“ ја прими токму Остлунд.
Како логичен чекор напред на долгогодишното пријателство, во соработка со партнерите – Шведската амбасада и Шведскиот филмски институт во Хрватска – „Мотовун филм фестивал“ е моментално највозбудливото европско кино. Со богата филмска програма, публиката ќе има можност да ги види достигнувањата на незаменливите великани како што се Ингмар Бергман, Лукас Мудсон и Ро Андерсон, но и да открие помалку познати скапоцени камења од шведската филмска ризница.
Во изборот на Шведскиот филмски институт, програмата „Филмови на промена“ носи четири наслови и е посветена на пионерските дела на шведскиот филм, кои ги надминаа границите на својата земја и време и продолжуваат да инспирираат генерација по генерација филмаџии од целиот свет. Меѓу нив е и контроверзното немо ремек-дело „Вештица“ на Бенџамин Кристенсен, еден од најраните хорор-филмови, кој годинава ја одбележува стогодишнината од неговото создавање. Инспириран од уметноста на Хиеронмус Бош, Кристенсен смело се соочува со суровата тврдоглавост на слепото суеверие во 1922 година во „Вештерки“. Спротивно на нагласено стилизираните сцени на тортура и квазидокументарни филмови, тој ги воодушеви надреалистичките уметници со речиси иста мера како што ја вознемируваше пошироката јавност, а филмот на крајот беше забранет во неколку европски земји.
Во рамките на истата програма беше прогласен и добитникот на берлинската „сребрена мечка“ за најдобар режисер во 1992 година – „Ил капитано“ од Јан Троел, во кој кражбата на велосипед доведува до убиство на тричлено семејство. Заснован на вистински настан, а снимен набргу потоа, филмот остро ги подели јавноста и критиката.
Селекторката Сигрид Хадениус, подготвувајќи програма на филмови за младите, но и за сите други бунтовни филмски познавачи, се погрижи по ридот Мотовун да продува ветрето на шведската субверзија и слободниот дух. Програмата „Млади и непослушни“ носи пет филма за бунтовната младина, од романтичните тинејџерски класици „Покажи ми љубов“ од Лукас Мудсон и „Шведски љубовни приказни“ од Ро Андерсон, до поновите продукции како што е „Лапландска крв“, наградувана драма за растењето во режија на Аманда Кернел што го проблематизира односот на шведското општество кон домородната заедница Саами, често позната како Лапи.
Нема да изостанат ниту филмови за љубителите на краткиот филм. Програмата ги носи најинтригантните кратки филмови на шведската кинематографија во последните десет години. Уште со неколку специјални проекции, „Мотовун филм фестивал“ нуди допир на шведската култура и уживање во бизарниот шарм на шведскиот филм од 26 до 30 јули.
