Денес се изедначуваат нацизмот и комунизмот, за да се сведат победниците и губитниците на исто, а тоа е дел од глобалната кампања, која понатаму е насочена против Русија. Затоа се зборува за геноцид од Сребреница до Косово, додека чукаат срцата на сонародниците на Шиб и чукаат другите органи на Србите, искасапени во Жолтата куќа и Бондстил
На 21 јуни 1940 година, во шумата Компиењ, највисокиот државен самит на Третиот рајх, предводен лично од Адолф Хитлер, се среќава со делегација од Париз за да ја потпише Франција безусловната капитулација, на истото место каде што Германија ѝ се предаде на таа земја. На 11 ноември 1918 г., Германците прекуноќ дури и го одвлекоа вагонот од музејот во кој капитулираа две децении претходно и во кој сега требаше да им се одмаздат на Французите и да ги принудат да го потпишат својот пораз во понижувачки услови.
Ова е само едно во низата сведоштва за германскиот реваншизам, кој меѓу другото ја започна и Втората светска војна. Реваншизмот на Германците, сепак, никаде не се покажа подобро од примерот на Србите. Овој феномен на германска одмазда кон Србите ќе го посведочат голем број примери пред еден век и сигурно ќе продолжи и во наредните години и децении.
Окупација на Југославија
Во 1941 година, на Хитлер му била донесена спомен-плоча од окупирана Југославија од местото каде што Гаврило Принцип го убил Франц Фердинанд. Еден од најмоќните луѓе од тоа време – од уништената Југославија, конкретно бара од војската да му донесе еден предмет – не злато, ниту вредни уметнички дела што педантните Германци не ги изоставиле во грабежот, ништо од голема вредност, освен симболична – камена плоча од Сараево – знакот на востанието и ослободувањето на јужнословенските народи од тиранијата и од Германците.
Хитлер верувал во симболика. Од копјето на Лонгинус, светиот грал и други антички артефакти што лудо ги барале, докажувајќи дека племињата од Северна Европа се остатоци од древната ариевска раса, до Таблата на Принцип. Хитлер верувал во симболика, силно и речиси исто колку што, пред сè, верувал во одмазда, грабеж, освојување и војна за истребување, на силните против слабите. И во тој поглед тој воопшто не се разликувал од своите германски предци, а кој ги следи историските настани знае дека тој не бил случајност туку израз на една ера, желба за реваншизам, одмазда и освојување. Да не беше Хитлер, ќе се појавеше некој друг.
Враќање на Германија на Балканот
Во 1991 година, обединета Германија беше меѓу првите што ја призна независноста на Словенија и Хрватска и се врати на меѓународната сцена како обединета земја и главен геополитички играч, за првпат по Втората светска војна. Целта на германската политика беше јасна, да се распадне Југославија, да се поддржат старите сојузници на Хрватите и да им се одмазди на Србите. Погледнете ја картата на окупирана Југославија за време на Втората светска војна и картата на Балканот денес. Секоја сличност е сосема случајна или не е тоа?!
Германија е обединета, нема Југославија, нема Чехословачка, нема Советски Сојуз. Обединувачките словенски држави се уриваат една по друга, а историјата на големо се ревидира пред нашите очи со најбесрамни лаги. И тоа не е ништо случајно. Уништени се достигнувањата од големата војна, уништени се достигнувањата на победата над нацизмот, криминалците беа помилувани и вратени на тронот на Европа под диригентската палка на Вашингтон. Кој всушност победи?
Историјата уште еднаш покажа дека нема момент кога некој самоуверено ќе се изјасни за состојбата и ќе рече: Отсега натаму, засекогаш ќе биде вака. Донесува неизбришлив пораз на секој што го разбира со романтичен занес, кој ги поврзува неговите безмилосни струи со смислата, книговодствените објаснувања, законот и правдата.
Во 1999 година, за првпат по Втората светска војна, германската армија учествуваше во воена кампања на територијата на друга земја. Како дел од силите на НАТО, германските единици ја напаѓаат Југославија, а потоа ги окупираат Косово и Метохија по потпишувањето на Кумановскиот договор. Во следните години, за првпат, од времето на Хитлер, германски војници ќе пукаат во народ, во случајов со голи раце, Срби.
Германски припадници на КФОР убиваат двајца Срби, Жарко Андријевиќ и Славко Веселиновиќ, кои на 13 јуни 1999 година очајнички се обидувале да го напуштат Призрен пред инвазијата на албанските терористи и нивните новодојдени спонзори од НАТО.
Во 2020 година, Германија, како водечка земја во ЕУ, бара водечка улога во дијалогот меѓу Белград и Приштина. Во суштина, дијалог не постои, сите предлози на Белград се отфрлени, потпишаните договори за формирање на ЗСО не се почитуваат, ниту имаат некакво значење и секој обид да се најде компромис, особено од страна на Србите, налетува на Берлинскиот ѕид. Неофицијални извори тврдат дека Берлин застанал зад Харадинај кога тој вовел даноци и го блокирал дијалогот, го поддржал Курти, го саботирал првиот обид за средба во Белата куќа за време на Трамп и низа други потези, кои барем малку би можеле да бидат од корист за интересите на Србите. Дополнително, Германија ги вооружува Албанците, а како што повеќепати повторуваа нивните функционери, единствено што се очекува на крајот од дијалогот е меѓусебното признавање на двете држави, Србија и Косово. Иако на Србија како меѓународно признаена држава не ѝ треба никакво признавање, а особено не на Албанците од Приштина, овде перфидно се доведуваат во прашање границите на Србија без Косово и Метохија.
План за Косово
Компромисот што се нуди е следниот: Потпишување на правно обврзувачки договор меѓу Србија и Косово како независни држави, по моделот на двете Германии, без меѓусебно признавање, но и без блокирање на влезот во меѓународните институции, поточно Белград не ја блокира Приштина. За возврат, Србија цврсто победува, ветувањето дека ќе станеме членка на ЕУ во 2364 година, ако ги исполниме сите 462 поглавја, 56 кластери и ако Унијата тогаш е подготвена да прими нови членки.
Договорот меѓу двете Германии со кој Србија треба да прифати создавање на уште една независна држава на дел од нејзината територија?! Се чини како совршена одмазда на Германија кон Србите. Иако без сомнение, Германците се голема нација, достојна за почит, пред сѐ поради нивниот немерлив придонес во развојот на западната култура и цивилизација, тие се еднакво вредни за сомневање поради нивниот „придонес“ во масовниот обид за истребување цели нации. Нивната политика на Балканот, особено кон Србите, секогаш ќе биде иста и непроменлива, без разлика дали ќе владее кајзерот, фирерот или демократски избраниот канцелар.
Во 2021 година, германскиот амбасадор во Србија, Томас Шиб, изјави дека бомбардирањето на Југославија е оправдано за да се спречат Србите да извршат геноцид врз Албанците. Германската агенда во последните неколку децении е сосема јасна – неопходно е да се најдат „негативци“ што ќе ги засенат нацистичка Германија и улогата на таа нација во планираното масовно истребување на Евреите, Словените и Ромите. Да заборавиме на Германците и да зборуваме за Србите како геноцидни луѓе, воени злосторници и „чудовишта“. Планот е целосно усогласен со предложеното решение на две Германии, што всушност подразбира поделба на Србија како казна за губитниците од војната, односно Србите проектирани како новите „злосторници“.
Германците беа тие што најмногу се трудеа да им ја доделат оваа улога на Србите, а интересот на Берлин таму се гледа јасно како ден. Затоа денес се изедначуваат нацизмот и комунизмот, за да се сведат победниците и губитниците на исто, а тоа е дел од глобалната кампања, која понатаму е насочена против Русија.
Затоа се зборува за геноцид од Сребреница до Косово, додека чукаат срцата на сонародниците на Шиб и чукаат другите органи на Србите, искасапени во Жолтата куќа и Бондстил.
Резолуција
Околу три милиони Срби загинаа во војните со Германците и нивните соседи, кои секогаш со задоволство им помагаа во обидите да ги истребат нивните словенски браќа. Евреите се вразумија дури по шест милиони мртви, па сфатија што се случува.
Дали тоа значи дека сме на половина пат или за чудо ќе го сфатиме тоа порано?
И затоа сега чекаме историски момент во кој истите тие Германци ќе им судат на Србите за геноцид. Совршена иронија на судбината во која џелатот ѝ станува свет на жртвата. Оние што дојдоа кај нас да ограбуваат и освојуваат, а ние забораваме дека партизаните не убиваа Германци во околината на Берлин туку во Крагуевац, дека само овде се вршеше одмазда десет за еден и само овде се пукаше во деца како одмазда за убиените германски војници.
Во 2024 година, Германија е главен спонзор на резолуцијата за Сребреница во ОН, со која на Србите им се наметнува колективна одговорност за наводниот геноцид, бидејќи овој документ ги дефинира споменатите настани. Сосема е јасно дека Резолуцијата за Сребреница ќе биде само увертира за континуиран притисок врз Србите, обид да се уништи Република Српска и да ѝ се наметне правна одговорност на Србија, а потоа да се платат воени репарации. Поддршка за резолуцијата ќе дадат традиционалните германски сателити, кои верно му служеле на Хитлер пред осумдесет години, но и новите германски команданти од Лондон и Вашингтон, што сведочат за целосно комплементарната англосаксонска и германска политика кон Србите. Нивната заедничка политика е, без претерување, србофобична.
Нашите предци тепаа странци и освојувачи во крвави војни, бранејќи ги своите, дали сега сме во мир да молчиме?! Тоа им го должиме на нашите предци.
