Во изложбениот салон на НУ Центар за култура „Трајко Прокопиев“ во Куманово е поставена изложбата „Асоцијативни апстракции“ на Марјан Стојаноски, која ќе може да се посети до 13 ноември. Станува збор за циклус од дваесетина слики работени во последните две години.
Марјан Стојаноски е роден во 1983 година во Прилеп. Средно образование завршува во уметничкото училиште „Лазар Личеноски“ во Скопје. По завршувањето на средното образование, се запишува на Факултетот за ликовна уметност во Скопје, во класата на професорот Ибрахим Беди, каде што под неговото менторство го завршува факултетот. Член е на друштвото на ликовни уметници на Македонија (ДЛУМ). Во два наврата е претседател на Друштвото на ликовни уметници од Прилеп (ДЛУП), каде што во 2015 година ја добива наградата за скулптура „Јордан Грабул“.Стојаноски има реализирано голем број изложби, како самостојни така и групни. Живее во Прилеп, каде што и работи во центарот за култура „Марко Цепенков“.
– Во најновиот циклус дела на Марјан Стојаноски, линијата добива статус на жив организам — таа трепери, пулсира и го води гледачот низ еден слоевит свет на симболи, архетипови и интимни кодови. Секој потег дејствува како запис од некоја изгубена азбука, како визуелен документ на внатрешна археологија во која авторот копа по значењата на формата, идентитетот и меморијата.
Стојаноски успева да го задржи балансот меѓу контролираниот хаос и јасната визуелна мисла. Неговите композиции, иако на прв поглед спонтано фрагментирани, во суштина се длабоко структурирани – во нив се чувствуваат архитектура на линијата, ритам на повторување и контрапункт меѓу празнината и обликот. Во делата доминираат мотиви на човечки профили, око, симболични знаци и геометриски структури што се преплетуваат во еден полуапстрактен, полунаративен простор. Тие не се приказ, туку ехо – одраз на мисловен процес што ја бара суштината на човекот меѓу духот и материјата, пишува за неговото творештво сликарот Тони Чатлески.
Колористичкиот јазик е воздржан, но полн со енергија – сивите и окерните тонови ја создаваат атмосферата на стар ракопис или урбан фрескопис, додека црната линија дејствува како вектор на идејата, како знак на постоење.
Оваа изложба го претставува Стојаноски како автор што го владее јазикот на современата експресија, но и како мислител што преку визуелниот знак води дијалог со историјата на уметноста, особено со наследството на европскиот модернизам. Неговиот стил е искрен, енергичен и интелектуално зрел – сведоштво дека во македонското современо сликарство се појавува автентичен глас со сопствен систем на симболи и визуелна поетика. „Археологија на линијата и духот“ не е само изложба – тоа е мапа на внатрешен универзум, испишана со боја, интуиција и храброст, пишува Чатлески.
