Група родители на ученици од ОУ „Владислав Рибникар“ денеска ја поддржаа иницијативата за итно прекинување на наставата во постојниот објект на тоа училиште и завршување на работната учебна година заклучно со 3 мај, пренесоа српските медиуми.
Во соопштението се наведува дека повеќе од 150 родители на ученици од ОУ „Владислав Рибникар“ бараат учебната година да се заврши со 3 мај 2023 година, како што се наведува, „денот кога трагичен настан насилно ја прекина нормалната настава“.
– Сè што се случи во училиштето по 3 мај 2023 година е само обид насилно да се врати „нормалната“ состојба во училиштето – се вели во соопштението.
Како што се тврди, кризниот план „кој училишната управа се обидува да го спроведе по секоја цена“ има единствена цел да ги прикрие последиците од трагичниот настан.
Се додава дека родителите кои ја поддржуваат оваа иницијатива сметаат дека планот за продолжување на школувањето кој се спроведува од 10 мај е штетен за развојот на голем број ученици и дека единственото решение е непосредниот прекин на наставата и завршувањето на работната учебна година.
– Учебната година на 3 мај заврши на трагичен начин. Секој ден потоа не е продолжение на учебната година, туку вештачко преправање дека ништо не се случило. И тоа се случи. Нашите деца беа убиени на училиште – се вели во соопштението.
Како што се додава, родителите за ваквиот став добиле поддршка од еминентни стручњаци од областа на невропсихијатријата и психотерапијата.
Во прилог на огласот стои мислењето на вештакот, невропсихијатар и судски вештак д-р Зоран Ѓуриќ, кој исто така се залага децата од училиштето „Владислав Рибникар“ оваа учебна година да ја завршат во мај.
Ѓуриќ изјави дека масовното убиство на девет врсници и еден работник во обезбедувањето претставува силен стрес за учениците.
– Со ова злосторство беше нарушена емотивната клима на другарство, игра, заедничко учење, безбедност и доверба. Некои деца беа сведоци на злосторството и беа ранети, некои преживеаја без повреди, некои беа на смена и ги слушнаа истрелите. Децата се трауматизирани, бидејќи тие беа директни сведоци на загубата на животите на нивните другари, другите се секундарно истрауматизирани. Да се доживее да бидеш повреден во вооружен напад, да бидеш сведок на смртта на драги соученици, да дознаеш дека другарите што си ги гледал секој ден на училиште и на друштвени собири веќе не се живи е трауматичен настан од прв ред – изјави д-р Ѓуриќ.
Оваа состојба, додаде тој, претставува посттрауматска реакција на катастрофален настан.
Според неговото мислење, за да се смири и рехабилитира оваа посттрауматска реакција, неопходно е децата да не доаѓаат на училиште, на местото на злосторството, бидејќи тоа повторно ги трауматизира: им предизвикува неволни сеќавања на трауматскиот настан. (флешбекови), им го нарушува сонот и соништата, ги принудува да избегнуваат однесување – мораат да се држат настрана од сите места, ситуации и содржини кои на кој било начин ги потсетуваат на злосторството, тоа ги прави раздразливи и депресивни.
– Затоа трауматизираните деца не треба да одат во училиште каде што се случило злосторство. Тие не можат да размислуваат за учење сега. Тие треба да зборуваат за она што го доживеале, да плачат заедно, да тагуваат и да го разберат овој страшен настан. Тие можат да се видат и со нивните професори на друго место. Да разговараат, да слушаат објаснувања, да се тешат. Да поминуваат време во семејството, во љубовта и мирот што тоа ги пружа – се вели во мислењето на експертот.
Во масовното убиство во основното училиште „Владислав Рибникар“ на 3 мај загинаа осум деца и еден чувар, додека 12 дена подоцна едно дете им подлегна на повредите.
