Сите насловни страници на книги на дизајнерот Михајло Арсовски, кому хрватската му е домашна дизајнерска сцена, се претставени на актуелната изложба во Загреб, отворена во галеријата на Хрватското дизајнерско друштво (ХДД).
Михајло Арсовски се смета за мистична фигура во дизајнерската струка, како што е и наречен во текст на загрепски „Јутарњи лист“, за што, како што и истакнува весникот, сигурно придонесуваат неговото држење подалеку од јавноста и неговото ретко појавување, имено тој не сака да дава интервјуа ниту да се фотографира. Во Скопје, на пример, каде што е и роден во 1937 година, првпат македонската публика можеше да види дела на неговата самостојна изложба „Плакати“ отворена во април 2017 година.
– Тоа можеме да го посведочиме од прва рака, неколкупати сме се обиделе, тој би бил повеќе од интересен соговорник, сведок на една дизајнерска епоха од прва рака. Тоа треба да се каже веднаш, никако не е поза, туку е одлука на уметникот да живее на овој начин. Тој и понатаму создава, а понекоја нова уметничка монографија, како што е онаа на Невенка Арбанас, и понатаму ќе можеме да пронаоѓаме дека ја обликувал Арсовски. Тој беше на отворањето на изложбата на академикот Златко Боурек пред неколку години. Соработува најчесто со уметниците или книжевниците со кои одржал врски со текот на годините. Овој дизајнер е еден од татковците на плакатот како што го познаваме денес. Го обликуваше, исто така, меѓу другите „Поп експрес“, списанието за поп-музика што излегуваше во 1970-тите, а карактеристични му беа психоделичните насловни страници поврзани со тогаш доминантната хипи-култура или, пак, со некој од најпознатите плакати што повикуваа во Театар &ТД; дизајнерите што подоцна доаѓаа во &ТД настојуваа да ја следат оваа традиција на квалитетно обликување. Освен плакати, обликувал, на пример, и театарски влезници како копија на билети за железницата.
Во галеријата на Хрватското дизајнерско друштво на изложбата „Опремил: Михајло Арсовски – Обликување книги и периодика од 60-тите до денес“, која ја приредија кустосите Дејан Кршиќ и Маро Голуб, се ориентирале на еден специфичен сегмент на дејствување на овој автор содржан и во самиот нејзин наслов. Се темели на насловните страници што ги обликувал овој дизајнер, сместени или на дрвен стол или на полиците поставени за оваа пригода. Типографијата е препознатлива, за визуелниот идентитет од прва ви е јасен авторот, бидејќи ако барем малку знаете за дизајнот, не би можеле да го измешате со ниеден друг. Во така препознатливата типологија, обликувани со црни и црвени букви, или пак со црни во поставката стојат еден покрај друг насловните страници „Природопис“ на Даниел Драгоевиќ, „Записи за Тито“ на Мирослав Крлежа или „Црно“ на Радован Ившиќ. Тоа се насловни страници што се базираат само на типографија, нема фотографии, само бела подлога букви; букви, кои, како што објаснуваат и авторите на оваа изложба, Михајло Арсовски ги разбира како визуелен елемент. На други книги реагира на друг начин, на пример книгата на Петер Хандке „Да се живее без поезија“ излезена во библиотеката „Знаци“ се темели на букви, но втиснати на фотографијата на самиот автор.
Посебен дел од изложбата се однесува на плакати со списанието „Тека“, кои инаку се наоѓаат во фундусот на Музејот за примената уметност и промет. Од ХДД своевремено го наградиле Арсовски за животно дело, но не е сигурно дали се појавил на доделувањето на наградата. Оваа негова изложба може да биде и увод во една идна, скорашна ретроспектива, која овој уметник, како што истакнува весникот, секако и ја заслужил.
