Магазинот Политико традиционално секоја година избира луѓе кои оставиле белег на политиката во Европа. Една од категориите се однесува и на најмоќната личност во Европа, која годинава е италијанската премиерка Џорџа Мелони.
Во описот на дејствијата на Мелони, Политико истакнува дека за помалку од една деценија лидерката на десничарската партија Браќата на Италија од отфрлена како ултранационалистичка фигура станала премиерка на Италија и се етаблирала како личност со која Брисел, а сега и Вашингтон, можат да прават бизнис.
„Мелони беше на насловните страници ширум светот кога стана првата премиерка на Италија, но малкумина предвидеа дека таа долго ќе трае на функцијата. Експертите очекуваа дека конфликтите неизбежно ќе ја поделат нејзината владејачка коалиција на десничарски партии, а во Брисел имаше малку разбирање за неа“, според Политико, пренесува Кликс.
Сепак, во изминатите две години, Мелони ја консолидираше својата влада како една од најстабилните што постојат во повоена Италија.
„Иако земјата е оптоварена со национален долг од 137 отсто од нејзиниот бруто домашен производ, економската прогноза не е толку страшна за да ги исплаши странските инвеститори привлечени од невообичаено мирната политичка средина. Премиерката рутински ги користи судовите за да се обиде да ги замолчи критичарите, покренувајќи тужби за клевета против личности кои се движат од фронтменот на Пласибо, Брајан Молк, кој ја нарече „фашист“ за време на концерт во 2023 година – до наставник кој ја нарече „неонацист“ за време на дискусија во училница. Таа почна да ги критикува и новинарите на италијанската државна телевизија, која штрајкуваше на почетокот на оваа година во знак на протест против владината цензура“, се наведува.
Со текот на времето, Мелони ја доби довербата на Брисел и од непожелна личност се претвори во совршен партнер за Брисел.
Останува прашањето дали Мелони ќе почне да го користи своето влијание надвор од Италија, особено во односите со новиот американски претседател Доналд Трамп.
„До сега Мелони главно го користеше своето влијание во Италија. Прашањето сега е дали таа ќе почне да ги раздвижува мускулите на меѓународно ниво и, со новиот ветер што дува преку Атлантикот, дали ќе продолжи да си игра убаво со институциите како ЕУ и НАТО или, како што сугерираат аналитичарите, ќе се врати во нејзините десничарски корени“, се заклучува.
