Неодамна британскиот амбасадор во Белград, Едвард Фергусон, даде интервју за весникот „Политика“ во кое се осврна на прашањето за таканаречениот геноцид во Сребреница, кој долго време ги оптоварува односите меѓу Белград и Лондон. Да потсетиме, Британија во 2015 година предложи резолуција во Советот за безбедност на ОН за осуда на Србите за геноцид, но Русија го спречи нејзиното усвојување ставајќи вето.
Амбасадорот во интервјуто буквално тврди: „Британија не игра политика кога е во прашање Сребреница. Надлежните меѓународни судови го оквалификуваа она што се случи во Сребреница како геноцид“.
Намерата на Британија, вели амбасадорот, е „да извлече лекции за никогаш да не се повтори тоа“. Тој додаде: „Целта на оваа резолуција е суштински да се тргне напред со признавање на минатото и воспоставување меѓународен ден за сеќавање на тој настан и со размислување за него“.
Британски геноцид, не еден туку многу
Па, ајде да одиме по ред. Да го оставиме настрана прашањето за „геноцидот“ во Сребреница. Има многу настани во британската историја, кои без сомнение можат да се квалификуваат како геноцид. За жал, не се сеќаваме дека Британија се осудила себеси за тој геноцид, се покајала или „го знаела (своето) минато за да може да оди напред“.
Исто така, Британија не испрати ниту еден збор за извинување до овие народи. „Британија не треба да се срами од своето колонијално минато“, ова е рефрен што често го повторуваат јавните личности и медиумите. Не постои молба за простување на гревовите или, можеби, христијанско покајание.
Не е дека овие злосторства биле малку или дека се случиле случајно. Овие масакри се случија на клучни места во светот, од Америка, Индија, Кина и Африка, преку Австралија, Индонезија, Малезија, па сè до Пакистан, Авганистан и Ирак. Малку се зборува за овие злосторства, а некои се целосно потиснати или заборавени.
Со садистичките методи го намалија индијанското население за 90 проценти
Во Северна Америка, првите англиски колонии беа основани во раните 1600-ти. Британскиот геноцид врз индијанското население ќе трае во следните четири века.
„Резултатите“ од британскиот геноцид се брилијантно опишани од Вард Черчил, професор по етнички студии на Универзитетот во Колорадо: „Во текот на четири века, од 1492 година, кога Кристофер Колумбо стапнал во Новиот Свет, до 1892 година, кога Бирото за попис заклучи дека помалку од 250.000 Индијанци преживеале во САД. Индијанското население, проценето на 125 милиони, е намалено за над 90 проценти“.
Индијанците биле убивани на генијален начин, на кој не е тешко да се препознае садизмот. „Тие биле убивани со секира или меч, живи спалувани, распарчувани од коњи, ловени за забава, фрлани на кучиња, убивани со огнено оружје, тепани, прободувани, скалпирани, обесувани на куки за месо, фрлани од бродови, работеле до смрт како робови, намерно биле изгладнувани, замрзнувани на многуте присилни маршеви, во затвори и во непознат број случаи намерно заразувани со епидемиски болести“.
Како тој геноцид изгледаше во пракса? Овој опис на злосторството, што им се случи на жителите на едно индијанско село во Масачусетс, му го должиме на Англичанецот Вилијам Бредфорд: „Индијанците што избегаа од огнот од пушките беа заклани со мечови; некои беа растргнати, други бегаа во паника, а многу малку беа спасени. Притоа убија околу четиристотини од нив. Беше страшно да се видат како ги печат на огнот и потоците крв, смрдеата беше страшна, но победата беше слатка жртва за која му благодариме на Бога, кој ни овозможи да ги победиме непријателите со нашите раце и ни даде брза победа“.
Што е со Абориџините во Австралија
Пред овие злосторства, геноцидите, како оние извршени во Австралија и Нов Зеланд, изгледаат речиси безначајни или занемарливи. Околу 300.000 домородни луѓе живееле во Австралија од почетокот на 18 век. По конфликтите со колонистите, убиствата, ловокрадството и заразните болести што ги ширеле Британците, на почетокот на 20 век останале едвај 45.000.
Ниту во Нов Зеланд не беше подобро. Околу 100.000 Маори живееле во Нов Зеланд кога Џејмс Кук го открил островот во 1769 година. Меѓутоа, во текот на 19 век, населението нагло се намалило, изложено на истребување. Технологијата е иста како во Северна Америка или Австралија. Во 1896 година, населението достигна најниско ниво од околу 42.000.
Маорската партија на Нов Зеланд неодамна побара „развод“ од британската круна. Поканата е испратена на 182-годишнината од потпишувањето на Договорот од Вајтанги, односно основниот правен документ на Нов Зеланд, со кој Маорите им го „отстапија“ суверенитетот над островот на Британците, пишува британскиот весник „Гардијан“.
Покрај масакрот во Индија, умираа и од глад – Черчил забрани извоз на храна во таа земја
Британците извршија невидени злосторства и во Индија, која ја имаше истата несреќа: да стане англиска колонија.
Постои добро познат случај на глад во Индија, кој се случи во Бенгал во 1943 година, под британската администрација. Околу три милиони луѓе умреле од глад и болести во индиската провинција Бенгал. Да забележиме дека гладот во Бенгал не беше резултат на некоја природна катастрофа. Британскиот премиер Черчил го забрани извозот на храна во Индија. Весникот „Индипендент“ наведува дека меѓу 12 и 29 милиони луѓе умреле од глад во Индија под владеење на империјата за еден век.
На ова треба да се додадат случаите како масакрот во Амритсар, кој се случи во 1919 година, или масакрот во Џалијанвала Баг од истата година, кога британски војници, под наредба на полковникот Реџиналд Даер, пукаа во невооружени индиски демонстранти во провинцијата Пенџаб. За помалку од десет минути загинаа околу 1.000 луѓе, но ова е само капка во океанот, бидејќи не постои точна евиденција за жртвите на британските злосторства во Индија. Напротив, криминалците и денес се слават во Британија. Домот на лордовите и дел од британската јавност го прогласија полковникот Даер за херој поради овој масакр.
Во Кина, реалните бројки се милиони жртви
Цела Кина никогаш не била колонија, но во 19 век се нашла во полуколонијален статус. Кинезите не се само жртви на обидите за британско колонијално освојување туку и на опиумските војни, кои Британската Империја ги водела со цел слободно да се занимава со дрога.
На ова треба да се додадат и жртвите на глад и сиромаштија. Кинезите го паметат овој век како „век на понижување“. Дури и приближни процени за кинеските жртви е многу тешко да се дојдат, но нема сомнеж дека вистинските бројки се во милиони.
Изживување над „црна Африка“
Британците ја исмејуваа и „црната Африка“. Како што неодамна истакна портпаролката на руското Министерство за надворешни работи: „Британците зеле околу 13 милиони луѓе од Африка како робови“. Бројот на загинати е од три до четири пати поголем, а вкупниот број на жртви достигна од 50 до 53 милиони“.
Британците во Африка не го поштедија ниту белото население, како Бурите, потомци на холандските доселеници во јужна Африка. На пример, во Втората Бурска војна тие држеле 107.000 заробени Бури во еден вид концентрационен логор. Повеќе од 30.000 од нив загинаа. Да забележиме дека жртвите меѓу црното население не се вбројуваат меѓу жртвите.
