Колумна на американскиот претседател Џо Бајден за „Вашингтон пост“
Денес светот се соочува со точка на пресврт, каде што изборите што ги правиме – вклучувајќи и во кризите во Европа и на Блискиот Исток – ќе ја одредат насоката на нашата иднина за генерациите што доаѓаат. Како ќе изгледа нашиот свет од другата страна на овие конфликти? Дали ќе ја ускратиме способноста на Хамас да врши чисто неизвалкано зло? Дали Израелците и Палестинците еден ден ќе живеат рамо до рамо во мир, со две држави за два народа? Дали ќе бараме одговорност од Владимир Путин за неговата агресија, за народот на Украина да живее слободно, а Европа да остане сидро за глобалниот мир и безбедност? И сеопфатното прашање: Дали неуморно ќе ја следиме нашата позитивна визија за иднината или ќе дозволиме оние што не ги споделуваат нашите вредности да го влечат светот на поопасно и поделено место?
И Путин и Хамас се борат да ја избришат соседната демократија од картата. И Путин и Хамас се надеваат дека ќе ги урнат пошироката регионална стабилност и интеграција и ќе ја искористат предноста од нередот што следува. Америка не може и нема да дозволи да се случи тоа. За нашите национални безбедносни интереси – и за доброто на целиот свет.
Соединетите Американски Држави се суштинската нација. Ги собираме сојузниците и партнерите за да им се спротивставиме на агресорите и да напредуваме кон посветла, помирна иднина. Светот гледа на нас да ги решиме проблемите на нашето време. Тоа е должност на лидерството, а Америка ќе води. Зашто, ако се тргнеме од предизвиците на денешницата, ризикот од конфликт може да се прошири, а трошоците за негово решавање само ќе растат. Нема да дозволиме да се случи тоа.
Тоа убедување е во коренот на мојот пристап за поддршка на народот на Украина додека продолжува да ја брани својата слобода од бруталната војна на Путин. Од двете светски војни во изминатиот век знаеме дека кога агресијата во Европа останува без одговор, кризата не се изгорува. Тоа директно ја привлекува Америка. Затоа нашата посветеност на Украина денес е инвестиција во нашата безбедност. Тоа спречува утрешен поширок конфликт. Ние ги држиме американските војници надвор од оваа војна со тоа што ги поддржуваме храбрите Украинци, кои ги бранат својата слобода и татковина. Ние им обезбедуваме оружје и економска помош за да го запреме обидот на Путин за освојување, пред конфликтот да се прошири подалеку.
Соединетите Американски Држави не го прават тоа сами. Повеќе од 50 нации ни се придружија за да се погрижиме Украина да го има она што ѝ треба да се брани. Нашите партнери преземаат голем дел од економската одговорност за поддршка на Украина. Ние исто така изградивме посилно и пообединето НАТО, кое ја зајакнува нашата безбедност преку силата на нашите сојузници, истовремено ставајќи јасно на знаење дека ќе ја браниме секоја педа од територијата на НАТО за да ја одвратиме понатамошната руска агресија. Нашите сојузници во Азија исто така стојат со нас за да ја поддржат Украина и да побараат одговорност од Путин, бидејќи тие разбираат дека стабилноста во Европа и во Индопацификот се инхерентно поврзани.
Ние исто така низ историјата видовме како конфликтите на Блискиот Исток можат да остават последици низ целиот свет. Цврсто стоиме со израелскиот народ додека се брани од убиствениот нихилизам на Хамас. На 7 октомври, Хамас закла 1.200 луѓе, вклучувајќи и 35 американски државјани, во најголемото злосторство извршено врз еврејскиот народ во еден ден по холокаустот. Беа осакатени и убиени доенчиња и мали деца, мајки и татковци, баби и дедовци, лица со попреченост, дури и преживеани од холокаустот. Цели семејства беа масакрирани во нивните домови. Млади луѓе беа застрелани на музички фестивал. Тела изрешетени со куршуми и изгорени до непрепознатливост. И повеќе од еден месец, семејствата на повеќе од 200 заложници земени од Хамас, вклучувајќи и бебиња и Американци, живеат во пеколот, нетрпеливо чекајќи да откријат дали нивните најблиски се живи или мртви. Во моментот на ова пишување, јас и мојот тим работиме час по час, правејќи сѐ што можеме за да ги ослободиме заложниците. И додека Израелците сѐ уште се во шок и ја трпат траумата од овој напад, Хамас вети дека немилосрдно ќе се обиде да го повтори 7 октомври. Многу јасно кажа дека нема да престане.
Палестинскиот народ заслужува сопствена држава и иднина ослободена од Хамас. И мене ми е скршено срцето од сликите од Газа и од смртта на илјадници цивили, вклучувајќи и деца. Палестинските деца плачат по изгубените родители. Родителите го пишуваат името на своето дете на раката или ногата за да можат да се идентификуваат ако се случи најлошото. Палестинските медицински сестри и лекари очајно се обидуваат да го спасат секој скапоцен живот колку што евентуално можат, со малку или без никакви ресурси. Секој изгубен невин палестински живот е трагедија што ги распаѓа семејствата и заедниците.
Нашата цел не треба да биде едноставно да ја запреме војната за денес – таа треба да биде да ѝ се стави крај на војната засекогаш, да се прекине циклусот на непрестано насилство и да се изгради нешто посилно во Газа и низ Блискиот Исток, така што историјата нема да продолжи да се повторува.
Само неколку недели пред 7 октомври се сретнав во Њујорк со израелскиот премиер Бенјамин Нетанјаху. Главната тема на тој разговор беше збир на суштински обврски што ќе им помогнат и на Израел и на палестинските територии подобро да се интегрираат во поширокиот Блиски Исток. Тоа е и идејата зад иновативниот економски коридор што ќе ја поврзе Индија со Европа преку Обединетите Арапски Емирати, Саудиска Арабија, Јордан и Израел, што го најавив заедно со партнерите на самитот на Групата 20 во Индија на почетокот на септември. Посилната интеграција меѓу земјите создава предвидливи пазари и привлекува поголеми инвестиции. Подоброто регионално поврзување – вклучувајќи ги физичката и економската инфраструктура – поддржува поголемо вработување и повеќе можности за младите луѓе. Тоа е она што ние работевме да го реализираме на Блискиот Исток. Тоа е иднина во која нема место за насилството и омразата на Хамас и верувам дека обидот да се уништи надежта за таа иднина е една од причините што Хамас ги поттикна со оваа криза. Многу е јасно: решението со две држави е единствениот начин да се обезбеди долгорочна безбедност и на израелскиот и на палестинскиот народ. Иако во моментов може да изгледа дека таа иднина никогаш не била подалеку, оваа криза ја направи поимперативна од кога било. Решението со две држави – два народа што живеат рамо до рамо со еднакви мерки на слобода, можност и достоинство – е местото каде што мора да води патот до мирот. За да се постигне тоа, ќе бидат потребни обврски од Израелците и од Палестинците, како и од Соединетите Американски Држави и од нашите сојузници и партнери. Таа работа мора да почне сега.
За таа цел, Соединетите Американски Држави предложија основни принципи за тоа како да се оди напред од оваа криза, за да му се даде на светот основа врз која ќе се гради.
За почеток, Газа никогаш повеќе не смее да се користи како платформа за тероризам. Не смее да има присилно раселување на Палестинците од Газа, реокупација, опсада или блокада, ниту намалување на територијата. И откако оваа војна ќе заврши, гласовите на палестинскиот народ и неговите аспирации мора да бидат во центарот на посткризното владеење во Газа. Додека се стремиме кон мир, Газа и Западниот Брег треба повторно да се обединат под единствена структура на управување, на крајот под ревитализирана палестинска управа, додека сите работиме кон решение со две држави. Бев согласен со израелските водачи дека екстремистичкото насилство врз Палестинците на Западниот Брег мора да престане и дека оние што го извршиле насилството мора да бидат повикани на одговорност. Соединетите Американски Држави се подготвени да преземат свои чекори, вклучувајќи и издавање визни забрани против екстремистите што напаѓаат цивили на Западниот Брег.
Меѓународната заедница мора да посвети ресурси за поддршка на луѓето во Газа веднаш по оваа криза, вклучувајќи и привремени безбедносни мерки, и да воспостави механизам за реконструкција за одржливо да ги задоволи долгорочните потреби на Газа. И императив е никогаш повеќе да нема терористички закани од Газа или од Западниот Брег. Ако можеме да се договориме за овие први чекори и да ги преземеме заедно, можеме да почнеме да замислуваме поинаква иднина. Во месеците што следуваат, САД ќе ги удвојат своите напори за воспоставување помирен, интегриран и попросперитетен Блиски Исток – регион каде што е незамислив ден како 7 октомври.
Во момент на толку многу насилство и страдање – во Украина, Израел, Газа и на многу други места – може да биде тешко да се замисли дека е можно нешто поинаку. Но никогаш не смееме да ја заборавиме научената лекција низ нашата историја: од голема трагедија и пресврти може да дојде огромен напредок. Повеќе надеж. Повеќе слобода. Помалку бес. Помалку поплаки. Помалку војна. Не смееме да ја изгубиме решителноста да ги оствариме тие цели, бидејќи сега се најпотребни јасна визија, големи идеи и политичка храброст. Тоа е стратегијата што мојата администрација ќе продолжи да ја води – на Блискиот Исток, Европа и низ целиот свет. Секој чекор што го правиме кон таа иднина е напредок што го прави светот побезбеден, а Соединетите Американски Држави побезбедни.
