Федерална Европа на народите:
- Етничката разновидност на Европа е огромна сила. Нашиот континент е дом на околу сто народи и е колепка на неколку големи цивилизации: келтска, грко-латинска, германска и словенска. Оваа разновидност мора да се зачува и негува, зашто е извор на креативност и поттик за човечки напредок. Целата европска историја докажува дека малите групи биле најплодни, а не големите израмнувачки и централизирани империи
Светот е суров и немилосрден, а Европската Унија, сместена на мал континент, е просперитетна, но бавна и неодлучна, слаба и недоследна пред гигантите, кои се организираат, и пред конфронтациите што доаѓаат. Унија што не е способна да се реинвентира, ниту да инспирира.
Слаба Европа и ние во таа Европа
Во 21 век светот се движи со голема брзина, а ние само го следиме. Во истражувањето, иновациите (биотехнологија, вештачка интелигенција итн.), одбраната и трговијата, ние Европејците веќе сме опасно надминати од гигантите и идните гиганти. Нашите стари западноевропски држави на благосостојба станаа неспособни да ги обезбедат просперитетноста и благосостојбата на нашите народи. Дали ќе станеме музеј на отворено, кој новите господари на светот ќе го посетуваат со потсмев или сожалување, како што се посетува болен стар роднина? Дали Европа ќе биде проголтана, како легендарниот град Ис?
Да бидеме јасни: постојат повеќе од една Европа. Ова загрижувачко проголтување на Европа се должи пред сè на големите национални држави од Западна Европа: Германија, Обединетото Кралство, Белгија, Шпанија, донекаде Холандија и Италија, и пред сè Франција, заглавена во својот јакобинизам и своите сигурности – вистинскиот болен човек на Европа.
Ова е помалку точно за западноевропските држави споредливи по големина со Бретања, како Република Ирска, Данска, Португалија, Швајцарија и Норвешка, кои се пофлексибилни и повитални во економска и буџетска смисла. Не е точно ни за земјите од Централна и Источна Европа, кои беа под советска доминација, а чија слобода и просперитет се плод на драгоцената независност освоена пред само 25 или 30 години, генерално без насилство. Сè на сè, Европа крие огромен потенцијал, но пред сè нејзините големи држави станаа недоволни, особено оние што ја доминираат Европската Унија. Ништо не е изгубено, ако Европа има амбиција да ја пронајде својата судбина како економска, трговска, научна, индустриска и културна сила. Оваа голема судбина може да се постигне само во федерална Европа на народите, како што ќе видиме.
Постојат две Европи
Прво мора да се запрашаме: што подразбираме под федерална Европа? Француската јавност во голема мера е непознавач на терминот, кој речиси е протеран од парискиот медиумско-политички свет.
Федерализмот е „валкан збор“ во Франција уште од времето на Теророт. Сепак, постојат француски европски федералисти: може да се најдат меѓу макронистите, зелените и француската социјалистичка партија. Француските суверенисти (ЛФИ, РН, Реконкиста, ПЦФ, ЛР итн.) ги напаѓаат. Ова е единствената поделба што ни се сервира веќе 40 години. За време на европската изборна кампања во 2024 година, Бернар Гета, заминувачкиот пратеник од Обнова (Renew) (макронист), објави книга со звучен и провокативен наслов „Европската нација“. Бернар Гета се нарекува европски федералист и се спротивставува на француските суверенисти исто толку колку и на рускиот и американскиот империјализам. Во текот на неговиот, повеќе или помалку нарцисоиден, извештај за европските патувања за да убеди често сомнителни Литванци, Швеѓани, Полјаци и Романци, идејата за федерална Европа се оформува. Но дали навистина е федерална?
Немавме храброст да ја доведеме европската интеграција до крајот
Дијагнозата на Бернар Гета за сегашните дисфункции на склеротичната Европска Унија е точна. За 60 години ја изградивме Европската Унија, чекор по чекор. Но сè уште сме на половина пат. Нашите институции се хибридни и неразбирливи. Немавме храброст да ја доведеме европската интеграција до крајот и завршивме со технократски „ентитет“, кој е бавен како мамут, управуван всушност од земјите членки, кои се негови вистински водачи. Сите големи одлуки ги носат владите на земјите членки, факт што никогаш не се споменува во Франција. Дури и убавите принципи на Европа не можат да се спротивстават на власта на националните држави. Само погледнете го целосното отсуство на реакција на Европската Унија кога Мадрид сериозно ги прекрши човековите права и основните слободи од европските текстови за време на референдумот за самоопределување спречен од Мадрид во Каталонија во 2017 година. Земјите членки го валидираа тоа, а европските институции молчеа.
Постојат нација и национална држава
Да, Бернар Гета ја критикува огромната тежина на земјите членки, сака Европскиот парламент да има повеќе моќ и жали за доминацијата на Европскиот совет (ЕС) над него. И така тој сака да ја изгради „Европската нација“. Освен што Европа не е нација, а Европејците не се народ – и тоа е неговата грешка. Многу француска грешка.
Државата е здрава и одржлива само ако е плод на нација. Всушност, Гета сака да ја изгради националната држава на Европа. Тој го репродуцира смртоносниот историски процес на Франција, предаторска држава што ѝ претходеше на француската нација што и по 1.000 години сè уште патолошки ја бара својата национална идентичност.
Европа на проевропските Французи многу потсетува… на Франција што бара нова империја, колонизирајќи го сопствениот континент. Јакобинска Европа што би предизвикала револуции дома и војни надвор, осудена на самоуништување на несреќа на своите жители. Сето ова веќе го знаеме.
Нашата иднина е национална и федерална
Етничката разновидност на Европа е огромна сила. Нашиот континент е дом на околу сто народи и е колепка на неколку големи цивилизации: келтска, грко-латинска, германска и словенска. Оваа разновидност мора да се зачува и негува, зашто е извор на креативност и поттик за човечки напредок, на пример во уметноста и науката.
Целата европска историја докажува дека малите групи биле најплодни, а не големите израмнувачки и централизирани империи.
Вреди да се напомене дека мешањето на расите, ако се брани како системски општествен проект – како што го прават тоа француските европски „федералисти“ и левичарските суверенисти (ЛФИ, РЦФ), а понекогаш и десничарските суверенисти – би било спротивно на оваа разновидност и би довело до уништување на европските народи.
Тоа е спротивноста на тоталитарната национална држава – Европа. Јан Фуере предупредува дека мешањето „го забрзува атомизирањето на човекот и неговото искоренување“ („Европа со сто знамиња“, стр. 176). Да бидеме јасни: ова никако не значи дека луѓето со мешано потекло треба да бидат омаловажувани – тоа би било срамно. Она за што зборуваме тука е политички проект за глобално и широко „мешање“ на европските општества.
Да, Европа е уникатна, забележителна и драгоцена. Нејзината географија е богата, нејзината историја фасцинантна. Но таа веќе не е веќе моќна! Светот се движи брзо, а Европејците не – ниту во рамките на Европската Унија, ниту надвор од неа. Европската Унија, особено, е хибридна и недовршена, блокирана од стегите на своите национални држави членки.
Нациите како суштина на Европа
Федерална Европа е иднината
Изразот „федерална Европа на народите“ е даден. Но зошто да зборуваме за „нации“ кога зборуваме за федерална Европа? Затоа што нацијата е човечкиот рамковен контекст за развој на еден народ и за примената на политички проект во негова служба.
Таа е резултат на векови човечка историја и претставува етничка и културна реалност суштинска за рамнотежата на мажите и жените што ја сочинуваат. Во нашата природа како луѓе е да имаме потреба од чувство на припадност и идентитет. Затоа – федералистички и национално.
Федералната организација ќе ги елиминира недостатоците на политичката фрагментација
Во многу земји или „континент земји“ каде што федерализмот веќе е во сила, дипломатијата и одбраната се две области што систематски се пренесуваат на федерално ниво. Во федерална Европа на народите, исто така, ќе биде така.
Другите области можат да се извршуваат на локално, регионално, национално или европско федерално ниво, во зависност од полето, применувајќи го проверениот принцип на супсидијарност. Федералната организација на тој начин радикално ќе ги елиминира недостатоците на политичката фрагментација. Федерална Европа на народите ќе спречи војна меѓу европските нации и ќе штити од евентуална надворешна агресија. Таа е гаранција за траен просперитет и најуспешен модел на демократија и основни слободи.
Ќе има околу сто членки нации со приближно еднаква големина и моќ, што ќе спречи какви било империјалистички искушенија. Бретонскиот народ (пет милиони жители) е добар пример за овој стандард на европска големина и моќ. Овие нации ќе мора да прифатат повлекување на дел од својата сувереност. Франција ќе мора да сподели, дури и ако нејзината стара гордост страда…
Прогресивна федерализација
Оваа федерална Европа на народите може да се гради постепено во неколку „јадра“ составени од народи што прво воспоставуваат едноставни партнерства, други народи што градат економска унија со единствена валута и без даночен или социјален однос како што е моментално и централно јадро од најподготвените и најволни нации навистина интегрирани во федерална држава.
Се разбира, ќе има претседател што ќе ја претставува Европа, заедно со шефовите на европските држави и европски федерален парламент. Ова несомнено ќе се одвива во неколку етапи, со конечна цел обединување на сите 100 европски нации во Европа „обединета во разновидност“, како што гласи прекрасното мото на Европската Унија. Се разбира, самите европски нации би можеле да бидат организирани внатрешно на федерална основа. На пример, ова совршено одговара на нашата земја, Бретања, и на нашиот национален дух. Да му го оставиме последниот збор на поетот Робер Малет: „Добрите идеи немаат возраст, тие имаат само иднина“. Ако го сакаме тоа, 21 век ќе биде век на обединување на народите на Европа.
Автор: Матие Гихар, претседател на Бретонската партија
*Двата текста се извадоци од опширната анализа на Матие Гихар, претседател на Бретонската партија
