Американскиот писател Курт Вонегат, чие најпознато дело „Кланица пет“ (1969) е еден од најмоќните антивоени романи што се напишани, бил војник во Втората светска војна и воен заробеник во 1944 година во Германија, каде што бил сведок на сојузничкото бомбардирање на Дрезден во 1945 година. Таму преживеал во подземно засолниште за месо, чија адреса на административната зграда била „Шлахтхоф фунф“, што станало и наслов на неговиот роман. Во „Кланица пет“ тој создал неверојатна мрежа на меѓусебни односи и ги покажал сите ужаси на војната, што, за жал, ја прави неговата работа актуелна и денес, можеби повеќе од кога било.
Раскажан во навидум едноставен стил со кратки реченици, романот ја гради својата сложеност во нелинеарна низа од епизоди, што го истакнува заплетот, вклучувајќи ја и смртта на главниот лик, на првите неколку страници. Токму оваа структурна сложеност, која балансира помеѓу автобиографското и фантастичното, го издвојува стилот на Вонегат и го прави препознатлив. Но критичарите велат дека Вонегат не е само врвен стилист: длабокиот хуманизам што се провлекува во неговите дела, во комбинација со прецизната и длабока карактеризација, ги става неговите ликови во позиција што ја надминува нивната непобитна симболична вредност.
Покрај социјалното, романот „Кланица пет“ дава и префинета психолошка слика за катастрофалните последици од военото уништување, притоа откривајќи ја пошироката состојба на човечкиот дух, неговата иманентна осаменост и сеприсутната потреба за поврзување. Во таа смисла овој роман, едно од клучните дела на американската и светската книжевност, е уникатен како феномен и има влијание врз многу писатели што твореле по Вонегат. Неговата „Кланица пет“ е клучен пример за шпекулативна проза и надреална политичка сатира. Тој ги спојува патувањето низ времето и неговите парадокси, вонземски суштества и полуавтобиографски белешки за учеството на писателот во Втората светска војна. Резултатот е критика на ужасите на војната, издавачката индустрија и позицијата на литературата и промислена, речиси комична, рефлексија за смртта и смртноста.
Военото искуство е видливо и во некои други дела на Курт Вонегат. Неговите подоцнежни романи „Затворска птица“ и „Галапагос“ ги делат истите карактеристики. Бесмисленоста на воените страдања и комичните несогласувања на современиот свет се само дел од темите карактеристични за неговиот разновиден опус.
