Ако човештвото некогаш размисли за значајна и долгорочна колонизација на Марс, потребните ресурси ќе бидат огромни. За да се воспостави долгорочно човечко присуство на Марс, треба сериозно да се размисли за „тераформирање“ на планетата. Тераформирањето е, лаички кажано, процес на претворање на планетата во еден вид копија на Земјата, а еден од главните услови за такво тераформирање е заштитата на планетарното магнетно поле, кое Марс во моментов го нема.
Имено, научниците веруваат дека Марс одамна во своето еволутивно минато ја изгубил густата атмосфера богата со вода, или најголем дел од неа, бидејќи бил однесен од сончевите ветрови и јонизирачките честички. Причината за тоа, според научниците, е што јадрото на Марс се оладило и ја изгубило функцијата на динамото што го создава магнетниот штит. Црвената Планета сè уште има мали делови од преостанатото површинско магнетно поле, но тие се локализирани на јужната хемисфера и не се доволно големи за да ја заштитат планетата.
Земјата, од друга страна, има јадро од стопено железо, кое орбитира и создава магнетно поле, а една статија објавена на универзитетот „Корнел“, првпат сеопфатно ги истражува практичните и инженерските предизвици што влијаат на можноста за создавање вештачко магнетно поле, како што е она на Земјата, способно да го опфати Марс. Ова ги вклучува грижите што го дефинираат дизајнот, каде да се лоцира генераторот на магнетното поле и можните стратегии за изградба. Образложението овде не е да се оправда потребата од планетарна магнетосфера, туку да се стават бројки за практичност за да може да се измерат предностите и недостатоците на различните инженерски пристапи.
Предложеното оптимално решение е сосема ново, иако инспирирано од природни ситуации и техники на фузија на плазма. Решението со најмала моќ, склопување и маса е да се создаде вештачки прстен од наелектризирани честички околу планетата што може да се формира со исфрлање материја од една од месечините на Марс.
Со новата ера на истражување на вселената, која е во тек, ова е време да се размислува за овие нови и смели идни концепти, а принципите истражени овде се применливи и за помали објекти, како што се летала со екипаж, вселенски станици или бази на Месечината, кои би имале корист од создавање заштитни мини-магнетосфери.
