Во галеријата „Остен“ до 15 ноември е поставена самостојна изложба на слики од француската уметница Камелија Отеро, со наслов „Јас и Пикасо“, која изложува заедно со делата на Пикасо од колекцијата на „Остен“.
– Полиморфната креаторка Камелија Отеро е родена во уметност, во уметничко семејство од Перпињан. Нејзиното патешествие како автодидакт траеше три децении „тајност“ во нејзината работа и без да бара да угодува, храбро и непретенциозно го надмина периодот на големата пресвртница.
Соочена со голата форма на почетокот на новиот век, таа ужива во сликарството, цртањето и вајарството, но и во означувањето, а со своето возвишено око станува фрескописец, авторка на своите неоткриени записи.
Таа учествуваше на меѓународното биенале на „Остен“ во 2016 година, кадешто ја освои наградата „Остен“, осум од десет дела се класифицирани во нивниот музеј и различни портфолија, вклучувајќи ги Францускиот институт, колекцијата на француски сликари, портфолиото на павилјонот во Венеција, Македонија, Гевгелија, Скопје, Балканот… – велат од „Остен“.
Таа се определува не само за еден стил, и со тоа останува верна на слободата што ја поттикнува имагинацијата за уметност. По 30 години развој, таа се појавува како некласифицирана агитаторка, но верна на уметноста, а не на уметникот. Бидејќи нејзиниот уметник одговара на 20 век, а не на 21.
– Духовното битие во својот главен ред, менувањето на сите негови постапки, резултира со работа на набљудување, одговорности и строгост за да не легне во креветот што е направен за него. Постојаното и тековно истражување за сè што претпоставува дека е приоритет во едно општество во моментот, земајќи храбар и едукативен интерес приспособен на него за блескава еволуција, неопходна, за да се одучи-преучи, во оваа проблематична ера што го затвора векот на уметниците. Секогаш нудејќи интимни, имагинарни гестови и автоматско пишување, таа ја разбира условеноста на нашето минато и нашите навики воспоставени во нормалноста. И покрај разочарувањата, нејзината самостојна кариера, таа секогаш искрено се противи на она што чувствува дека му го должи на општеството, понекогаш предизвикувајќи го до степен да биде погрешно разбрана, но нејзината истрајност останува на своето место и допрва ќе нѐ изненади – пишува во најавата на изложбата.
