Суштината на целиот проблем е во тоа што за да можат Евреите навистина да го обноват Соломоновиот храм, треба да ги урнат џамијата „Ал акса“ и „Куполата на карпата“, што муслиманите никогаш нема да го дозволат, бидејќи тоа би било речиси еднакво на крајот на светот за нив
Трагичните настани во Израел, на кои сме сведоци не само деновиве туку со години, можеби најдобро се опишани со зборовите на францускиот научник Блез Паскал, кој вели: „Луѓето никогаш не прават зло со таков ентузијазам и доследност како кога го прават тоа од религиозни убедувања“. Низ историјата, религијата отсекогаш била предмет на многу конфликти, кои најчесто завршувале со крвави војни во кои имало голем број жртви.
Сегашниот конфликт, во кој во фокусот се Палестинците и Евреите, е мотивиран пред сè од желбата за целосна контрола над Ерусалим. Иако овој повеќедецениски конфликт содржи етнички, национални и идеолошки елементи, тој во суштина е религиозен. Имено, предмет на спорот е света земја што двете страни ја сметаат за своја, па затоа сакаат да ги отстранат оние што исто така тврдат дека имаат контрола над неа.
За целосно да се реализираат како верници, Евреите мора да вршат одредени религиозни практики, кои вклучуваат принесување жртви исклучиво во Соломоновиот храм, кој бил уништен двапати (првиот пат од Вавилонците, а вториот пат од Римјаните).
Според традицијата, кралот Соломон изградил храм на светата планина Сион, каде што Авраам бил подготвен да го жртвува својот единствен син Исак по заповед на Господ.
Исто така, Евреите веруваат дека создавањето на светот започнало на планината Сион, бидејќи токму таму Бог го создал Адам од земјата и му ја вдахнал неговата душа, а таму било погребано и неговото тело.
Карпата на која бил изграден храмот на Соломон е „темелот на светот“ за Евреите, а се верува дека пештерата под храмот е местото каде што најверојатно се наоѓа ковчегот на заветот, во кој, според традицијата, пророкот Еремија се скрил пред доаѓањето на Вавилонците и во кој се чуваат две плочи со кои се напишани божјите заповеди, чинијата со мана и Ароновата расцутена прачка.
Покрај уништувањето на нивниот храм, Евреите биле протерани од нивната света земја, од која никогаш не се откажале, исто како и идејата дека повторно ќе го градат својот храм, по третпат, на истото место каде што некогаш се наоѓал.
Најрадикалните Евреи веруваат дека изградбата на третиот храм е предуслов за појавата на Месијата, по што ќе следува доминација на Евреите над целата планета. Тие подготвија сѐ што е потребно за изградба на храмот, дури и црвените јуници што треба да се жртвуваат по тој повод. Меѓутоа, проблемот е што сега на тоа место постојат светите џамии „Ал акса“ и „Куполата на карпата“, кои го претставуваат третото најсвето место за муслиманите, веднаш по Мека и Медина.
Откако муслиманите го освоиле Ерусалим во 638 година, под команда на калифот Омар, светите џамии „Ал акса“ и „Куполата на карпата“ биле изградени на местото каде што некогаш постоел Соломоновиот храм, во чест на ноќното патување на пророкот Мухамед, познато во исламската теологија како исра и мираџ. Според традицијата, Мухамед од тоа место се вознел на небото на својот крилест коњ Бурак, патувал низ седумте небеса, ги сретнал божјите гласници и дошол до дрвото лотос (познато како сидрат ал-мунтаха), каде што Алах му зборувал и од кого добил упатства за практикувањето на петте дневни молитви, како и за самите основи на верата.
Овој настан е од големо значење за муслиманите, кои го толкуваат како награда на Алах за Мухамед за сите напори што ги вложил во капацитетот на ширење на исламската вера. Суштината на целиот проблем е во тоа што Евреите за навистина да го обноват Соломоновиот храм, мора да ги урнат двете споменати џамии, што муслиманите никогаш нема да го дозволат, бидејќи за нив тоа би било речиси еднакво на крајот на светот.
Наоѓањето трајно политичко решение за статусот на Ерусалим е секако суштината на блискоисточниот конфликт, но, според сите сметки, не е реално да се очекува дека ќе се случи тоа.
Според Зоран Кинѓиќ, професор од Факултетот за политички науки во Белград, наместо да бараат политичко решение, верниците треба да се посветат на наоѓање духовно решение, а крајната цел за секој човек треба да биде да стигне до небесниот Ерусалим.
(Политика.рс)
Милан Вукелиќ
