На нашата татковина тој е главен град
во него сака да живее и стар и млад.
Срцето на Балканот тука го наоѓам
мирољубив народ во него пронаоѓам.
Низ бурните векови тој преживеал
војни, земјотреси и поплави тој доживеал.
Сите тие оставиле свои траги
тоа го знаат неговите куќни прагови.
Камениот мост раце пружа кон два дела
така неговата територија е цела.
Сводовите негови Вардар го скротуваат
граѓани по кејот се разонодуваат.
На музејот застанат часовник стои
тој не може веќе време да брои.
Времето на кобниот час го покажува
на луѓето за ужасот им раскажува.
Старата скопска чаршија сите ги дружи
многу нешта на секого може да пружи.
По калдрма на сокаци тесни се излегува
тука култура и минато се негува.
Калето историјата негова ја чува
во ѕидовите стари кога ветерот дува.
Каде и да погледнам убавина милна
тој ми подарува топлина и љубов силна.
Симона Ивановска 9-2
ООУ „Ѓорче Петров“ – Скопје
(Од книгата „Јас и мојот град“)
