Меѓународната вселенска станица, која заеднички ја создадоа САД, Русија, Европа, Јапонија и Канада, ќе престане да функционира за седум години. Новите вселенски станици ќе бидат приватно финансирани и ќе може да се изнајмуваат нивните капацитети. Сѐ ќе биде подготвено за приватна експлоатација на Месечината.
Недалеку над нашите глави, на надморска височина од приближно 400 километри, најскапата лабораторија во историјата се трка со таква брзина што кружи околу Земјата на секои деведесет минути. Повеќе од четвртина век Меѓународната вселенска станица беше дом на науката во вселената, постојано живеалиште каде што луѓето континуирано живееја, работеа и истражуваа во услови на речиси нулта гравитација. Таа лабораторија еднакво служеше за продлабочување на знаењето на мнозинството човештво – заеднички ја изградија и користеа САД, Русија, Европа, Канада и Јапонија – но нема да биде така уште долго.
Меѓународната вселенска станица е споменик на една ера, оптимистички поглед на иднината што преовладуваше по крајот на Студената војна и падот на железната завеса. Американците и Русите одлучија да ја истражуваат вселената заедно, заедно со најпаметните и најспособни научници и инженери од целиот свет. Од лансирањето на првиот модул „Зарје“ (Зора) во 1998 година, повеќе од 270 астронаути од 22 земји престојуваа на станицата. На него извршиле речиси 3.000 експерименти во корист на човечкиот род. Од октомври 2000 година, најмалку тројца астронаути постојано престојувале во ниската орбита на Земјата, понекогаш значително повеќе.
Без заедничка лабораторија ќе останат НАСА, ЕСА, јапонските и канадските вселенски агенции и „Роскосмос“. НАСА одлучи да го реши прашањето за продолжениот долгорочен престој на своите астронаути во ниската орбита околу Земјата на многу капиталистички начин – со јавно-приватно партнерство.
