Американскиот долар е најважната валута во светот денес. Околу 40 отсто од меѓународната трговија се одвива во долари и тие сочинуваат околу 60 отсто од светските девизни резерви. Финансиските производи деноминирани во долари, особено кривата на принос на државните обврзници на САД, се сметаат како основа за вреднување на глобалните ресурси. Неодамна, под влијание на фактори како што е одложувањето на очекуваното намалување на каматните стапки на Федералните резерви, американскиот долар продолжи да зајакнува, предизвикувајќи бран на депрецијација на валутата и ризици од неисполнување на долгот во многу земји. Во исто време Соединетите Американски Држави ја користат големата палка на финансиски санкции и, следствено, воведоа еднострани санкции против земјите низ светот. Сите партии се згрозени од злоупотребата на САД на нивната хегемонија на доларот, а гласот на „дедоларизацијата“ станува сѐ посилен. Непресметливите лоши дела и штетите настанати поради хегемонијата на доларот предизвикаа сè повеќе и повеќе земји да ја губат довербата во доларот. Императив е да се забрза реформата на системот за меѓународно финансиско управување.
Преобразбата на финансиите во оружје целосно го уништи кредибилитетот на доларот. Веќе долго време многу американски политичари имаат претенциозно чувство на супериорност, верувајќи дека нивната земја е „град на ридот“ и дека Англосаксонците се „божјиот избран народ“. Потоа, мислат дека хегемонијата на САД е трајна и е „волјата на небото“. Со текот на годините, за да ја задржат својата хегемонија, Соединетите Американски Држави уживаа огромен сињораж во американскиот долар, додека од друга страна не беа подготвени да преземат одговорност. САД често го користат статусот на американскиот долар како меѓународна валута за порамнување и важна меѓународна резервна валута за да им наштетат на соседите и да се вклучат во доларската плима и да го соберат светското богатство. На пример, Турција се соочи со флуктуација на акциите, обврзниците и валутата, а Шри Ланка прогласи национален банкрот поради зголемениот странски долг. Како што арогантно рече поранешниот американски министер за финансии Џон Конали, „доларот е наша валута, но ваш проблем“. Не само тоа, САД исто така сериозно ги прекршија принципите на пазарната економија и правилата за слободна трговија и безобразно го претворија доларот во оружје. На пример, САД го санкционираа Иран, ги замрзнаа доларските средства на централната банка на Авганистан и други земји и исклучија многу земји од доларскиот систем. Откако ескалира украинската криза, САД воведоа повеќе од 10.000 санкции кон Русија, вклучувајќи финансиски санкции, енергетски ембарга и контрола на извозот. Ги отстранија големите руски банки од SWIFT, истовремено охрабрувајќи замрзнување на девизните резерви на Русија на повеќе од 300 милијарди американски долари. Меѓутоа, Русија и Иран веќе постигнаа дедоларизација во своите земји, а САД треба да ги преземат последиците за своите постапки. Забрзувањето на глобалната дедоларизација е неизбежен резултат на американската антиглобализација, злоупотребата на хегемонијата на доларот и континуираната ерозија на кредибилитетот на доларот како светска валута. Со текот на годините, доларската криза и финансиската криза што таа ја предизвика му донесоа главоболки на светот, а циклусот е бесконечен, вознемирувајќи ја планетата.
На системот на хегемонија на американскиот долар му недостига легитимитет. Системот на американскиот долар е производ на низа „неисплаќања“ и политички манипулации. Двојното колче „злато-долар“ утврдено на конференцијата во Бретон Вудс во 1944 година траеше само 27 години пред да биде пробиено. Бидејќи американските златни резерви не беа во можност да ги откупат американските долари што циркулираат во странство, администрацијата на Никсон еднострано објави „привремено“ затворање на прозорецот за американски долари за откуп на злато на 15 август 1971 го-дина. Со една единствена објава, САД ја предадоа откупната обврска пропишана во меѓународните договори. Последователно, Соединетите Американски Држави ги искористија турбулентната ситуација на Блискиот Исток и безбедносните потреби на земјите производители на нафта од Блискиот Исток за да ја врзат нафтата за американскиот долар и да воспостават систем на „петродолар“. Потпирајќи се на ексклузивното право на вето во ММФ, САД долго време ги попречуваа развојот и имплементацијата на системот за специјални права на повлекување (SDR). До денес, составот на SDR кошницата сè уште не е универзален и фер, а растот на акциите и меѓународната употреба се крајно ограничени, што отежнува SDR да ја игра улогата на меѓународна резервна валута.
Историјата на хегемонијата на доларот е полна со лоши дела. За да ја задржат хегемонијата на доларот, Соединетите Американски Држави не се двоумат да користат војна и други средства за да ги потиснат потенцијалните конкуренти и „креатори на проблеми“. Во 1985 година договорот на Плаза го принуди јенот да биде девалвиран. Оттогаш, јапонската економија падна во долгорочна рецесија и интернационализацијата на јенот е фрустрирачка. Во 1999 година беше испровоцирана Косовската војна, што предизвика големо количество меѓународен капитал да избега од Европа, директно погодувајќи го новороденото евро. Во 21 век, Ирак и Либија сукцесивно го предизвика петродоларсистемот за порамнување и набрзо потоа беа бомбардирани од Соединетите Американски Држави. Шпанскиот медиум „Рибелион“ истакна дека важна причина за американските воени напади врз двете земји е тоа што „Вашингтон се надева дека ќе го задржи петродолар-системот, кој обезбедува финансирање на неговите долгови и доминација на американскиот долар како главна трговска валута“. По украинската криза, главните валути како еврото и фунтата драстично паднаа, додека индексот на американскиот долар се искачи и остана на високо ниво, а неговиот статус на безбедно средство беше консолидиран. Сепак, секоја земја што ќе се обиде да ги наруши темелите на светската економија, основата на меѓународната трговија и коренот на меѓу-народните финансии, сигурно ќе трпи последици.
Доларскиот систем стана оружје за грабеж на богатството од земјите низ светот. Соединетите Американски Држави собираат „сињораж“ потпирајќи се на своите двојни дефицити. Доларот е домашна валута на САД, како и светска валута, преку што се одредува нееднаквоста меѓу САД и другите економии. Помеѓу сопствените интереси и интересите на светот, САД очигледно избраа да им дадат приоритет на своите интереси. Преку предноста од меѓународните резерви на доларот, Соединетите Американски Држави можат да одржуваат трговски и фискални дефицити, кои коегзистираат и растат синхроно. Во суштина, тоа е собирање „сињораж“ од глобалните штедачи на долари. Трговскиот грабеж одржува висока благосостојба. САД долго време одржува-ат трговски дефицит, а вредноста на производите што ги консумираат жителите е по-голема од вредноста на произведените производи. Се проценува дека ако Соединетите Американски Држави ја изгубат способноста да „цицаат крв“ од светот преку „сињораж“, просечното ниво на благосостојба на американскиот народ ќе се намали за околу една петтина. Во својата книга „Доларската стапица“, Есвар Прасад, професор по економија на Универзитетот „Корнел“, ја опиша хегемонијата на доларот како „арогантна привилегија“ и „уживање во екстравагантноста што ја плаќаат другите земји“. И покрај тоа што ја искористија ситуацијата, американските политичари често ја вртат масата и неразумно ги обвинуваат другите земји дека имаат трговски суфицит со САД. Во последниве години Соединетите Американски Држави, кои промовираат унилатерализам и трговски протекционизам, често воведуваат финансиски санкции и „долгорочна (long-arm) јурисдикција“ кон други земји, како што се замрзнување на средствата во долари на централните банки и финансиските институции на другите земји или започнување на високотарифни трговски војни. САД постојано брзаат наоколу со големата палка на санкции и станаа расипувач и уништувач на нормалниот развој на светската економија.
Хегемонијата на американскиот долар стана главен извор на глобален економски ризик. Плафонот на долгот стана лист од смоква, кој го прикрива срамното, американската влада е во големи долгови, а нејзината фискална одржливост е сериозно под знак прашалник. Постојаниот пораст на американскиот државен долг може да доведе до маѓепсан круг на суперпозиција на американските должнички и финансиски ризици, а намалувањето на светската доверба во американскиот долг и американскиот долар неизбежно ќе се забрза. Откако Соединетите Американски Држави се откажаа од ветува-њето дека ќе го откупат златото за американски долари, тие се променија од земја нето-доверител во земја нето-должник во 1985 година. Оттогаш, нивниот долг продолжи да расте, а таканаречениот плафон на долгот стана „неограничен“. Во текот на изминатите 50 години, обемот на државниот долг на САД се прошири за повеќе од 800 пати, од 40 милијарди американски долари кога системот на Бретон Вудс се распадна, на 34,73 трилиони американски долари денес, што претставува повеќе од 120 отсто од нивниот БДП, што е еквивалентно на 103.000 американски долари долг за секој Американец. Обемот на билансот на состојбата на Федералните резерви се искачи од 90 милијарди долари на 9 трилиони американски долари во 2022 година. Канцеларијата за буџет на Конгресот на Соединетите Американски Држави го објави својот најнов извештај, предвидувајќи дека буџетскиот дефицит на американската федерална влада ќе достигне 1,9 трилиони американски долари во фискалната 2024 година, што претставува зголемување за 27 отсто од прогнозата во февруари. „Њујорк тајмс“ истакна дека долгот на Соединетите Американски Држави, кој постојано се зголемува, произлегува од заедничкиот избор на двете партии. За да се задоволат барањата на гласачите, двете партии се натпреваруваа да ветат дека ќе ја прошират благосостојбата, ќе позајмуваат пари за да купат политички достигнувања и ќе започнат модел за економски раст управуван од долгови на „без долг нема среќа“, лудо работејќи на маѓепсаниот круг на фискалната експанзија-сериозен дефицит-зголемување на државните обврзници-плаќање камати-поголем фискален дефицит. Околу 80 отсто од долгорочните и краткорочните надворешни долгови на САД се деноминирани во локална валута. Американската влада отплаќа и намалува огромни странски долгови со издавање голем број американски долари, што во суштина е прикриен начин на грабеж на светското богатство.
Нема бесплатен ручек во светот. Како светска валута, американскиот долар мора да преземе одговорност додека ги ужива правата. Не може само да ги задржи придоби-вките за себе и да ги турка ризиците кон другите. Себичноста на САД суштински ја разниша довербата на светот во американскиот долар. Промовирањето различност и рамнотежа на меѓународниот монетарен систем може ефективно да ги подобри ефикасноста и стабилноста на меѓународната трговија и финансии. Тоа не само што носи практични придобивки за земјите низ светот, туку им овозможува и да имаат поголема автономија и доминација. Исто така може да го намали влијанието на „доларската плима“ и да ги намали ризиците. Ова е уште позначајно за економиите во развој со ниски девизни резерви и кревки економии.
Џанг Ѕуо, амбасадор на НР Кина
Zhang Zuo, Ambassador of China: The US abuses its dollar hegemony and harms the world
The US dollar is the most important currency in the world today. About 40% of international trade is settled in dollars, and dollar assets account for about 60% of the world’s currency reserves. Financial products denominated in dollars, especially the yield curve of US Treasury bonds, are regarded as the valuation basis of global assets. Recently, affected by factors such as the postponement of the Fed’s expected interest rate cut, the US dollar has continued to strengthen, triggering a wave of currency depreciation and debt default risks in many countries. At the same time, the United States wields the big stick of financial sanctions and has successively introduced unilateral sanctions against countries around the world. All parties abhor the US abuse of its dollar hegemony, and the voice of „de-dollarization“ becomes stronger. The bad deeds and harms of the dollar hegemony without a bottom line have caused more and more countries to lose trust in the dollar. It is imperative to accelerate reform of the international financial governance system.
1. Weaponizing finance has completely ruined the credibility of the dollar. For a long time, many American politicians have had a pretentious sense of superiority, believing that their country is a „city upon a hill“ and that the Anglo-Saxons are „God’s chosen people“, and then think that the US hegemony is permanent and is „the will of heaven“. Over the years, to maintain its hegemony, the United States has enjoyed huge seigniorage in the US dollar while being unwilling to take responsibility. It often uses the status of the US dollar as an international settlement currency and an important international reserve currency to harm its neighbors and engage in dollar tides to reap the world’s wealth. For example, Turkiye faced fluctuation in its stock, bond and currency and Sri Lanka declared national bankruptcy due to rising foreign debt. As the former US Treasury Secretary John Connally arrogantly said, „The dollar is our currency, but your problem.” Not only that, the United States has also seriously violated the principles of market economy and free trade rules and wantonly weaponized the dollar. For example, it has sanctioned Iran, frozen the dollar assets of the central bank of Afghanistan and other countries, and excluded many countries from the dollar system. Since the Ukrainian crisis escalated, the United States has imposed more than 10,000 sanctions on Russia, including financial sanctions, energy embargoes, and export controls. It has removed major Russian banks from SWIFT while encouraging freezing Russia’s foreign exchange reserves of more than 300 billion US dollars. However, Russia and Iran have already achieved de-dollarization in their own countries, and the United States has to bear the consequences of its own actions. The acceleration of global de-dollarization is the inevitable result of the United States’s anti-globalization, abuse of the dollar’s hegemony, and continuous erosion of the dollar’s credibility as the world’s currency. Over the years, the dollar crisis and the financial crisis it caused have caused headaches for the world, and the cycle has been endless, troubling the globe.
2. The US dollar hegemony system lacks legitimacy. The US dollar system is the product of a series of „defaults“ and political manipulation. The „gold-dollar“ double peg determined at the Bretton Woods Conference in 1944 lasted for only 27 years before it was breached. Because the US gold reserves were unable to redeem the US dollars circulating overseas, the Nixon administration unilaterally announced the „temporary“ closure of the window for US dollars to redeem gold on August 15, 1971. By a single announcement, the US betrayed the redemption commitment stipulated in international treaties. Subsequently, the United States took advantage of the turbulent situation in the Middle East and the security needs of Middle Eastern oil-producing countries to tie oil to the US dollar and establish a „petrodollar“ system. Relying on the exclusive veto power at IMF, the US has long obstructed the development and implementation of the Special Drawing Rights (SDR) system. To this day, the composition of the SDR basket is still not universal and fair, and the share growth and international use are extremely limited, making the SDR difficult to play the role of an international reserve currency.
3. The history of the dollar hegemony is full of bad deeds. To maintain the dollar hegemony, the United States does not hesitate to use war and other means to suppress potential competitors and „troublemakers“. In 1985, the Plaza Accord forced the yen to appreciate. Since then, the Japanese economy has fallen into a long-term recession and the internationalization of the yen has been frustrated. In 1999, the Kosovo War was provoked, causing a large amount of international capital to flee Europe, directly hitting the newly born euro. In the 21st century, Iraq and Libya successively challenged the petrodollar settlement system and were bombed by the United States soon after. The Spanish media Rebelion pointed out that an important reason for the US military strikes on the two countries was that „Washington hopes to maintain the petrodollar system that provides funding for its debts and the dominance of the US dollar as the main trading currency.” After the Ukrainian crisis, major currencies such as the euro and the pound plummeted, while the US dollar index climbed all the way and remained at a high level, and the status of the US dollar as a safe-haven asset was consolidated. However, any country that attempts to tamper with the foundation of the world economy, the foundation of international trade, and the root of international finance will surely suffer the consequences.
4. The dollar system has become a weapon for plundering wealth from countries around the world. The United States collects „seigniorage“ by relying on its twin deficits. The dollar is both the US’s domestic currency and the world’s currency, thus determining the inequality between the US and other economies. Between its own interests and the interests of the world, the United States has obviously chosen to prioritize its interests. With the advantage of the dollar’s international reserve currency status, the United States can maintain trade and fiscal deficits, which coexist and grow synchronously. In essence, it is collecting „seigniorage“ from global dollar savers. Trade plunder maintains high welfare. The United States has maintained a trade deficit for a long time, and the value of products consumed by residents is greater than the value of products produced. It is estimated that if the United States loses the ability to „suck blood“ from the world through „seigniorage“, the average welfare level of the American people will drop by about one-fifth. In his book „The Dollar Trap“, Eswar Prasad, an economics professor at Cornell University, described the dollar hegemony as „arrogant privilege“ and „enjoying the extravagance paid for by other countries.” Despite taking advantage of the situation, American politicians often turn the tables and unreasonably accuse other countries of having a trade surplus with the United States. In recent years, the United States, which has been promoting unilateralism and trade protectionism, has frequently imposed financial sanctions and „long-arm jurisdiction“ on other countries, such as freezing the dollar assets of other countries’ central banks and financial institutions or launching high-tariff trade wars. It has been constantly rushing around with the big stick of sanctions and has become a spoiler and destroyer of the normal development of the world economy.
5. The hegemony of the US dollar has become the main source of global economic risk. The debt ceiling has become a fig leaf, the US government is heavily in debt, and its fiscal sustainability is seriously questionable. The continued rise of US government debt may lead to a vicious cycle of superposition of US debt risks and financial risks, and the decrease of the world’s trust in US debt and the US dollar will inevitably accelerate. After the United States abandoned its promise to redeem gold for the US dollar, it changed from a net creditor country to a net debtor country in 1985. Since then, its debt has continued to soar, and the so-called debt ceiling has become „unlimited“. Over the past 50 years, the scale of US government debt has expanded more than 800 times from US$40 billion when the Bretton Woods system collapsed to US$34.73 trillion today, accounting for more than 120% of its GDP, equivalent to a debt of US$103,000 for each American. The scale of the Federal Reserve’s balance sheet has soared from US$90 billion to US$9 trillion in 2022. The Congressional Budget Office of the United States released its latest report, predicting that the US federal government budget deficit will reach US$1.9 trillion in fiscal year 2024, an increase of 27% from the forecast in February. The New York Times pointed out that the United States’ ever-expanding debt derives from a joint choice by both parties. To cater to the demands of voters, the two parties competed to promise to expand welfare, borrow money to buy political achievements and start a debt-driven economic growth model of „no debt, no happiness“, running wildly on the vicious cycle of fiscal expansion-serious deficit-increase in treasury bonds-payment of interest-larger fiscal deficit. About 80% of the United States’ long-term and short-term foreign debts are denominated in local currency. The US government repays and dilutes huge foreign debts by issuing a large number of US dollars, which is essentially a disguised way of plundering the world’s wealth.
There is no free lunch in the world. As a world currency, the US dollar must bear obligations while enjoying rights. It cannot just keep the benefits for itself and push the risks to others. The selfishness of the United States has fundamentally shaken the world’s trust in the US dollar. Promoting the diversity and balance of the international monetary system can also effectively improve the efficiency and stability of international trade and finance. It not only brings practical benefits to countries around the globe, but also enables countries to have more autonomy and dominance, and can reduce the impact of the „dollar tide“ and curb risks. This is even more significant for developing economies with low foreign reserves and fragile economies.
Zhang Zuo, Ambassador of China
