По моето небо денеска се разлева детството. Тоа пее. Се претвора во звучен пејзаж и ги довикува сите звучни повелби за љубовта, за радоста, за насмевките, за прегратките. Да, по моето небо денеска си играат облачиња. Ене, две малечки пуфки, како две добри џуџиња волшебници. Би сакале за миг да се гушнат, да се радуваат, а кога ќе наиде облачицата, о па тогаш би сакале и мегданот да го делат. Но, не. Таа се смее, гласно, грлено, па облачињата ги прегрнува и на игра повикува. Миженка си играат на небото облачињата, како добри, ама палави момченца.
На моето небо денеска сите имаат крилја, и облачињата и облачиците, сите, ене баш сите се веселат. Гледам и си мислам, па и јас сакам да сум горе, каде што крилја се делат, каде што сите се веселат.
По моето небо шетаат шуми и богомолци. Во нивните крошни се кријат душите на момчињата и на девојчињата, чии очи се навикнати на мир, само на мир, на тишина и тивка потрага кон знаењето и на патувањето до него. Секој лист станува сила на тој лет, ја излева златната суштина во нив, во сите оние на кои несонот им е сон.
По небото шетаат есента, зимата, пролетта и летото мое, па јас се разгорувам, замрзнувам, пупам и цветам, во тој цикличен лет, слаба и силна, во слобода или неслобода, која доаѓа од горе.
По моето небо денеска си играат девојчиња и момчиња. Нивните рачиња плескаат со дланките, разиграни го пишуваат зборот љубов, со големи и мали букви, пишуваат и сакај, сакај, долетај, долетај. Ајде и ти полетај! Напиши ја задачата на срцето со мали и големи букви, сакај, сакај, па погледни како ружата ќе ѝ шепне на пеперутката да долета, лета, лета!
Напишано на 9 октомври 2023 г.
Превод од босански: Марија Таушанска
За авторката
Фикрета Јашиќ е родена во 1953 година во Сребреник. Работела во основно училиште како наставничка по музичко и по српскохрватски (хрватскосрпски) јазик и литература. Во 1980 г. се вработува во Народната библиотека во родниот град, а од март 2018 година е во пензија.
Звањето магистерка по компаративна литература и библиотекарство го стекнала на Филозофскиот факултет во Сараево, на Отсекот за компаративна книжевност и библиотекарство, а звањето библиотекарска советничка го добила во Тузла, во Министерството за култура. Во 2000 година, со финансиска поддршка на општината Сребреник, ја објави книгата „Сино срце“, која подоцна доживеа уште две дополнети изданија во Хрватска. Пишува поезија за деца и за возрасни, приказни, есеи и осврти. Наскоро треба да го издаде својот прв роман за деца „Дама“.
