Дали сте знаеле
Февруари или сечко — вториот месец во годината според грегоријанскиот календар. Тој е месецот со најмалку денови според овој календар, со 28 дена во редовните години и 29 дена во престапните години.
Февруари е третиот месец од зимата во северната полутопка. Во јужната полутопка, февруари е сезонски еквивалентен во северната полутопка (којшто е трет месец од летото).
Септември, април, јуни и ноември имаат 30, а другите месеци по 31 ден, освен февруари. Како се случило овој месец да има помалку денови? „Вината“ е кај Римјаните.
Во периодот на Антички Рим месеците не биле толку важни. Легендата вели дека можеби митскиот основач на Рим, Ромулус, одлучил дека има потреба од календар. Со оглед на многуте фестивалски активности во текот на целата година, му бил потребен начин за да следи кога и што се случува. Така, бил креиран календар што содржел 10 месеци. Лунарниот календар почнувал во март со пролетната рамноденица и завршувал во декември. Другите денови се сметале за некорисни.
Вториот крал на Рим, Нума Помпилиус, малку го проширил календарот. Сакал да го направи попрецизен, односно да има 12 лунарни циклуси, што зафаќа период од околу 355 дена. Со толку денови дошол до идеја за јануари и февруари. Но тој бил суеверен човек, па во тоа време дури и броевите се сметале за несреќни. Наместо секој месец да има по 28 дена, тој направил комбинација на деновите во секој месец, освен кај февруари.
Вака изгледал неговиот календар: мартиус: 31 ден, априлиус: 29 дена, маиус: 31 ден, јуиус: 29 дена, куинтилис: 31 ден, секстилис: 29 дена, септември 29 дена, октомври: 31 ден, ноември: 29 дена, декември: 29 дена, јануариус: 29 дена, февруариус: 28 дена.
По неколку години поминати по овој календар, годината почнала да изгледа несинхронизирано. Римјаните додавале по уште еден месец одвреме-навреме – мерцедониус за да се реши синхронизираноста. Но сето тоа довело до хаотична состојба.
Кога на власт дошол Цезар, вовел календар базиран на Сонцето, како оној на Египќаните. Додал дополнителни денови во календарската година, па просекот на денови во годината бил 365,25 дена, многу блиску до фактичкото просечно траење на годината – 365,2425 дена. Престапниот месец станал престапен ден што бил вметнат во февруари на неколку години, а календарот конечно добил регуларен распоред.
