Со векови индиските парфимери го маѓепсуваа светот на мирисите со нивниот уникатен пристап кон оваа уметност. Во малиот град Канауџ, кој се наоѓа во северната индиска држава Утар Прадеш, генерации парфимери со векови го создаваат заводливиот мирис мити атар, кој успешно го поттикнува опојниот мирис на земјата по дождот.
Мити атар, што во слободен превод значи мирис на земја натопена со дожд, достигна до целиот индиски потконтинент и пошироко. Овој неверојатен мирис е произведен со користење техника стара со векови, која вклучува загревање на глинен сад и вода за да се создаде ароматична пареа, која поминува низ масло од сандалово дрво, создавајќи го волшебниот мирис мити атар.
Атар, исто така напишано како итар, се мирисни масла направени од природни состојки. Профилите на мириси во атар варираат многу, од мириси добиени од цвеќиња како роза од Дамаск и јасмин до тешки топли мириси направени од дрво агар. „Мити“ значи „земја“, а „мити атар“ грубо се преведува како мирис на земја по дожд. Мирисот се произведува само во Канауџ, со помош на специјална вековна техника.
– И покрај долгата локална историја на мирисот, малку се знае за потеклото на мити атар – вели Гити Дат, сопственичка на бутик за производство на парфеми и антрополог на Австралискиот национален универзитет, кој го проучува атар.
Таа вели дека никој не знае кога првпат бил направен атар или зошто Канауџ е епицентарот. Се верува дека дестилацијата со атар е слична на методот на дестилација пронајден во цивилизацијата во Индиската Долина помеѓу 3300 и 1300 година пр. н.е.
– Ако е вистина тоа, процесот го преживеа падот на цивилизациите, империите и освојувачите – вели Дат.
Комбинација од индоисламска култура на парфеми
Старите Индуси користеле ароматични води и растителни екстракти за да создадат различни мириси што се користеле во медицината и религиозните церемонии; подоцна луѓето од ведската доба продолжиле да се занимаваат со тие практики, пишува историчарот Јоти Марва во делото „Атарите: избледени ароматични култури на Индија“.
Хиндуистичкиот еп „Махабхарата“, составен до крајот на 3 век, исто така ја споменува употребата на парфеми во кралските дворови.
– Оваа домородна индиска практика на правење парфеми подоцна се измешала со мирисливите традиции на раните муслимани што пристигнале на потконтинентот. Значи, добивме многу уникатна, богата комбинација на индоисламска култура на парфеми – вели Дат.
Фактот дека овој мирис се одржал низ вековите е доказ за неговата неверојатна привлечност и вредност. Мирисот е исто така длабоковкоренет во културата и традицијата на Индија, а светите хинду-списи, како што е „Багавад гита“, дури и ја споменуваат аромата на земјата по дождот, што би можело да биде инспирација за создавањето на овој уникатен мирис.
Денес мити атар не е само локален феномен, тој го привлече вниманието на клиентите од целиот свет. Парфимери од различни земји, вклучувајќи го и познатиот центар за парфеми Грас во Франција, одат во Канауџ за да ги истражат тајните на создавањето на овој посебен мирис. Меѓутоа, иако пазарот на парфеми се менува, мити атар останува фаворит поради неговата природна привлечност и издржливост, пишува „Бигтинк“.
