Резултатите од новите истражувања откриваат дека силните социјални контакти и физичката активност на поединецот во средната возраст, може да помогнат во спречување на долгорочни здравствени состојби.
Уживањето во заедничките односи со партнерите, семејството, пријателите и колегите од работа и вежбањето барем еднаш месечно може да го подобри вашето физичко и ментално здравје во староста, покажуваат резултатите од две одделни научни студии, пренесе РТС.
Насекаде на планетата луѓето живеат подолго и секоја земја во светот бележи зголемување на бројот и уделот на постарите луѓе во своето население. Експертите предвидуваат дека бројот на оние на возраст од 80 или повеќе ќе се зголеми тројно меѓу 2020 и 2050 година и ќе достигне 426 милиони.
Двата најнови истражувачки трудови во специјализирани списанија објавени во Британскиот медицински журнал, сугерираат какви однесувања во средната возраст можат да помогнат да ги подобриме нашите шанси да уживаме во добро здравје во подоцнежните години од животот.
Првата студија ја открила врска помеѓу задоволувачките односи со емотивните партнери, роднините, пријателите и колегите, која открила помал ризик од акумулирање на повеќекратни долгорочни здравствени состојби во староста.
Колку овие односи се помалку задоволувачки во текот на петтата и шестата деценија од животот (од 40 до 60 години), толку е поголем ризикот од појава на неколку болести во зрелоста, заклучуваат авторите на истражувањето.
Сè поголем број докази укажуваат на врската помеѓу силните социјални мрежи на поединецот и нивното добро здравје и благосостојба во староста, но досега не беше познато дали овие врски можат да го намалат ризикот од повеќекратни долгорочни здравствени проблеми.
Студијата испитувала податоци од речиси 8.000 жени во Австралија кои сега биле ослободени од 11 заеднички долгорочни здравствени проблеми и биле на возраст меѓу 45 и 50 години во 1996 година, кога започнала студијата.
На секои три години, испитаниците ги пријавувале своите нивоа на задоволство на нивните партнери, членови на семејството, пријателите и колегите на работа. Учесниците во студијата биле следени 20 години за да се утврди дали развиле дијабетес, хипертензија, срцеви заболувања, мозочен удар, хронична опструктивна белодробна болест, астма, остеопороза, артритис, рак, депресија или анксиозност.
Се открило дека оние испитаници кои пријавиле најниско ниво на задоволство од нивните социјални односи имале двојно поголем ризик да развијат повеќе болести во споредба со оние кои пријавиле највисоко ниво на задоволство, велат истражувачите.
Социјални врски во превенција и третман на хронични болести
Слични резултати се добиени со испитување на различни видови општествени односи поединечно. Иако студијата ги разгледувала само австралиските жени, што значи дека наодите можеби не се применливи за мажи или други култури, наодите имале „значајни импликации“ за здравјето, велат истражувачите од Универзитетот во Квинсленд. Наодите ги истакнуваат „придобивките од иницирање или одржување на висококвалитетни и разновидни социјални односи во средниот и раниот живот“, објаснуваат авторите на студијата.
– Второ, на ниво на заедницата, интервенциите кои се фокусираат на задоволството или квалитетот на социјалните односи може да бидат особено ефикасни во спречувањето на прогресијата на хроничните состојби. Од трета страна, на национално и на глобално ниво, социјалните врски треба да се сметаат за приоритет на јавното здравје во превенцијата и лекувањето на хроничните болести – објаснуваат истражувачите.
Вежбање и зачувување на когнитивните функции
Другата студија ја поврзува редовната физичка активност на која било возраст со подобро функционирање на мозокот во старост, а вежбањето во зрелоста се чини дека е најдобро за одржување на менталната острина, меморија и спречување на состојби како деменција.
Дури и ако почнете да вежбате по 60 години, ќе направите повеќе за да ја подобрите когнитивната функција отколку да не правите ништо, според истражувањето спроведено од Универзитетскиот колеџ во Лондон, објавено во списанието за неврологија, неврохирургија и психијатрија.
Студијата анализирала податоци од 1.417 испитаници за тоа колку вежбале во текот на четири децении. Истражувањето било спроведено пет пати во зрелоста, кога луѓето имале 36, 43, 53, 60 до 64 и 69 години. Когнитивните тестови, како и оние кои се занимаваат со брзината на обработка на информациите и меморијата, биле спроведени кога испитаниците наполниле 69 години. Оние кои биле физички активни најмалку меѓу еден и четири пати месечно во сите пет одделни студии најдобро се покажале на тестовите.
– Најголемиот когнитивен ефект е забележан кај оние кои останале физички активни во текот на нивниот живот. Ефектот е акумулативен, па колку подолго поединецот е активен, толку е поголема веројатноста дека подоцна во животот ќе има повисоки когнитивни функции – објасни водачот на студијата д-р Сара-Наоми Џејмс.
Д-р Сузан Мичел, од Алцхајмерс рисрч од Велика Британија вели дека студијата покажала дека „никогаш не е доцна да се активираш“ и ја истакна важноста да се трудиш да останеш фит во текот на животот.
