Научниците генетски модифицирале бактерија за да биде поефикасна во разградувањето на пластиката.
Загадувањето од пластика предизвикано од материјали што тешко се разградуваат е значаен глобален еколошки проблем. За среќа, постојат одредени морски бактерии што играат улога во разградувањето на пластичните материјали, а тие бактерии развиле способност да разградат различни видови пластика што најчесто се наоѓаат во предметите и пакувањата за еднократна употреба, а кои потрошувачите често ги фрлаат.
Истражувачите од универзитетот „Хокаидо“, во соработка со колегите од „Мицубиши кемикал груп“ во Јапонија, сега открија нов вид бактерија, која може да „изеде“ еден вид пластика што вообичаено се користи во производството поради фактот што се смета за еколошка поради биоразградувањето на земјиштето. Меѓутоа, во водата овој материјал опстојува долго време и ги загадува океаните и другите водни патишта. Тоа е материјалот наречен полибутилен сукцинат (PBS) и најчесто се користи за ќеси за компостирање и амбалажи во угостителството.
– Загадувањето со пластика на океаните е глобален проблем и ние треба да се справиме со него со стекнување ново разбирање за однесувањето на пластиката во таа средина, како и нови технологии за справување со проблемот со загадувањето – рече Томо Свејџ, лидер на истражувачкиот тим на Факултетот за рибарски науки на универзитетот „Хокаидо“.
Истражувачите успеаја да го одредат ензимот одговорен за разградување на ПБС во специфичен вид бактерии и го нарекле PBSase. Потоа, тие отидоа чекор понатаму и го вметнаа овој ензим во заедничката морска бактерија ешерихија коли за да биде поефикасна во случај на биоразградливи материјали.
– Објаснувањето на механизмот на разградување во морската вода на молекуларно ниво може да доведе до развој на нови морски биоразградливи полимери. Овој ензим може да се користи како забрзувач на распаѓање или катализатор за хемиско рециклирање на собраната отпадна пластика – рече истражувачот Јасухито Јамамото.
Истражувачите сега го истражуваат потенцијалот на овие бактерии што јадат пластика за примена во биоремедијација, каде што би можеле да се користат за чистење на загадувањето од пластика во животната средина. Иако овие микроорганизми што ја разградуваат пластиката ветуваат, сè уште има пречки што треба да се надминат. Природните бактерии доста бавно ја разградуваат пластиката, што можеби нема да биде доволно брзо за да ја следат стапката на загадување со пластика.
Дополнително, мора да се земе предвид влијанието врз животната средина од деградацијата на пластиката, како што се микропластиката и другите хемиски соединенија. За време на процесот на распаѓање, бактериите ослободуваат јаглерод диоксид како нуспроизвод, што може да доведе до поголемо загадување на Земјата.
Биотехнолошките напори за подобро управување со пластичниот отпад се за пофалба и ветувачки, но најдобриот начин за борба против загадувањето со пластика сепак се всушност користењето помалку, рециклирањето и правилното управување со отпадот за да се спречи неговото достигнување до океаните.
