Ли Милер била многу повеќе од муза на Пикасо, иако многу години оваа исклучителна жена со неверојатен живот беше позната само како инспирација на еден од најголемите уметници на 20 век. Имено, во текот на седумдесеттите години од својот живот таа била модел чие лице ја красело насловната страница на „Вог“, фотографка од кругот на надреалистите, а во текот на Втората светска војна и репортерка од првата линија на фронтот. Со својата камера, меѓу другото, ги забележала ослободувањето од концентрациониот логор „Дахау“ и палењето на Хитлеровата викендичка непосредно пред капитулацијата на Германија. Славна е фотографијата што ја направил нејзиниот колега, фотографот Давид Е. Шерман, која ја прикажува како лежи во Хитлеровата када во неговиот стан во Минхен на денот кога е објавена неговата смрт. Била една од првите што влегле во Хитлеровите тајни одаи.
Била смела и го живеела животот според своите правила
Таа постигнала толку многу во време кога жените биле ограничени во смисла на тоа што можат да го прават. Била смела и го живеела животот според своите правила.
Милер и Пикасо се запознале во 1937 г. на одмор во јужна Франција, иако патиштата можеби им се вкрстиле и претходно, кога таа работела со Ман Реј. Следува длабоко пријателство помеѓу нивните семејства. Имено, Милер била омажена за британскиот уметник, поет и историчар Роланд Пенросе, Пикасо бил со Дора Маар, потоа со Франсоаз Жило, а заедно летувале, често во разни куќи на славниот уметник. Антони, кој е роден во 1947 г., се сеќава дека секогаш имало многу деца и животни, дури и на еден духовит детаљ – Пикасо ѝ дозволувал на козата наречена Есмералда да спие пред неговата соба и ја викал внатре бидејќи таа се плашела од темница. Додека бил во врска со Дора Маар, Пикасо бил привлечен од Ли Милер и ја насликал шест пати. Иако постојат некои претпоставки за природата на нивната врска, дали била чисто пријателска или имала и интимен елемент – јасно е дека Пикасо многу ја ценел.
По војната, Милер страдала од депресија
Милер за возврат ги фотографирала Пикасо и моментите на нивното пријателство во текот на 40 години – од боемскиот пикник во близината на Кан две години пред војната, до повторната средба во ателјето на Пикасо во Руе дес Грандс-Аугустинс по ослободувањето на Париз и повоените сцени од Сасекс.
По војната, Милер страдала од депресија и ПТСТ, па со сопругот се повлекла во Англија. И натаму повремено фотографирала за „Вог“, за кон крајот на 1950-тите години фотоапаратот да го замени со готвење. Завршила курсеви по готвење во познатата школа „Кордон Блеу“ во Париз и во Лондон и станала ценета готвачка. Нејзиниот англиски дом во кој живеела со семејството, „Фарли фарм“, во тие 1950 и 1960-ти години, бил вистинска уметничка мека – Милер и нејзиниот сопруг им биле домаќини на уметници како Леонора Карингтон, Макс Ернст и Хуан Миро.
На овие „надреалистички“ вечери служеле јадења како сина риба и зелено пилешко. И самата куќа била уметничко дело и денес изгледа како музеј со плочките насликани од самиот Пикасо, со скулптури на Хенри Мур во градината и слики врежани во дрво. Антони, меѓутоа, пораснал не знаејќи ништо за мајчината фотографска кариера. Дури години подоцна, по смртта на мајка му во 1977 година, открил куп негативи и кореспонденција на таванот во „Фарли хаус“.
