Тековниот конфликт во Газа меѓу Хамас и Израел го распарчува веќе поларизираното француско општество, резонирајќи со некои од најдлабоките поделби во земјата
Терористичкиот напад извршен од Хамас на 7 октомври кај многумина во француското општество повторно ја разгори траумата од нападите во Париз во ноември 2015 година. Но влијанието на нападот и последователната војна навлегува многу подлабоко, резонирајќи со длабоките политички, социјални и религиозни поделби во Франција – и креаторите на политиката стравуваат дека тековните последици од војната ќе ги влошат овие тензии. Со своите големи еврејски и муслимански заедници и густо колонијално минато на Блискиот Исток и Северна Африка, Франција е поделена во однос на настаните во Газа и Израел. Додека војната во Украина создаде редок консензус кај француското население и политичката класа, војната во Газа може да ги открие силните поделби што ја поткрепуваат.
Франција е дом на население од околу шест милиони муслимани, од кои повеќето се со северноафриканско потекло. Палестинската кауза долго време беше блиску до срцето на француските муслимани, кои често се идентификуваат со страдањата на Палестинците преку нивните сопствени искуства на дискриминација. Како такво, тековното уништување предизвикано од израелската опсада на Газа предизвика личен и длабоко вкоренет гнев во француската муслиманска заедница. И само три месеци по насилните немири што следуваа по убиството на млад француски муслиман од страна на полицијата, француските власти стравуваат дека може да биде неизбежен нов излив на насилство.
Особено постои голема загриженост дека француската еврејска заедница, која е најголема во Европа, може да биде цел. Во петте дена по нападот на Хамас беа пријавени над сто антисемитски акти. Помаргинален страв на француските власти е дека некои екстремистички групи може да ги инструментализираат актуелните случувања во Газа за да ги радикализираат ранливите поединци и да извршат терористички акти на француска територија. Иако нема потврдена поврзаност со настаните во Газа, нов исламистички терористички напад ја погоди Франција само неколку дена по настаните во Израел, предизвикувајќи загриженост дека може да следуваат и други напади.
Спротивно на тоа, многу француски муслимани се загрижени дека грозоморните дејства извршени од Хамас може да ја поттикнат исламофобијата и да го зајакнат порастот на екстремно десничарските наративи во Франција, кои ги поврзуваат исламот и миграцијата со ризик од тероризам.
Во овој контекст, реакциите на јавноста за настаните во Газа и Израел станаа предмет на силни политички поделби во француската јавна дебата. Додека Владата и повеќето политички партии цврсто го осудија нападот на Хамас и го поддржаа правото на Израел да се брани, некои политички гласови од екстремната левица се соочија со жестоки критики за припишување одредена одговорност за нападот на израелската окупација на палестинска територија. Екстремно левичарската партија Непокорна Франција, која смета на важна изборна база меѓу француското муслиманско малцинство, се воздржа да го нарече настанот терористички напад, ставајќи го политичкиот сојуз на левичарските партии – НУПЕС – на работ на имплозија. Спротивно на тоа, екстремно десничарската партија Национален собир (РН) гласно го осуди нападот, наоѓајќи можност да ги прикрие сопствениот антисемитски багаж и негирањето на холокаустот. Позицијата на РН, исто така, е насочена кон еврејското гласачко тело, кое, според неодамнешните студии, сѐ повеќе се префрла надесно, па дури и кон крајната десница, по долго гласање на левата страна.
Плашејќи се дека дебатите може дополнително да ги разгорат тензиите во Франција, претседателот Емануел Макрон упати свечено претседателско обраќање до нацијата на 12 октомври, повикувајќи ја земјата да „остане обединета“ и изјави дека „оние што ја мешаат палестинската кауза со оправдувањето на тероризмот прават тројна грешка: морална, политичка и стратегиска“. Правејќи разлика помеѓу поддршката на палестинската кауза и поддршката на Хамас, Макрон се обиде да зборува и со муслиманската и со еврејската заедница. Но додека Израел ја продолжува својата офанзива во Газа, предизвикувајќи голема хуманитарна криза, може да стане сè потешко за Макрон да ја одржи оваа рамнотежа.
