Во овa писмо нема да соопштам ништо ново или непознато за читателите. Само сакам да потсетам. Политичкиот проблем што Грција го создава инсистирајќи Република Македонија да го промени своето уставно има психолошка, политичка, економска и долготрајна историска основа. Непопустливиот грчки став во преговорите за името, со постојано поставување ирационални и понижувачки барања, всушност е купување време и надевање и чекање во изолираната и економски слаба Македонија да експлодираат меѓуетничките тензии, кои би довеле до нејзино распаѓање.
Преговорите за името, кои се одвиваат нетранспарентно, кај дел од македонската јавност предизвикуваат страв дека историјата се повторува и дека поддршката на грчките позиции експлицитно манифестирана, особено од Франција и Велика Британија, е предигра за нов договор од Букурешт. Овие стравувања не се без основа кога се гледа позицијата на Европската комисија, која во своите документи ја исклучи употребата на терминот Македонија и македонски јазик. Во официјалната писмена и усна комуникација, ЕУ-бирократите со својот дрвен дипломатски јазик Македонија ја именуваат како „вашата земја“, „вашата држава“ или „Скопје“, а македонскиот јазик како „јазик на мнозинството“ или како „официјален јазик“. Манифестната содржина на грчките стравови се состои во тврдењата за постоење на македонски иредентизам и дека Македонија ја краде хеленската историја.
Скриената содржина на грчките стравови е дека Република Македонија како членка на ЕУ и НАТО ќе биде во позиција да ги обезбеди човековите, политичките и економските права на македонското малцинство во Грција, да обезбеди праведна компензација од грчката држава за конфискуваните добра на Македонците протерани од Грција за време на Граѓанската војна во 1948 година и да го спречи натамошното „симболично етничко чистење“ на македонското малцинство, со уништување на неговиот идентитет, јазик и култура. Грција уште од дваесеттите години на минатиот век почна да врши културоцид врз Македонците, забранувајќи ги и жестоко казнувајќи ги употребата на нивниот јазик и практикувањето на нивните народни обичаи, уништувајќи ги гробиштата со славјански натписи на надгробните плочи, уништувајќи ги фреските во црквите во Беломорска Македонија и старословенските црковни книги. Во доцните дваесетти години на минатиот век, Грција започна со остварување обемна програма на социјален инженеринг, со изгон на илјадници Македонци од Егејска Македонија и со населување Грци од Турција и Ерменија во број можеби десет пати поголем од бројот на прогонетите Македонци.
И еве го сега г. Коѕијас, кој ни доаѓа со „пријателски“ договор за решавање на разликите за името на Република Македонија, со кој се кршат релевантни меѓународни конвенции и не се почитуваат пресудата на Меѓународниот суд на правдата и Привремената спогодба меѓу Грција и Македонија. Тоа што грчката држава не успеа целосно да го реализира во окупираната Беломорска Македонија, сега со еден фарисејски договор со владата на Заев Грција се обидува да ги уништи идентитетот, јазикот и културата на македонскиот народ. Г. Коѕијас доаѓа од земја во која, покрај Македонците, Ромите, Власите и други се изложени на системски кампањи за уништување на националното самобитие, со кои се остварува нивната асимилација, се поттикнува грчката фашизоидна националистичка идеологија и се одзема правото за јазична разноликост.
Неморално е молчењето на т.н. „меѓународна заедница“, ЕУ, НАТО и други адвокати и застапници на меѓународното право што толерираат држава (членка на ЕУ) што не признава малцинства и која на соседната држава ѝ го негира правото да се нарекува Македонија. Владата на Заев почна со уништување на симболите на т.н. „македонски иредентизам“ и се подготвува за пишување нови учебници по историја, во кои можеби, покрај другото, фрлањето напалм-бомби над Вичo и Грамос ќе биде опишано како фрлање кутии со цигари „лаки страјк“, а депортирањето на Евреите од Македонија како организирање екскурзија до убавите шуми околу логорот на смртта „Треблинка“.
Д-р Иван Г. Тулевски,
психијатар
