Шегата е убава работа, секој сака да ја слушне, а понекојпат не е лошо да се пошегуваме на своја сметка. Но некритички да се влегува во туѓа шега и да се
пренесува како вистина не е баш пријатна работа. Особено за оној што е преносител на таквата вест. Уште повеќе ако тоа пренесување стане масовна појава, тогаш тоа зборува за синдром на непрофесионалност, на непочитувањена универзалните принципи
На времето во големата зграда на НИП-от, каде што денес се населени голем број министерства и државни органи, вриеше од новинари од десетина редакции. Не попусто беше наречена Дом на печатот. Во тој конгломерат на најразлични типови и карактери имаше неколкумина што беа особено активни околу 1 април. Па, иако повеќето луѓе го знаеја нивниот табиет, секогаш некој наседнуваше на нивните несолени шеги, кои потоа се прераскажуваа уште долго време. Просторот е мал за да се прераскажат оние што не избледеле од сеќавањето на еден релативно свеж пензионер, но сепак една шега ми се врежа подлабоко бидејќи во тоа време како ептен млад новинар, почетник, не можев да поверувам дека некој ја прифатил како вистина и, уште повеќе, тргнал да прави новинска сторија од тоа. Имено, во неформален разговор, каде што најлесно минуваат тие местенки, некому од повозрасните тогашни мајтапчии, пред колешка од друга редакција божем му се испуштило дека брза да оди на терен во Беровско, да направи репортажа за првата плантажа на макарони во Македонија. Наводно негов близок роднина го информирал за тоа и сега само ги чека возачот и фоторепортерот и тргнува на службен пат. Колешката не го ни допила кафето туку истрчала во сопствената редакција да бара да ѝ одобрат возач и фоторепортер да оди на терен, по репортажа за плантажа со макарони…
Пред два дена повторно бевме сведоци на појавата на вакви модерни „макаронки“, кои ја голтнаа јадицата со темата за наводната итроштина на француските винари што препродавале македонска смедеревка како нивно автентично и скапо вино. Беше жално да се гледа како порталите се наттрчуваат кој побрзо ќе ја објави „ексклузивната“ вест, па дури и ќе ја накити со соодветна фотографија, а некои дури и ја надградуваа веста, за да покажат дека не се само класични препишувачи туку дека работат на веста. Останува нејасно како никој не се сети најпрвин некаде да ја провери информацијата, па потоа да се сети дека е Први април, дека содржината на веста е толку неверојатна што би требало кај некого од нив да го запали црвеното сијаличе за аларм, па конечно да заклучи дали информацијата е факт или е лажна.
И да биде иронијата поголема, изгледа дека најголемите итромани го одбрале вчерашниот ден, 2 април, за Меѓународен ден на проверка на фактите. Како да сакале да опоменат дека на 1 април се прават најголемите чешити, кога се поигрува со читателите, гледачите, слушателите, па да укажат дека сепак постои некој ред. Дека постојат професионални стандарди, постои проверка на факти, постои кодекс, постојат безброј безбедносни механизми за креаторите на вести да не наседнуваат на вакви пројави.
Шегата е убава работа, секој сака да ја слушне, а понекојпат не е лошо да се пошегуваме на своја сметка. Но некритички да се влегува во туѓа шега и да се пренесува како вистина не е баш пријатна работа. Особено за оној што е преносител на таквата вест. Уште повеќе, ако тоа пренесување стане масовна појава, тогаш тоа зборува за синдром на непрофесионалност, на непочитување на универзалните принципи.
На овие страници во повеќе наврати сме укажувале на вакви ситуации во надеж дека тие ќе ни послужат на сите како опомена, како пример како не треба да се постапува. Треба ли да потсетуваме на непријатната епизода од пред некоја недела кога порталите се дрзнаа да го прогласат за починат познатиот ракометен тренер и поранешен селектор. Очигледно дека ниту зачестеното проголтување вакви непријатни „јадици“ не им пречи на креаторите на порталите и натаму да трчаат безглаво во трката по кликови.Кодексот на новинарите и професионалните принципи уште долго ќе бидат мислена именка за некои вакви „творци“ и самонабедени новинари.
Што си го трошат времето во обид да станат новинари?! Нека се обидат за почеток да насадат една плантажа со макарони. Можеби ќе им тргне бизнисот.
