Македонскиот јазик е темелот на македонскиот идентитет. Нашите букви, нашата азбука, нашиот јазик ги дефинираат нашиот идентитет, нашата различност и посебност, тие го дефинираат нашето семакедонско. Ние сме Македонци, го зборуваме македонскиот јазик и пишуваме со македонската кирилица. Од нас Македонците зависи како ќе го чуваме и негуваме
„Јазикот е нашата татковина“, „Послушајте Македонци! Јазикот е единствената наша татковина. Сѐ додека го чуваме, го негуваме, го вардиме, го гледаме јазикот наш македонски – ќе може да сметаме дека ја имаме и татковината. Како куќа, како дом, како огниште“, напиша своевремено великанот на македонскиот јазик Блаже Конески, додека пак Крсте Петков Мисирков своевремено кажал дека: „Должни сме да го милуваме нашиот јазик зашто е наш, како нашата татковина“. Пред два дена беше Денот на македонската азбука, на македонскиот јазик. Денот кога Македонија одбележува 79 години од своето постоење. На 5 мај, со решение на Народната влада на Федерална Република Македонија, е усвоена азбуката на македонскиот јазик, а по два месеца Министерството за просвета го озакони првиот правопис на македонскиот јазик. Со решение на АСНОМ од 2 август 1944 година, донесено во манастирот „Прохор Пчињски“, македонскиот јазик беше заведен како службен јазик на македонската држава.
„Нова Македонија“ има историско значење затоа што на страниците на весникот, всушност, е објавен и првиот официјален документ во кој Блаже Конески го извршил нормирањето на јазикот. Кога станува збор за македонскиот литературен јазик и за азбуката, нашиот весник има уште поголема историска улога, бидејќи на неговите страници е објавена првата македонска официјална азбука. Ние во „Нова Македонија“ сме особено горди што нашиот весник директно е дел од историјата на создавањето на македонската азбука, бидејќи објавувањето на 5 мај на страниците на весникот се смета за службен документ.
Ова не е само гол историски податок, напротив, историскиот печат, кој нашиот весник го остави пред 79 години, стои запечатен до ден-денес, бидејќи нашите страници сѐ уште се борат да ја задржат секоја нишка што македонскиот јазик ја има оставено низ историјата.
Уште во самиот зародок на нашиот весник биле присутни специјални рубрики, како „Јазично катче“, „Дневната јазична практика“, а написите на страниците на „Нова Македонија“ биле користени и како учебници за најмладите генерации, кои своето описменување го започнале со нашиот весник.
И денес весникот ја има благородната улога за зачувување на македонскиот јазик, особено внимавајќи да не потфрли на ова поле. Чистотата на јазикот е наша највисока задача, а неговото негување сѐ уште е еден од белезите на „Нова Македонија“.
Нашите напори отидоа дотаму што гордо можеме да кажеме дека нам ни е доверен и првиот дигитално оживеан ракопис на значајниот македонски уметник, Кочо Рацин, од страна на најеминентниот типограф на нашите простори, Ласко Џуровски.
Честа е голема што токму дел од нашите информативни текстови и објави се пишуваат според ракописот создаден од овој македонски книжевен деец, кој исто така низ годините се бореше за македонскиот јазик.
Нашата улога отсекогаш била јасно дефинирана и непоколеблива. Македонскиот јазик за нас е светост, која никако не смее да биде уништена. Нашиот јазик е неоткинлива нишка за нашето постоење и никако не смее да биде заборавен. Особено не денес, кога се соочуваме со застрашувачки и погубни политики, кога секојдневно растат притисоците што силно притискаат и тежнеат да докажат дека она нашето, македонското не постои, го нема и претставува само една замисла и илузија. Нашиот јазик е доволен доказ дека ние не сме ниту Бугари, ниту Грци, ниту Срби. Нашиот оригинален и автентичен јазик е доволен доказ дека ние сме посебни, дека сме единствени.
Македонскиот јазик е темелот на македонскиот идентитет. Нашите букви, нашата азбука, нашиот јазик ги дефинираат нашиот идентитет, нашата различност и посебност, тие го дефинираат нашето семакедонско. Ние сме Македонци, го зборуваме македонскиот јазик и пишуваме со македонската кирилица.
Додека има Македонци што го зборуваат, тој не може да биде загрозен. Од нас Македонците зависи како ќе го чуваме и негуваме.
Нашето слово, нашиот јазик е неуништлив… како пиреј, како што напиша Петре М. Андреевски во истоимениот роман. Нашиот јазик не може да го уништи ниту една друга држава или нечија негација, ниту една војска. „Ама ти колку сакаш кошкај ја, корни ја, куби ја, таа пак не умира. Само малку да се допре до земјата, и пак ќе се фати, ќе оживи, ќе потера. Ништо не ја ништи таа трева“.
Македонскиот јазик не смее и не треба да се доведе во ситуација да биде докажуван дека постои или, пак, од некого да се брани. Наша задача како народ е да се насочиме кон чување и негување на јазикот. Треба да работиме на негова афирмација низ светот, за да стигне во сите краишта на светот.
Македонскиот јазик не може и никогаш нема да биде дел од какви било политички условувања, бидејќи нашиот јазик е нашата татковина!
