Една од дефинициите за геополитиката е дека таа е дисциплина што се занимава со проучување на политичката вредност на просторот. Во периодот по Втората светска војна, во кој се натпреваруваа две глобални идеологии, комунизмот и либералната демократија, геополитиката беше сведена на освојување идеолошки вакуумирани простори распоредени низ планетата, честопати според матрицата на леопардовата кожа. Географските тангенти имаа извонредно значење, исто колку и осмозата во биолошката динамика.
А потоа, по падот на Берлинскиот ѕид, политичкиот дарвинизам заврши бидејќи Фукујама прогласи дека повеќе нема историја, ниту осмоза, ниту еволуција. Токму така – крај на историјата. Без разлика дали со ѓаволска намера или од недостиг од амбиција да се цивилизира, овој псевдомислител, зборувајќи за последниот човек, превидел дека човечкото битие не може да се сведе на голи материјални интереси. На пример, тој не го прочитал „Еднодимензионалниот човек“ на Маркузе или теоријата за посесивен индивидуализам на Макферсон. Нема ни трага од критиката на Турен кон индивидуализмот, чиј извор е слободниот пазар што ги деградира самиот разум и прогласувањата за идентитет, а со тоа и идентитетските прокламации. Со други зборови, теоретско и цивилизациско самоубиство на човекот. Фукујама дури и не знае дека Јустин Поповиќ во својата „Догматика“ ја изразил истата тема на теолошки начин:
Бог нема да се меша во човечките одлуки сè додека не биде загрозено постоењето на последниот човек, човекот по лик на Создателот, тогаш тој ќе интервенира. Фукујама не знаел дека божественото и Јустинијановото разбирање на последниот човек го чекало во онтолошка заседа, за разлика од неговата фантазмагорија дека тие ќе бидат арогантни и бескрупулозни господари на светот, всушност класа на необразовани и ненаситни модерни могули, а сите други само безначајни фигури на кладата на завршената историја.
Геополитиката влегува во период на метаморфоза. Се покажа дека политичките вредности, или барем нивната хиерархија, се менуваат. Ниту поединците ниту нациите повеќе нема да го потчинуваат својот идентитет на ничии диктати, дури ни на наметнатите колективни интереси.
Оваа промена во вредносниот компас се рефлектира и во структурата на геополитичкото вреднување. Државите повеќе не се ексклузивни субјекти на геополитичките односи и анализи, како што беше од 19 век до неодамна. Геополитиката се базираше на процени на големини – воени, економски, демографски, геоморфолошки, сообраќајни – во областите на физички контакт меѓу земјите или регионална дистрибуција.
Секако, сето ова ќе остане во геополитичкиот речник, но нешто сè уште се менува. Ако фокусот на мотивите во геополитичките планови беше сведен на едноставна надмоќ и освојување, 21 век покажа дека униполарниот свет, со тенденција на глобална доминација на НАТО, го предупреди остатокот од светот, вклучувајќи ги и големите сили, дека мора да се направи нешто за да се избегне злокобната судбина што ја посакуваше теоријата на Фукујама. НАТО ги прекрши своите ветувања и обврски, почнувајќи од зборот даден на Горбачов дека нема да се шири на исток, потоа преку игнорирање на меѓународното право и Советот за безбедност на ООН и брутална воена агресија против нашата земја, па до нискокласните измами во Минск, кои по стилот повеќе им припаѓаат на бандите опишани од Венијамин Каверин во „Хаза“.
Повлекувањето на американската армија од Авганистан, кога луѓе и листи на американски соработници беа оставени на милост и немилост на новите власти, не е незначително за нашата тема. Од друга страна, мулти-култи и воук-мантрите, ембаргото за увоз на енергија од Русија, туркањето на Европската Унија во неразумен и потенцијално фатален конфликт со Русија во врска со украинската криза, го загрозија обичниот европски граѓанин и неговата безбедност. Движењето Антифа е широко признаено како фа. Администрацијата на Трамп го започна својот мандат со откривање и суспендирање на финансиската поддршка на УСАИД за субверзивни акции низ целиот свет. Нешто важно почна да се менува во „духот на времето“ низ целиот свет.
Сосема правно, се признава дека ниедна земја не може сама да се справи со Левијатан скициран од Фукујама. Автономистички и суверенистички реакции кон чудовиштето што ја поништува слободата на човекот и народот почнаа да се појавуваат. Слободномислечките политички движења се развија во Унгарија, Словачка, но и во Германија како што се АфД, реформистите на Фараж во Британија и огромен конгломерат на слободномислечки граѓани во Соединетите Американски Држави, претставени во трагичната фигура на Чарлс Кирк, голем оратор и проповедник за враќањето на најдоброто американско морално и политичко наследство, што својата храброст и чесност ги плати со својот живот.
Неодамнешниот самит на Шангајската организација за соработка, исто така, покажува дека не станува збор само за широко распространето морално расположение и повремени пожари на слобода. Се собраа земји што немаат ништо заедничко – ниту идеологија, ниту религија, ниту посебна економска заедница, некои дури и со меѓусебни територијални спорови, како што се Кина и Индија или Индија и Пакистан, или други билатерални отворени прашања – туку имаат најсилен можен мотив да бидат независни и надвор од дофатот на пипалата на Левијатан.
Авторот е политички филозоф
