Израелците и Македонците мораат да се борат со огромни предизвици за да изградат за себе земја што ќе се користи како национален дом за нивниот народ, а во исто време мора да се борат со предизвиците за опстанок во свет на глобализација. Неопходноста да се биде силен го прави суштинско значењето за двата народа да се зајакнат еден со друг на нивниот заеднички пат
Мајкл Голдштајн,
адвокат во Ерусалим
Седејќи пред полица на еврејска библиотека може да се најде книга со наслов „Мекилта“. Оваа книга е напишана на арамејски јазик, кој во античко време бил говорен јазик во Централна Азија и во источниот Медитеран. „Мекилта“ содржи објаснувачки коментар на делот Тора, кој го опишува егзодусот на децата на Израел надвор од Египет.
„Мекилта“ е дел од литературата напишана од израелските мудреци наречена „Танаим“. Генерацијата Танаим настанала во периодот кога, според еврејската традиција, Александар Македонски се сретнал со првосвештеникот Симон Праведниот пред портите на Ерусалим.
Во едно од толкувањата што се појавуваат во „Мекилта“ има упатување на причините зошто Бог одлучил да ги откупи децата на Израел од ропството во Египет и да ги доведе во Ветената Земја – бидејќи тој признал дека тие успеале да одржат, и покрај нивните страдања, четири суштински елементи што го сочинуваат постоењето на свеста како нација – и затоа е наведено во книгата „Мекилта“: „Имаше четири причини зошто синовите на Израел беа откупени: не го променија своето име, не го сменија јазикот, не беа осомничени за инцест и не беа осомничени за клевета“.
Постоењето на нацијата е условено од свеста на нејзините деца за четири основи: историската меморија, надежта за иднината. И двете се изразуваат со зачувување на името и јазикот.
Народ што не си ги зачувал името, културата и изворниот јазик, нема да опстане како народ.
Нација што не верува во својата визија за иднината – нема да опстане како нација.
• Заштита на самопочитта.
• Зачувување на почитта кон другите.
И двете се изразуваат со почитување на забраната за инцест и избегнување да им се наштети на другите, дури и со говор.
Создавањето на човекот е опишано во книгата „Битие“: И Господ го создаде/човекот според неговиот лик, според ликот на Господ го создаде, машко и женско ги создаде“
Признавањето дека секое човечко суштество е создадено според божјиот лик бара секој од нас да го зачува божјиот лик во себе и дополнително да го почитува божјиот лик во својот ближен под услов неговиот ближен да покаже почит кон фактот дека тој е создаден според божјиот лик.
Прогресивното движење, кое денес е поврзано со движењето WOKE, си постави длабока идеолошка цел да ја уништат оваа јудеохристијанска рамка на вредности како што е дефинирано во создавањето на светот опишан во книгата Битие и главниот непријател. Тие сакаат да ги уништат сите оние што ги донесоа овие вредности во светот.
Народ што не ги чува својот идентитет и божјиот лик во своите деца, народ што избегнува да се бори докрај против сите оние што го изгубиле божјиот лик – нема да опстане како народ.
Еврејскиот народ и Македонците претставуваат два антички народа што поседуваат традиција, но и културни и религиозни корени. Описот на историската средба меѓу двата народа со доаѓањето на Александар Македонски пред портите на Ерусалим е даден во Талмудот во приказна полна со значење: „Кога Александар Македонски го виде Симон Праведникот, се симна од својата кола и се поклони пред него. Неговите луѓе му рекоа: Голем цар како тебе се поклонува пред овој Евреин? Тој одговори: Сликата на неговиот портрет ме привлекува и ќе ги добијам моите војни. Александар Македонски им рече на Евреите: Зошто дојдовте? Тие одговорија: Ќе им дозволите ли на идолопоклоници да го уништат Светиот храм каде што се молиме за вас и за вашето царство да не биде уништено… Тој им рече: Еве, овие идолопоклоници се во ваши раце“.
Евреите се молеле во Светиот храм за успех на Александар Македонски, а
Александар го видел ликот на првосвештеникот Симон Праведниот пред да замине во битка.
Во нашево време постоењето на нација во рамките на модерната демократска и слободна држава е комплициран потфат за народот, како и за неговите духовни и политички водачи (и двете се суштински).
Овој потфат е двојно сложен за време на ерата во која информациите станаа јавна сопственост, а многумина погрешно ги идентификуваат информациите како знаење и си припишуваат знаење што не го поседуваат, а оние меѓу нас што поседуваат знаење се намалуваат.
Постоењето на еврејскиот народ во Ветената Земја, како и постоењето на македонскиот народ во земјата на Александар Македонски, се соочуваат со многумина што се обидуваат да ја уништат основата на нивната дефиниција како народ што живее во земја што е нивен национален дом.
Соочувањето со овие сложени предизвици очигледно бара да се земе предвид реална политика што препознава кој е правиот пат во очите на Бога и луѓето, тоа е неопходно патот на компромисот и реалната политика, но сето тоа при строго запазување на четирите основни услови за постоењето на еден народ.
Кралевите на Јудеја и Израел, кои успеаја во својата улога, со добра причина се опишани во Книгата на кралевите дека постапиле на правилен начин во очите на Бога; не е кажано дека правеле добро, како што се вели за кралевите што не успеале, туку дека правеле зло.
Водењето на народот е предизвик, неговиот успех е сложен и бара соочување со различни вредности, кои понекогаш се чини дека се контрадикторни – а успехот на лидерот е да го најде вистинскиот пат, пат што е исправен во очите на Бога и очите на човекот заедно.
Државата Израел е основана како држава на еврејскиот народ во земјата на Израел и во текот на 75 години од своето постоење изгради силна и просперитетна држава, која го води светот на многубројни и различни полиња. Сепак, чувството на успех и сила предизвика да бидеме самозадоволни, што доведе до разбирање дека сè уште е долг патот додека не се постигне целосна независност во целосна смисла на зборот, како и за држава што е национален дом за луѓето. За да се постигне целосна независност, таа треба да биде исклучително силна, внатрешно и надворешно, силна држава со принципи што, кога е потребно, ќе издржат и систем на меѓународни интереси колку и да се важни, и секој од луѓето е мобилизиран за таа цел.
Оваа сила потекнува од внатрешната цврстина, која зрачи кон надворешната цврстина.
Луѓето што живеат во Сион ги поседуваат сите четири компоненти што ги сочинуваат условите за постоењето на една нација, но малкумина од нас разбираат дека секој од нас мора да ги носи четирите столба, бидејќи нивната интеграција во секој од нас дава сила. Селективниот избор на некои од столбовите од страна на групи во нацијата резултира со внатрешен раскол, а внатрешниот конфликт предизвикува слабост и надворешно.
Разбирањето дека секој од нас мора да ги носи четирите знамиња бара признавање и интернализирање дека толеранцијата мора да се покаже за различните нијанси на овие вредности (на јазикот на Тора, основата за јудаизмот е „седумдесет лица кон Тората“) под услов дека принципот што е основа за секој од нив е зачуван.
Ова е процес што моментално го поминуваме во Израел, ова е комплициран процес и не е лесен, но како човек што е активен во групи што работат на рехабилитација и терапија, уверен сум и сигурен дека ќе излеземе засилени.
Пред околу четири години првпат пристигнав со сопругата Изабел во Македонија и веднаш имавме чувство на дома или поточно чувство на семејство. Качувајќи се по скалите во Меморијалниот центар на холокаустот на Евреите од Македонија, одиме преку Декларацијата за независност на Израел до последната – независноста на Македонија.
Оттогаш, со помош на моите пријатели и партнери на македонскиот пат, успеав да ги запознаам оваа прекрасна земја и македонскиот народ – и разбирам од каде произлегло чувството на семејство.
Два антички народа што се борат за својот автентичен национален идентитет во генерација на свет што произведува утрински вести со политички мотивирани наративи.
Два народа што се трудат да ја задржат својата земја како национална земја за да ги зачуваат својот идентитет, култура и наследство додека ги зачувуваат правата на малцинствата што живеат меѓу нив, под услов да не ги користат овие права против постоењето на земјата како национална матична држава.
Двете нации мораат да се борат со огромни предизвици за да изградат за себе земја што ќе се користи како национален дом за нивниот народ, а во исто време мора да се борат со предизвиците за опстанок во свет на глобализација заситен со личен интерес и идеологија што сака да ги уништи културните и традиционалните принципи што народите ги воведоа во светот.
Неопходноста да се биде силен го прави суштинско значењето за двата народа да се зајакнат еден со друг на нивниот заеднички пат.
Двата народа се соочуваат со огромните предизвици за изградба на земја за себе што ќе служи како национален дом, во исто време знаејќи како да се соочи со предизвиците на опстанокот во светот на глобализацијата, заситен со интереси и идеологии што се обидуваат да ги уништат културните и моралните принципи донесени во светот од овие луѓе.
Имав привилегија добро да запознаам многу визионери меѓу Македонците, народ со голема визија, а упорните понижувања и прогони, како и борбите против нивниот народ, само ја зајакнаа и ја заострија нивната визија; и тие се како мои браќа.
Да најдеме начин да формираме врска помеѓу двата народа – меѓу оние со визија, акција и верување – врска што ќе даде моќ да се зајакнат четирите основи за постоење на национална свест меѓу нивните народ и начин да ги здружиме силите во борбата за остварување на нашата заедничка визија, која содржи надеж во свет што се чини дека го губи својот пат.
