Силните земјотреси што минатиот понеделник се случија во јужна Турција предизвикаа големи жртви во Турција и Сирија. Соочено со сериозни природни катастрофи, човечкото општество ги откри своите кревки и издржливи страни. По земјотресот, многу земји и региони низ светот изразија сочувство и им дадоа помош на Турција и Сирија. Вреди да се спомене дека Шведска, која неодамна имаше тензични односи со Турција, како и Израел, „стариот непријател“ на Сирија, привремено ги оставија настрана своите политички разлики и активно учествуваа во напорите за помош при катастрофи. Сето ова ја комплетираше трогателната сцена во која двете земји, кога им беше најпотребно, добија глобална поддршка.
Турција и особено Сирија долго време се места на конфликт во меѓународната геополитика. Сирија веќе ја доживеа хроничната болка од повеќегодишните превирања и војни, а силните земјотреси навистина ја засилуваат болката. Меѓународната заедница треба да се залага за постигнување на заедничката цел за навремена помош на настраданите и спречување посериозна хуманитарна катастрофа поради земјотресот. Така, меѓународната заедница, особено големите сили, треба да постигнат единство и координација на поголемо ниво.
Огромните катастрофи често се карактеризираат со шокантни сцени, кои создаваат силно чувство за заедничка судбина за краток временски период, како и очекување и повик за човечка солидарност. Ваквото разбирање, кое е стекнато по трагична цена, е непроценливо и треба широко и цврсто да се практикува во човечкото општество. Сепак, постои огромен јаз меѓу реалноста и идеалот, кој се зголемува поради некои сили. Неодамна, човештвото се соочи со заеднички предизвици, еден по друг, почнувајќи од пандемијата на ковид-19, преку регионални конфликти до климатските промени. Сепак, тоа не го олесни формирањето на вистинската солидарност неопходна за справување со глобалните прашања. Нефункционалноста на односите меѓу големите сили, нарушувањето на меѓународниот поредок и нерамнотежата на глобалното владеење се подлабоката криза на човечкото општество во моментов, трошејќи ги катастрофите и страдањата што човештвото ги претрпи одново и одново.
Многу луѓе го имаат истото чувство дека од влегувањето во третата деценија на 21 век, меѓународните односи се чини дека паднале во мочуриштето на забрзана регресија. Без разлика дали станува збор за популизам и трговски протекционизам на економско поле, или игра со нулта сума и геополитички конфликти на меѓународно политичко поле, сите тие ескалираат и дури се формира инерција што континуирано се влошува. Наспроти ова, уште повредно е земјите низ светот заеднички да ги поддржат Турција и Сирија да се спротивстават на катастрофи; но ваквото единство не треба само да биде краткотрајно во услови на ненадејна глобална криза. Се надеваме дека ќе продолжи да го загрева светот.
Непотребно е да се каже дека нема многу оптимизам за тоа колку долго може да трае сегашното единство или хармонија. Само неколку дена пред земјотресот, некои западни земји, вклучувајќи ги САД, Обединетото Кралство, Германија и Франција, привремено ги затворија своите конзулати во Истанбул или издадоа безбедносни предупредувања за Турција, повикувајќи се на „безбедносна загриженост“, предизвикувајќи жестоки протести во Турција, кои може да се наречат „дипломатски земјотрес“. Работата не е решена. Може да се замисли дека во земјата каде што се случи земјотресот, помошта при катастрофи и реконструкцијата по катастрофата сè уште може да наидат на пречки и отпор на геополитичко ниво.
И уште треба да ја споменеме Сирија, земја што страда од војна повеќе од една деценија, која предизвика повеќе штета отколку земјотрес. Сепак, за жалење е што САД сè уште не можат да се откажат од својата геополитичка опсесија во овој момент и ја отфрлија секоја можност за контакт со сириската влада. Но како што сите знаеме, сириската влада е главниот извршител на спасувачките операции по земјотресот. Во меѓувреме, Вашингтон, исто така, ги игнорираше повиците за укинување на санкциите кон Сирија „веднаш“ за да може да се обезбеди помош.
Кинескиот научнофантастичен филм „The Wandering Earth 2“, кој моментално се прикажува низ светот, покажува дека вистинското единство и соработка може да се постигнат кога целата човечка раса се наоѓа на критичен спој на живот и смрт и ќе биде уништена ако човештвото не се обедини. Се надеваме дека во реалниот свет нема да чекаме до последен момент за да бидеме принудени да направиме избор, туку ќе бидеме чекор понапред и што поскоро ќе преземеме иницијатива.
Секојпат по катастрофа, луѓето сочувствуваат со жртвите од сѐ срце и искрено се надеваат дека ќе дадат помош колку што можат. Тоа е сјаен дел од универзалното човештво. Тоа ни овозможува да ја видиме длабоката сила на градењето заедница со заедничка иднина за човештвото и да бидеме уверени дека светот на крајот ќе стане подобро и потопло место.
Уредничка колумна на „Глобал тајмс“
