Во денешниот свет на вирални лаги и политизиран бес, вистината мора да се брани со храброст. А вистината е следнава: нема намерно гладување предизвикано од Израел во Газа. Сепак, постои кампања за глад. Но дефинитивно постои намерно гладување на израелските заложници во рацете на геноциден терористички режим
Во свет што сè повеќе се води од наративи, а не од факти, вистината често станува прва жртва на војната. Никаде ова не е потрагично очигледно отколку во гротескната кампања за дезинформации во која се тврди дека има глад во Газа, намерно предизвикан од Израел како алатка на војната – обвинување што стана современа крвна клевета против еврејската држава.
Наративот за „глад во Газа“ навистина еволуираше во координирана кампања – засилена од Хамас и неговите катарски поддржувачи, а некритички одекнувана од главните западни медиуми и меѓународни организации. Иако постојат елементи на хуманитарна катастрофа, како и во секоја воена зона, кампањата намерно ги преувеличува, манипулира и ги користи како оружје овие реалности за да ги смени улогите на жртва и агресор. Целта: да се демонизира Израел, да се исперат злосторствата на Хамас и да се одвлече вниманието од вистинскиот глад намерно нанесен од Хамас – не врз цивилите во Газа, туку врз израелските заложници држени во неговите зандани речиси две години.
Германскиот таблоид „Билд“ во сторија објавена на 5 август разоткрива како исценирани слики, монтирани видеа и фабрикувани извештаи се користени за да се прикаже лажна слика за широко распространет глад предизвикан од Израел. Вистината, сепак, е дијаметрално спротивна.
Друга длабинска истрага неодамна објавена од платформата „Џуиш онлајнр“ го трасира потеклото на оваа кампања во добро координиран, совршено темпиран глобален напор за манипулација со медиумите. Истражувањето ја разоткрива кампањата „#ГазаИсСтарвинг“ како координиран напор за дезинформација предводен од земјите што зборуваат арапски јазик – особено Катар, Саудиска Арабија, Јемен – за да се влијае врз јавното мислење на англискиот јазик против Израел. Иако кампањата се претставува како хуманитарен протест од базата, истрагата покажува дека таа е засилена преку субјекти поврзани со државата, влијателни лица на пропагандата (како функционер на иранскиот режим и лица поврзани со Хамас) и повеќеплатформски јазични стратегии за да се максимизира емоционалната резонанца, особено на Западот. Друго истражување беше објавено од корисникот @antisemitism („Кампања против антисемитизам“), што докажува дека хаштагови како „Famine_in_Gaza“, „HelpGaza“ или „GazaHolocaust“ масовно се користат и промовираат од фармите на ботови за да ги направат овие хаштагови најмодерни на X (Твитер во минатото).
Од почетокот на војната, Израел овозможи невидени количества хуманитарна помош во Газа – дури и додека се бореше во брутален конфликт на седум фронта – храна, вода, медицински материјали, електрична енергија и гориво влегоа во Газа преку повеќе премини. Израел се координираше со меѓународните партнери, вклучувајќи ги САД и Светската програма за храна, за да се осигури дека хуманитарните коридори остануваат отворени. И покрај ова, Хамас продолжува селективно да запленува, ограбува и прераспределува помош, претворајќи го гладот во оружје како алатка за контрола и пропаганда и за сопствена корист и лична добивка, со цел да продолжи да ги полни веќе преполните банкарски сметки на своите лидери, кои тежат во милијарди.
Оваа реалност беше откриена во емотивното обраќање на израелскиот министер за надворешни работи Гидеон Саар пред Советот за безбедност на Обединетите нации на 5 август. Министерот Саар не штедеше зборови кога опишуваше како Хамас ги изгладнувал израелските заложници како Евјатар Давид и Ром Браславски – сега претворени само во сенки на младите мажи киднапирани на 7 октомври – додека терористите на Хамас јадат месо, риба и свеж зеленчук и овошје. На една застрашувачка слика, дебелата, добро нахранета рака на стражар на Хамас се појавува покрај скелетната фигура на Евјатар, кој бил принуден да си го ископа сопствениот гроб.
Сепак, зачудувачки, овој ужас едвај заслужуваше да биде споменат во меѓународниот печат. На пример, „Њујорк тајмс“, кој често ги засилуваше непроверените палестински тврдења – неодамна дури објави и слика од бебе со претходно постојни здравствени состојби како доказ за „глад“, знаејќи дека тоа ќе генерира цунами од омраза кон Израел, од кое беше принуден да се повлече – сега одби да ги објави застрашувачките слики од израелските заложници на својата насловна страница. Генералниот секретар на ОН, Антонио Гутереш, честопати гласен во осудата на Израел, молчеше. Ова молчење не е неутралност – тоа е соучество.
Вистината е осудувачка: Хамас ги изгладнува израелските заложници додека се преправа дека се грижи за цивилите во Газа. Палестинската власт им исплаќа плати на терористите. И голем дел од западните медиуми продолжуваат да дејствуваат како доброволен канал за терористичка пропаганда, додека применуваат скандалозен двоен стандард: ако доаѓа од Хамас, тие автоматски ќе посвојат, ќе веруваат и ќе објават; но ако е Израел, тие ќе бараат сè повеќе и повеќе докази.
Сведоци сме на превртен свет. Агресорите се претставуваат како жртви. Киднапираните и силуваните се игнорираат, додека на киднаперите и силувачите им се даваат платформи и сочувство. Оваа морална инверзија не е само срамна – таа е опасна. Не е само тоа што Хамас објави видео од скелетен заложник како си го копа гробот во тунел. Туку што Хамас знае дека може да објави видео од скелетен заложник како си го копа гробот во тунел, а многумина на Запад сепак ќе мислат дека се добрите момци. Земјите со историја на режими што ги контролирале мислата и изразувањето честопати се првите што ги препознаваат кампањите дизајнирани да манипулираат со јавната свест. Во минатото ова се правело преку брутална сила – денес тоа се постигнува преку суптилниот, но моќен дофат на социјалните медиуми. Не е случајно што главните двигатели зад ваквите кампањи за влијание се авторитарните и тоталитарни режими, кои вешто ги искористуваат отвореноста и ранливоста на демократските општества за да ги обликуваат глобалните наративи во своја корист.
Во денешниот свет на вирални лаги и политизиран бес, вистината мора да се брани со храброст. А вистината е следнава: нема намерно гладување предизвикано од Израел во Газа. Сепак, постои кампања за глад. Но дефинитивно постои намерно гладување на израелските заложници во рацете на геноциден терористички режим.
Да се потсетиме сите дека жртвите не држат заложници. И дека ако Хамас се предаде и ги ослободи заложниците, војната веднаш ќе заврши.
Авторката е амбасадорка на Израел во Македонија
Вивиан Аисен
