За Тич Нат Хан, покојниот виетнамски монах, кој го популаризира смирениот ум на Запад, пешачењето не беше само начин да се стигне од едно место до друго или активност што требаше да се резервира за совршена шумска патека. За него, одењето беше длабока контемплативна практика што ги доведува луѓето во контакт со нивниот здив, нивните тела, Земјата – и свесноста за она што тој го нарече „меѓуегзистенција“.
Тич Нат Хан, кој беше еден од највлијателните будистички лидери во светот, го измисли терминот за да ја опише „нашата длабока меѓусебна поврзаност со сè друго“.
– Сè се потпира на сè друго во космосот за да се манифестира – било да е тоа ѕвезда, облак, цвет, дрво или ти и јас – објасни тој.
Учењата на монахот ги комбинираат личните практики како што е свесноста со општествените промени – движење што Тич Нат Хан го разви преку неговиот мирен активизам против Виетнамската војна. Но едно од неговите најомилени учења е медитацијата во одење. Тој научи дека вистинските домови на луѓето се наоѓаат во сегашниот момент, преку свесноста за нивните чекори на Земјата, нивните тела и нивните умови. Медитацијата со пешачење ги враќа практичарите на земјината цврста почва.
Тич Нат Хан верувал дека Земјата е света, така што каде и да се оди, може да се потсети на оваа духовна врска додека истовремено се соединува умот со своето тело. Со цел да ги воведеме во вашето секојдневие, дознаваме кои се чекорите на медитацијата за пешачење.
1. Одвојте миг да дишете и центрирајте го вашето тело во просторот во кој ќе одите. Во центрите за вежбање, монасите и монахињите ги водат учесниците да пеат неколку песни за внимателност пред да започнат. Нема повеќе грижи, нема потреба од брзање, ништо за носење, препуштете сè.
2. Додека одите, внимавајте на здивот и чекорот. Одете полека, опуштено, по можност со блага насмевка. Размислете за чудото да се биде жив и да можеш да одиш на Мајката Земја, повторувајќи ги овие фрази: „Вдишувам, знам дека Мајката Земја е во мене. Издишувајќи, знам дека сум во Мајката Земја“.
3. Земете еден здив по чекор, фокусирајќи се на стапалото што ја допира земјата. Можете исто така да забележите колку чекори правите додека вдишувате, а потоа издишувате природно. Поентата е да се најде врската помеѓу дишењето и чекорите.
Наместо седечка медитација, практиките на Тич Нат Хан го нагласуваат додавањето внимателност во секојдневниот живот во секое време, насекаде.
