Пред седумдесет години
„МКУлтра“ беше програма на ЦИА што вклучуваше истражување и развој на хемиски и биолошки агенси. Според официјалните документи, проектот бил задолжен за истражување и развој на хемиски, биолошки и радиолошки материјали што можат да се користат во тајни операции за контрола на човековото однесување.
Новинарот Стивен Кинзер, кој помина неколку години истражувајќи ја програмата, операцијата ја нарече „најупорната потрага во историјата за техники за контрола на умот“. Тој исто така нашол докази дека ЦИА регрутирала нацистички мачители и вивисекционисти од Втората светска војна за да продолжат да експериментираат на „илјадници“ субјекти, од кои некои ги учеле офицерите на ЦИА за смртоносната употреба на гасот сарин, кој бил развиен како оружје за време на војната.
Програмата е создадена како одговор на гласините за техниките за контрола на умот што Советите, Кинезите и Севернокорејците ги користеле на американските воени заробеници. ЦИА сакаше да развие сопствено оружје за „контрола на умот“ за употреба против советскиот блок и другите заробеници, па дури и планираше шеми за дрогирање на Фидел Кастро, претседателот на Куба.
„МКУлтра“ започна со предлог на помошникот на заменик-директорот за планови Ричард Хелмс, кој поставил посебен механизам за финансирање за високочувствителни истражувачки и развојни проекти на ЦИА што ја проучуваат употребата на биолошки и хемиски материјали во менувањето на човековото однесување. Во проектот се вели дека развојот на сеопфатна способност во ова поле на тајно хемиско и биолошко војување ѝ дава на ЦИА темелно познавање на теоретскиот потенцијал на непријателот.
Проектот започна по наредба на директорот на ЦИА, Ален Далес, на 13 април 1953 година, а беше предводен од Сидни Готлиб, кој исто така ги предводеше обидите за атентати на ЦИА во 1950-тите и 1960-тите. Во текот на своето траење, програмата се занимаваше со незаконски активности, вклучувајќи и користење американски и канадски граѓани како несвесни испитаници, со експерименти спроведени под маската на истражување во повеќе од 80 институции, освен војската, вклучувајќи болници и затвори.
Документот „МКУлтра“ од 1955 година ги наведува целите на програмата за контрола на умот, која имаше цел да проучува различни супстанции што го менуваат умот. Овие супстанции беа наменети да служат за различни цели, вклучувајќи и промовирање на нелогичното размислување и импулсивност, подобрување на менталитетот и перцепцијата, спречување или неутрализирање на опојните ефекти на алкохолот, создавање реверзибилни знаци на болести и подобрување на корисноста на хипнозата.
Други цели вклучуваа развој на супстанции што ќе им овозможат на поединците да издржат тортура и принуда за време на испрашувањето, да предизвикаат амнезија, шок и конфузија, физички да ги онеспособат поединците, да ги променат структурите на личноста за да ја зголемат зависноста и незабележливо да ги намалат амбицијата и работната ефикасност. Во документот се споменува и развој на супстанција за слабеење или нарушување на видот или слухот, тајна таблета и материјал што би ја оневозможил физичката активност дури и во мали дози.
Едно од првите истражувања беше спроведено од Националниот институт за ментално здравје. Целта беше да се тестираат различни дроги, вклучувајќи и халуциногени, во Центарот за истражување на зависности во Лексингтон, Кентаки, кој беше затвор за зависници од дрога. На испитаниците им биле давани халуциногени дроги, а како награда за учеството ја добиле и дрогата на нивната зависност.
ЛСД беше една од дрогите тестирани во програмата „МКУлтра“, а според официјалните документи, последната фаза од тестирањето на ЛСД вклучуваше тајна примена на несвесни неволни субјекти во нормални животни опкружувања од страна на тајните оперативци на Бирото за наркотици што дејствуваа за ЦИА.
Во 1973 година, среде скандалот Вотергејт, некои владини агенции почнаа да паничат. Тоа беше случајот со ЦИА, чиј директор Ричард Хелмс нареди уништување на сите датотеки на „МКУлтра“. И покрај тоа, околу 20.000 документи преживеале и биле истражени години подоцна.
Во декември 1974 година, „Њујорк тајмс“ објави истрага во која се тврди дека ЦИА спроведувала нелегални домашни активности, вклучувајќи експерименти врз граѓани во текот на 1960-тите. Тоа поттикна истраги од страна на Конгресот на САД, при што Црковниот комитет и комисијата Рокфелер ги истражуваа активностите на ЦИА, ФБИ и воените разузнавачки агенции.
Во 1975 година извештаите открија дека ЦИА и Министерството за одбрана спровеле експерименти на несвесни и свесни човечки субјекти како дел од програмата за откривање како да се влијае и контролира човечкото однесување преку психоактивни дроги и други хемиски, биолошки и психолошки средства.
Како резултат на тоа, претседателот Џералд Форд ја издаде првата извршна наредба за разузнавачки активности во 1976 година, со која се забранува експериментирање на дрога врз луѓе, освен со информирана писмена согласност и во присуство на незаинтересирана страна, на кој било таков човечки субјект.
И покрај агресивните владини напори да се избегне законска одговорност, некои жртви успеаја да добијат отштета преку судски наредби, вонсудски спогодби или акти на Конгресот, често со различен степен на успех, наведе „Ел паис“.
