Освојувањето на вториот претседателски мандат на Емануел Макрон ја зајакна неговата визија за суверена Европа, а исто така може да го намали потенцијалот на Германија за политичко лидерство во рамките на Европската Унија, пишува Оливер Нојан за „Еурактив“
Какви се очекувањата на Стариот Континент по француските претседателски избори
Иако исходот на француските претседателски избори беше дочекан со олеснување на многу места во Европската Унија (ЕУ), реизборот на Макрон, исто така, ја нагласува силната лидерска улога на Франција. Хенинг Вопел, директор во Центарот за европска политика (ЦЕП) во Берлин смета дека Макрон сега се појави како суштински, легитимен глас на Европа, дури и ако резултатот беше релативно близок. Според него, за преземањето на посилна лидерска улога во Европа, Франција е помогната од неколку фактори.
Конкретно, колебливиот став на германската влада за воената операција на Русија во Украина значително ја ослаби позицијата на Германија во ЕУ. Берлин не само што ги сопираше, кога станува збор за санкциите на ЕУ, туку и неговото одбивање да испорача тешко оружје на Украина го намали и нејзиниот лидерски потенцијал. Во исто време, украинскиот конфликт исто така ги разоткри слабостите на нејзината политика од последните неколку децении кои ја засегаат Русија.
Додека Франција секогаш предупредуваше на преголема економска зависност од Русија, особено во врска со изградбата на контроверзниот гасовод „Северен тек 2“, германската политика за Москва беше поттикната од обидот да ја приближи до Западот преку поблиска економска интеграција. Овој пристап во голема мера не успеа, имајќи ја предвид руската воена операција во Украина. Во исто време, Германија е исто така многу поизолирана од Франција во другите области. Макрон, на пример, бараше близок сојуз со неговиот италијански колега Марио Драги за реформирање на европските должнички правила. Вопел смета дека во услови на сегашните кризи, Макрон ќе се обиде да работи со Драги со цел да се заложи за зголемена финансиска слобода за да може да ги преземе потребните инвестиции. Иако Германија особено се двоумеше да ги поддржи реформите и олабавувањето на фискалните правила на ЕУ, рамнотежата на силите во Европа се префрли кон реформа на правилата, според него.
Германската позиција во ЕУ
Сепак, позициите на Германија сега се совпаѓаат со визиите на францускиот претседател во многу области, особено обидот да се поттикне европскиот суверенитет. Додека повиците на Макрон за суверена Европа во неговиот главен говор на Сорбона во 2017 година беа главно оставени неодговорени од германската влада, ова прашање сега е на врвот на агендата во Германија. Говорот на германскиот канцелар, во кој најави пресвртница во политиките по избивањето на украинската криза, е веќе длабоко закотвен во германскиот дискурс и оди подалеку од непосредните ефекти на конфликтот.
Неодамна, на пример, министерот за финансии Кристијан Линднер повика на целосно стратегиско преиспитување на германската политика. Линднер истакна дека државата се изложила на троен ризик, бидејќи станала премногу зависни кога станува збор за енергијата од Русија, безбедноста од САД и бизнисот со Кина. Како резултат на тоа, рече тој, Германија сега мора „повторно да го пронајде својот бизнис-модел“.
Германскиот европратеник од СПД, Удо Булман, исто така истакна дека сега е неопходно да се зајакне европскиот суверенитет. Она што сега е потребно е „европска политика полна со самодоверба, но исто така полна со јасни цели за зачувување на мирот, меѓународната улога на Европската Унија и нов економски и развоен модел наспроти климатските промени“, рече Булман.
Во меѓувреме, директорот на ЦЕП во Париз, Марк Узан, исто така, изрази уверување во способноста на Германија да се промени. „Германија е на пресвртница и мислам дека Берлин ќе биде подготвен за предизвикот“, порача тој. Според него, Франција би можела да одигра и клучна улога за Германија во овој политички пресврт. „Макрон би можел да биде мост кој ќе ѝ помогне на Германија да го промени моделот на раст, а можеби и геополитичкиот модел“, нагласи Узан.
Емануел Макрон го очекува напорна работа на почетокот на неговиот втор мандат, а опозицијата, и од левицата и од десницата, е порешителна од кога и да е да му го одземе парламентарното мнозинство на новиот реизбран претседател, посочува Давиде Басо за „Еурактив“
Вториот мандат меѓу приоритетите
и ограничениот маневарски простор
Иако скоро завршија претседателските избори во Франција, партиите се подготвуваат за законодавното гласање во јуни. Тие треба дополнително да ја променат рамнотежата на моќта меѓу социјалистите и републиканците кои веќе се распаднаа и се борат да преживеат. Според Танасис Дијамантопулос, професор по политички науки на Универзитетот во Атина и експерт за францускиот режим, хипотезата за екстремно десничарско или крајно левичарско мнозинство во Националното собрание е „неверојатно“, и покрај историски високиот одѕив на изборите за ултрадесничарката Марин Ле Пен и за левичарот Жан-Лук Меленшон.
И покрај парламентарните предизвици, Макрон нема лесно да се предаде. Судејќи според коментарите на Габриел Атал, портпарол на владата во заминување, довербата во таборот на Макрон останува висока. Имајќи ограничен простор за маневрирање поради недостиг на партиски сојузи надвор од постојното мнозинство, таборот на Макрон ќе се обиде да ги убеди гласачите за други политички партии или, во најдобар случај, да склучи посредни договори каде што тоа е можно.
Дијамантопулос верува дека Макрон би можел да изгради „претседателско мнозинство кое би започнало со поранешните центристичко-десничарските републиканци и би можело да ја опфати и левицата, вклучувајќи можеби дури и дел од Социјалистичката партија и, се разбира, еколозите. Но, прашањето е кога ова ќе се случи? Дијамантопулос предупреди дека овој план може да биде променет, во зависност од резултатите од легислативните избори, кои ќе ја насочат идната влада повеќе на десно или лево, и на тој начин ќе ги дефинираат изборите за сојуз на Макрон.
Во исто време, Макрон, исто така, ќе мора да посвети дел од својата енергија на француското претседателство со Европската Унија (ЕУ), со тоа што треба да се погрижи да биде успешно. Француското претседателство завршува на 30 јуни и има претстојна конференција за Западен Балкан што треба да се организира наскоро, што дава можност да се започне преиспитување на политиката на проширување на ЕУ, смета Тара Варма од Европскиот совет за надворешни односи.
