Пустинските области се шират низ нашата планета и, за разлика од популарното верување, не се условени од топлата клима. Заедничко за сите пусти области во светот е малото количество врнежи годишно, односно помалку од 25 милилитри дожд на квадратен метар.
Кога мислиме на пустината, обично тоа е топлина и песок и речиси целосно отсуство на живот, бидејќи многу малку животински и растителни видови може да преживеат во толку тешки услови. Сепак, факт е дека речиси една милијарда луѓе живеат во области што се класифицирани како пустини.
Антарктикот е исто така пустина, иако е замрзнат и температурите се многу различни отколку во Сахара. На Антарктикот не врне, што е одлучувачки фактор што го дефинира речиси целиот континент како пустина.
Покрај малото количество врнежи годишно, сите пустини се карактеризираат со исклучително ниска влажност. Во пустините нема доволно вода на земјата за да испари и да создаде облаци, која подоцна ќе ја врати преку дождот. Во тропските пустини температурата на воздухот веднаш над земјата е толку висока што доведува до рефлексија на светлината на слој топол воздух. Овој пустински феномен се нарекува фатаморгана.
Разликите меѓу дневната и ноќната температура се екстремни во повеќето пустини. Во Чивава, на пример, највисоките дневни температури достигнуваат 37 степени, но ноќе паѓаат на 0 степени. Причината за брзиот и значителен пад на температурата е во отсуството на облаци над пустината, што би спречило ладење на почвата по зајдисонцето. Влажноста на воздухот во текот на ноќта претежно останува иста, што значи дека нема ништо што би спречило топлиот воздух да „избега“ во атмосферата.
Единственото место во пустината каде што често може да се најде вода се нарекува базен. Базенот е длабока и голема дупка во површината на почвата во која може да се задржи дождовната вода, а понекогаш може да се формира привремено езеро ако се појави бура или поплава.
Поради недостиг од дрвја и често каков било вид вегетација, ветровите силно дуваат во пустините, бидејќи нема што да ги запре. Ветровите со брзина од 100 километри на час создаваат дини со таложење песок. Површината на песочните пустини постојано се менува, а ветровите ги поместуваат дините дури и неколку метри годишно.
Песочните бури во Сахара подигнуваат честички од песок многу високо во атмосферата, а тој, носен од ветровите, патува преку Атлантски Океан и е одговорен за идиличните портокалово-жолти зајдисонца на Флорида, САД.
