Книгата што го дава одговорот е „Украдено внимание“ на британскиот писател Јохан Хари, истражувачки новинар што се фокусира на важни теми, а кој го напиша и бестселерот „Изгубени врски“, чија тема е губење на значајниот контакт меѓу луѓето
Додека некои се горди на своето извршување повеќе задачи истовремено, други се расеани и почнуваат да се грижат. Се разбира, т.н. мултитаскинг е всушност само сон на современите менаџери – како можам да бидам воин во сосема безопасни услови. Многу лесно можете да сфатите дека вниманието ви е украдено. Ако во одреден момент успеете да се посветите на некоја активност, како што е читањето, лесно ќе забележите дека ви е тешко да се концентрирате. Не зборуваме за написи на портали или објави на Твитер. Станува збор за читање книги или нешто што бара целосно внимание неколку часа.
Не радувајте се ако сте од оние што сакаат да читаат. Проблемот сè уште не е решен, бидејќи многу често читаме книги за кои не е потребен труд, макар и минимален. Па, не е толку лошо, но факт е дека живееме во време каде што вниманието е валута за која се борат сите продавачи. Ако нешто ви го привлече вниманието, веројатно зад тоа стои некој производ или услуга.
На оваа тема неодамна беше објавен одличен наслов, односно книгата „Украдено внимание“ на авторот Јохан Хари, кој е истражувачки новинар што се фокусира на важни теми. Тој го напиша и бестселерот „Изгубени врски“, чија тема е губење на значајниот контакт меѓу луѓето. Не е невообичаено што истражувањето на материјалот за тој наслов го довело до идејата за оваа нова книга. Ја погледнавме „Украдено внимание“ (кој би имал време за длабоко и студиозно читање) и извлековме неколку интересни совети што би можеле да ви помогнат конструктивно да се соочите со проблемот со (сопственото) губење на фокусот. Значи, што му стои на патот на човекот да стекне и одржува длабока концентрација?
Забрзување
Некои од мислителите во изминатите сто или две години забележаа дека технологијата го менува општеството. Прво, измислуваме нешто за да ни го олесни животот (го забрзува процесот на решавање на проблемите), но кога технолошкото откритие ќе почне да ја врши својата работа, тоа е како да прераснува во сопствен живот и се приклучува на општеството како полноправен член, со способност за донесување одлуки. По некое време се чини дека технологијата презема улога за која првично не била создадена – алатката станува речиси жив организам што бара од нас да ги правиме работите на нејзин начин. Со зголемувањето на технолошкото подобрување се зголемува и брзината со која циркулираат информациите.
Освен тоа, колку побрзо се случуваат работите толку повеќе тој екосистем бара од поединецот. Ако живееме во средина со брзо темпо, и ние ќе станеме брзи. Замислете што му прави тоа на нашето внимание. Многуте информации бараат нови начини на нивна обработка, тешко е сѐ да се свари квалитетно, органски.
Закржлавување на способноста да се соживееме со работите
Можете ли да се соживеете со нешто што нема веднаш да резултира со пофалба или награда, идеална парична? Гледаме Нетфликс и си мислиме „види како можам да ја впијам серијата, цел ден сум во кревет залепен за екранот“. Но тоа не е соживувањето на кое мислиме. Пасивната апсорпција е токму она што ни го краде вниманието. Тоа е поим што им е познат на многумина, но чие значење е тешко да се разбере во нашето секојдневие полно со одвлекување.
Тој термин е „проток“. Состојба во која се концентрираме на процесот, уживајќи во сопствената продуктивност без оглед на конечниот резултат. Не правиме нешто за да бидеме богати, најдобри, пофалени и обожавани, она со што се соживуваме го правиме за да се нурнеме во богатството на самиот процес. Како што велат, целта на патувањето не е да се стигне некаде, туку да се патува. Оваа состојба се постигнува доколку имаме доволно внимание да се отвориме за неа, таа се поттикнува со решавање ситуација/проблем што нѐ ангажира без да ги надминеме границите на нашите способности.
Во секој случај, обидете се да уживате во нешто што бара ваше целосно долгорочно внимание, што ве принудува да вложите напор, а притоа не правете го тоа за да постигнете резултат. Кога ќе се појави резултатот од вашата работа, запрашајте се дали можете да продолжите понатаму без да добиете нешто од својата работа. Затоа што мајсторите на соживувањето знаат дека веќе го добиле највредното нешто во процесот на создавањето.
Зголемување на физичката и менталната исцрпеност
Денес имаме сѐ повеќе можности за „користење“ на животот, сѐ повеќе желби што стануваат достижни во капиталистичкиот систем, сѐ повеќе избори, сѐ повеќе… стрес. Има индиции дека сѐ повеќе луѓе доживуваат хроничен замор, физичка и ментална исцрпеност. Се чини дека се приближуваме до ниво на технолошки развој што достигна брзина и сложеност што во голема мера ги надминуваат границите на човечките можности. Постојано сме изложени (и доброволно се изложуваме) на впечатоци од кои се раѓаат нови комбинации и сè води кон тоа да брзаме и да не застанеме. Сето ова ни одзема нешто многу вредно: времето за одмор.
Според истражувањата, луѓето спијат сè помалку, а дури и кога ќе успеат да ги достигнат своите осум-девет часа, сонот се прекинува. Како нашиот напорен ден да го продолжуваме ноќе, во главата, во нашето немирно тело. Проблемот со исцрпеноста и стресот е што кога сме во таа состојба долго време, тоа ни станува нормално и секојдневие и веќе не гледаме дека би можело да биде поинаку. Треба да се одморите, но навистина да се опуштите и да вратите сѐ во рамнотежа. На почетокот сигурно ќе изгледа дека ништо не се случува, дека е досадно, празно, неисполнувачко. Ако го издржите тој почетен притисок, ќе добиете многу повеќе од лајкови и пијана вечер.
