Американските истражувачи развија еколошки тип стакло наречено лајонглас, кое бара значително помала потрошувачка на енергија во производствениот процес, а во исто време е поотпорно од стандардното стакло. Истражувачите се надеваат дека новиот изум ќе помогне да се намали јаглеродниот отпечаток на стаклото, бидејќи најмалку 86 милиони тони јаглерод диоксид се произведуваат годишно во светот во процесот на производство на стакло.
– Нашата цел е да го направиме производството на стакло одржливо на долг рок. Лајонглас ја елиминира употребата на материјали што содржат јаглерод и значително ја намалува температурата на топење на стаклото – рече професорот Џон Мауро.
Повеќето од емисиите на ЦО2 на стандардното стакло се должат на енергијата потребна за загревање на печката до високи температури потребни за топење на стаклото. Со лајонглас, температурата на топење се намалува од 300 до 400 степени, што претставува околу 30 проценти намалување на потрошувачката на енергија. Дополнителна предност е што стаклото лајонглас е многу поиздржливо од стандардното стакло. Всушност, тоа е најмалку десет пати поотпорно на пукање од стандардното стакло.
– Постепено ја зголемувавме тежината на стаклото лајонглас додека не го достигнеме максималното оптоварување што би го дозволила опремата. Стаклото едноставно не пукаше – изјави колегата на Мауро, Ник Кларк.
Отпорноста на оштетување е особено важно својство на стаклото и е од клучно значење за употреба во автомобилската и електронската индустрија, архитектурата и комуникациската технологија, како што се каблите со оптички влакна. Дури и во медицината, вакцините се чуваат во силни, хемиски отпорни стаклени садови. Користењето на стаклото лајонглас би овозможило производство на полесни и потенки производи.
Мауро и неговиот тим сакаат да ја патентираат целата колекција на очила лајонглас и моментално се во процес на изложување на различни стаклени состави на низа хемиски средини за да ја проучат нивната реакција.
